Rusland was ooit helemaal voor een gratis en open internet, maar is de afgelopen jaren op een vergelijkbare manier als de Chinese regering gaan censureren wat zijn burgers wel en geen toegang hebben tot online.
In april gaf de Russische regering opdracht de Telegram-berichtenapp te verbieden. Telegram beveiligt de berichten van zijn gebruikers door middel van versleuteling, maar Rusland heeft zich verzet tegen de app omdat het weigerde de achterdeur van de regering toegang te geven tot gesprekken.
In een poging Telegram te verbieden, blokkeerde Rusland miljoenen IP-adressen, waardoor Amazon Web Services en Google Cloud-servers werden beïnvloed en bijna het hele internet in het hele land werd verstoord.
Rusland blokkeerde ook de toegang tot sites in maart 2017 nadat het hen beschuldigde van het promoten van illegale anti-regeringsprotesten, die gepland waren voor het Rode Plein in Moskou. De regering beweerde dat het studentenprotest illegaal was omdat de organisatoren vooraf geen toestemming hadden gevraagd en gebruikte dit als een reden om sites te blokkeren die het anti-establishment-evenement aanmoedigden.
Deze internetcensuur werd mogelijk gemaakt door verschillende wetten die werden aangenomen naar aanleiding van massale protesten eind 2011 en begin 2012, toen de grootste demonstratie tegen de regering sinds het einde van de Sovjet-Unie plaatsvond. Sociale media werden gebruikt om de protesten te helpen organiseren, wat naar behoren was opgemerkt door de Russische president Vladimir Poetin. Eén wet eind 2012 gaf de Russische regering de bevoegdheid om bepaalde online-inhoud te blokkeren.
Russische pogingen om bepaalde online stemmen het zwijgen op te leggen, worden geholpen door de algemene houding ten opzichte van internet in het land. Uit een onderzoek in 2016 bleek dat 60 procent van de Russen van mening is dat internetcensuur noodzakelijk was. De peiling werd uitgevoerd door een onafhankelijk onderzoeksbureau en ontdekte dat slechts 25 procent van de ondervraagden tegen internetcensuur was.
Toch blijft internet in Rusland grotendeels toegankelijk, vooral vanwege de moeilijkheid om het te censureren. Poetin gaf in 2014 aan dat hij een in Rusland gebouwd internet wilde opzetten, en ging zelfs zo ver om het internet te bestempelen als een 'CIA-project'. Dit zou een drastische stap zijn in de richting van de-globalisering van het internet en zou andere landen ertoe kunnen aanzetten hun eigen netwerken op te bouwen, weg van anderen.
In China koos de regering voor een snelle, voorhamerbenadering van internetcensuur, in het besef dat het beheersen ervan zowel politieke als economische voordelen zou kunnen opleveren. Door het Chinese internet te isoleren van de rest van de wereld, maakte de regering het haar burgers onmogelijk om toegang te krijgen tot Facebook en Google. Dit betekende dat de internetcultuur in het land anders evolueerde en dat Chinese bedrijven zoals onder meer Weibo en Alibaba konden floreren, onaangetast door internationale concurrenten. En natuurlijk houden de wetten een einde aan elke online anti-regerings afwijkende mening.
