De langste brug over de rivier de Seine, de Pont Neuf (of Nieuwe Brug), doorsnijdt het Île de la Cité en voegt zich bij het 1e en 6e arrondissement. De ingebouwde stenen banken zijn een populaire plek voor kano-koppels, en het uitzicht over de Seine richting de Eiffeltoren en het Louvre is adembenemend. De romantische en architectonische aantrekkingskracht van de brug is zo groot dat hij door de jaren heen de stille ster is geweest van talloze films, waarbij de zeven hieronder de beste van de filmgroep vertegenwoordigen.
Les Amants du Pont-Neuf (1991)
Juliette Binoche en Denis Lavant zijn de geliefden op de brug in deze prachtig geschoten foto van regisseur Leos Carax. Michèle, een schilder met een degeneratieve oogaandoening, en Alex, een vuurspuwende straatartiest met verslavingsproblemen, slapen samen op de Pont Neuf. Alex vreest dat Michèle hem zal verlaten als ze genezen is en houdt zijn liefde voor haar familie en de behandeling die ze hebben gevonden. De film, die is opgenomen met een replica-brug in de stad Lansargues in het zuiden van Frankrijk, heeft drie jaar geduurd vanwege verwondingen, financiële tegenslagen en schade aan de set door winterstormen. Het is een eerbetoon aan de wreedheid en schittering van leven en liefde.
Quatre nuits d'un rêveur (1971)
Four Nights of a Dreamer is een ander liefdesverhaal op de Pont Neuf. Geregisseerd door Robert Bresson en geïnspireerd door het verhaal White Nights van Fyodor Dostoyevsky. Jacques ontmoet Marthe terwijl ze zich voorbereidt om zelfmoord te plegen door van de beroemde brug naar de Seine te springen, zo radeloos is ze dat haar voormalige minnaar zonder haar naar Parijs is teruggekeerd. Jacques slaagt erin haar te kalmeren en moedigt haar aan om naar de ex te schrijven. Helaas voor hem verandert hij snel van redder in boodschapper en vervoert namens Marthe brieven door de stad, terwijl hij in de loop van de vier nachten steeds meer verliefd op haar wordt.
La Désenchantée (1990)
Een eerder werk van Benoît Jacquot, de regisseur van Farewell, My Queen, deze grimmige film vertelt over de deprimerende realiteit van de 17-jarige Beth. Met een bedlegerige moeder en kleine broer is ze het hoofd van het huishouden, verantwoordelijk voor het binnenhalen van de huur en het op elke mogelijke manier op tafel zetten van eten. Haar vriendje dwingt haar om met andere mannen in slaap te vallen om hun liefde te bevestigen, haar moeder verwacht dat ze haar eigen 'sugardad' zal plezieren om zijn cheques binnen te houden, en hij is niet de enige man van middelbare leeftijd met misplaatste gevoelens voor haar. Ze heeft veel aan haar hoofd als ze in de wateren van de rivier staart terwijl ze onder de brug door rennen en langs het Square du Vert-Galant.
The Bourne Identity (2002)
Voor die lezers die kaskrakers vermijden, is het uitgangspunt van de eerste van de Bourne-franchise dat Matt Damon een CIA-medewerker is die wakker wordt met ernstig geheugenverlies. Hij heeft alle dodelijke vaardigheden van een spion, maar geen idee hoe hij ze heeft verworven of waarvoor hij ze heeft gebruikt. De film staat bekend om zijn achtervolging met een hoog octaangehalte door de grijze, winterse straten van Parijs. In een bijzonder gespannen scène onderzoekt Bourne zijn voormalige baas Alexander Conklin, gespeeld door Chris Cooper, op de Pont Neuf vanuit zijn uitkijkpunt bovenop het oude warenhuis Samaritaine.
Voordat Sunset (2004)
In het tweede hoofdstuk van Richard Linklater's real-time romance-epos ontmoeten Ethan Hawke's Jesse en Julie Delpy's Céline elkaar in Parijs, negen jaar na hun nachtelijke wandeling door Wenen. Het paar brengt een middag samen door, wandelt in boekwinkels en parken, zit in een café en probeert over het algemeen uit te zoeken hoe het komt dat ze nooit samen zijn beland. Tijdens een boottocht op de Seine passeert het echtpaar onder de meeste bruggen van de stad, waaronder de Pont Neuf, hoewel ze waarschijnlijk te verdiept waren in een discussie over de aard van liefde en herinnering om op te merken.
Middernacht in Parijs (2011)
Woody Allen's verhaal van nostalgie is gevuld met roze (nou ja, in dit geval goudkleurige) afbeeldingen van Parijs. Gil Pender van Owen Wilson, een afgematte Hollywood-hack die zich bezighoudt met de harpij van Rachel McAdams in Californië, gaat een avondwandeling door de straten van de stad en wordt vervolgens teruggevoerd naar de jaren twintig en de wereld van Hemingway, de Fitzgeralds en Gertrude Stein. In een gedenkwaardige scène voorkomen Gil en zijn even achterwaarts gerichte liefdesbelang Adriana, gespeeld door Marion Cotillard, dat een dronken Zelda Fitzgerald, zoals tot leven gewekt door Alison Pill, zichzelf onder de Pont Neuf in het water werpt.
