Voor vrouwen is er een onverschrokken tijdperk aan de gang. Van het vernietigen van destructieve leerstellingen tot het in stand houden van een stervende cultuur, hier zijn vrouwen uit alle hoeken van de wereld die de regels overtreden en geschiedenis schrijven voor het welzijn van hun gemeenschappen.
Vida Movahed, leidt een verzet tegen de verplichte hijab
Terwijl burgers in Iran protesteren tegen economische ellende, klimt een eenzame vrouw in Teheran bovenop een zekeringkast in het midden van de protesten in Enghelab (Revolution) Street, trekt haar hoofddoek af, bindt hem vast aan een stok en zwaait hem in stil protest. Hoewel ze kort daarna werd gearresteerd, was haar boodschap verreikend en werd ze bekend als "The Girl of Enghelab Street". Vida Movahed, 31, werd later vrijgelaten, maar haar initiatief leidde tot anderen om in haar voetsporen te treden. Dappere vrouwen van alle leeftijden en achtergronden verwijderden hun hoofddoek en plaatsten hun foto's op sociale media onder de hashtag "GirlOfEnghelabStreet". Ondersteunende mannen deden zelfs mee, net als meer conservatieve vrouwen, die in hun chadors bleven maar met een witte sjaal zwaaiden, uit protest tegen de verplichte hijab. Deze acties hebben ertoe geleid dat ten minste 29 vrouwen zijn gearresteerd. Vrouwen in Iran hebben een lange geschiedenis die vecht tegen hun recht om de hijab te dragen of te weigeren. Onder de heerschappij van Reza Shah Pahlavi werd de hoofddoek met geweld verwijderd, terwijl deze na de islamitische revolutie van 1979 verplicht werd. Misschien zullen deze onbevreesde vrouwen, als ze de wet blijven betwisten, op een dag het recht krijgen om een persoonlijke keuze te maken.
Sam Peet / Alexander Hellebaut / Joe Brooks © Cultuurreis
Haenyeo, broodwinnende zeemeerminnen die hun leven riskeren te voorzien
Op de Jeju-eilanden in Zuid-Korea zijn de broodwinnaars vrouwen. Bekend als haenyeo of "zeevrouwen", voeden ze hun families door zeevruchten van de oceaanbodem te oogsten. Ze duiken 15-20 meter diep in wateren vol haaien en kunnen hun adem twee minuten inhouden terwijl ze zeekomkommers, schelpen en zeeoor verzamelen. De oceaan geeft de haenyeo voedsel, geld en een manier van leven. Maar elke keer dat ze duiken, riskeren ze hun leven. Hoewel deze vrouwen hun hele leven in de oceaan doorbrengen, zullen een paar haenyeo elk jaar water inademen en verdrinken. Het eerste dat jonge haenyeo leren is dat 'verlangen in de ogen' zit en dat ze nooit meer mogen verzamelen dan waar ze adem voor hebben. Als ze hun hebzucht niet beheersen, wordt de oceaan hun graf. In de jaren zestig waren er bijna 23.000 haenyeo, maar hun aantal neemt af. Nu, met minder dan 4.300 over, zijn de oudere zeemeerminnen van het eiland Jeju waarschijnlijk het laatste levende overblijfsel van dit unieke beroep.
Sam Peet / Alexander Hellebaut / Joe Brooks © Cultuurreis
Maria Ressa, de CEO die voor de gevangenis staat in haar strijd voor persvrijheid
In de Filippijnen vermijden veel mensen de slechte kant van de president te betreden. Maar Maria Ressa vecht onbevreesd voor persvrijheid, ondanks de gevaren. De Filippijnse president Rodrigo Duterte heeft naar verluidt 12.000 mensen gedood door zijn vermeende oorlog tegen drugs. Hij gaf onlangs ook opdracht aan soldaten om vrouwelijke communistische rebellen in de vagina te schieten om ze "nutteloos" te maken. Maria Ressa laat zich niet intimideren. Als CEO van Rappler, een nieuwssite die kritiek heeft op de administratie van Duterte, is ze het doelwit geworden van een vervolgingscampagne. De Securities and Exchange Commission is verhuisd om Rappler te sluiten op grond van internationaal eigendom. Ressa tweette onlangs: “In meer dan 30 jaar als journalist heb ik nooit deelgenomen aan een protest aan de andere kant van de camera's. Tot ik een systematische poging zag om journalisten het zwijgen op te leggen en [Rappler] af te sluiten. We zullen #DefendPressFreedom gebruiken. ' Ressa bereidt zich momenteel voor om de zaak helemaal naar het hooggerechtshof te brengen en is zelfs bereid de gevangenisstraf te riskeren.
Sam Peet / Alexander Hellebaut / Joe Brooks © Cultuurreis
Anna Thulin-Myge en Siri Oline, dappere gezichten voor de transgenderbeweging
Anna Thulin-Myge's moeder omschreef het als "de engste dag voor beiden". Ze ontvingen een bericht van de Norwegian Child Services, waarin ze eisten "alle meisjesspullen [gaat]" en dat Anna beloond moest worden als ze zich "gedroeg als een jongen". Siri Oline, Anna's moeder, moest hieraan voldoen, anders riskeerde ze dat haar kind werd afgevoerd. Toen Anna echter depressief werd, wist Siri dat ze actie moest ondernemen. Ze diende een zaak in en na drie maanden mocht Anna weer jurken dragen. Siri zag hoe haar dochter bloeide en zocht contact met lokale kranten, wat leidde tot Anna's verschijning in ITV2's documentaire Born in the Wrong Body. Noorwegen, gemotiveerd door de verhalen van kinderen zoals Anna, heeft in 2016 een nieuwe genderwet aangenomen. Met toestemming van de ouders kunnen kinderen vanaf zes jaar zichzelf identificeren als man of vrouw, ongeacht wat hun geboorteakte zegt. Meisjes en jongens kunnen nu eenvoudig een online formulier invullen om hun eigen waarheid te achterhalen.
Sam Peet / Alexander Hellebaut / Joe Brooks © Cultuurreis
Dr. Michelle Henley, vechtend tegen de mensheid om een prachtig wezen
In een land waar de illegale handel in dieren big business is, zet één vrouw alles op het spel om het voortbestaan van de grootste landzoogdieren op aarde te verzekeren: de Afrikaanse olifant. Medeoprichter van Elephants Alive, Dr. Michelle Henley volgt de bewegingen van olifanten en hun sociale interacties binnen het Great Limpopo Transfrontier Park, dat zich uitstrekt over Zuid-Afrika, Mozambique en Zimbabwe. "Ik heb landschappen gezien die door hebzucht naar ivoor zijn geleegd, wat helaas de maatstaf voor prestige van de mens is geworden", vertelde Michelle aan Culture Trip, haar passie ongebreideld. "Er zijn geen woorden om dat soort eenzaamheid te beschrijven als je eenmaal de hechte sociale banden, het mededogen, de intelligentie en de sociale intrige hebt ervaren die allemaal vanzelfsprekend zijn voor de spachydermen." Het spreekt voor zich dat zo nauw samenwerken met deze gewilde dieren samenvalt met veel duistere obstakels. Wayne Lotter, natuurbeschermer en partner van Elephants Alive, wiens belangrijkste missie het ontmantelen van de illegale ivoormarkt was, werd in augustus 2017 op tragische wijze vermoord. Ondanks de uitdagingen maakt Dr. Henley furore bij het behoud van deze vriendelijke reuzen en sinds de start van haar programma zijn meer dan 70 olifanten op een humane manier geketend en gevolgd.
Sam Peet / Alexander Hellebaut / Joe Brooks © Cultuurreis
Aryana Sayeed, de vrouw die onder de Taliban durft te zingen
In een land waar muziek verboden was onder de Taliban-regering, bracht Aryana Sayeed live zang terug naar Afghanistan. In de zomer van 2017 zou Sayeed optreden in haar geboorteland Kabul. Maar de Afghaanse politie en het leger hebben het concert afgelast vanwege geplande protesten van extremistische groeperingen. Onverschrokken door de doodsbedreigingen verplaatste Sayeed het evenement naar een plaatselijk hotel en betrad het podium om haar bewonderende fans te ontmoeten. Sayeed woont momenteel in Londen, maar blijft de grootste popster van Afghanistan, met veel steun van vrouwelijke Afghaanse millenials - een rol die ze met trots vervult.
Sam Peet / Alexander Hellebaut / Joe Brooks © Cultuurreis
Carmen Rosa, de worstelaar die discriminatie schopt
Halverwege de jaren 2000 begon een groep Boliviaanse vrouwen in El Alto een club voor sociaal worstelen voor slachtoffers van huiselijk geweld. De club gaf hen de kans om mede-overlevenden te ontmoeten, het vertrouwen terug te winnen en wat serieuze stoom af te blazen. Ze werden Cholitas Wrestling genoemd, naar de traditionele kleding die ze tijdens gevechten droegen. Een ondernemende mannelijke promotor besefte het grote entertainmentpotentieel en veranderde Cholitas Wrestling, toen een beetje gekke eigenaardigheid, in een hoeksteen van de Boliviaanse worstelscène. Maar zoals vaak het geval was, werden de vrouwen onderbetaald en ondergewaardeerd. Betreed Carmen Rosa, een lokale vrouwelijke superster die worstelt en haar collega's ervan overtuigde om hun uitbuitingscontracten af te schaffen en een nieuwe, door vrouwen gerunde Cholitas Wrestling Foundation te vormen. Liefdevol bekend als La Campeona (de kampioen), leidt Rosa nu deze mondige inheemse vrouwen de strijd aan, en inspireert talloze andere vrouwen om hetzelfde te doen.
Sam Peet / Alexander Hellebaut / Joe Brooks © Cultuurreis
Geerte Piening, de activist die zich inzet voor meer vrouwenbadkamers
In 2017 veroorzaakte Geerte Piening debatten over het gebrek aan vrouwelijke toiletten in Amsterdam nadat ze een openbare boete voor plassen had aangevochten. Na een avondje uit in 2015 werd Geerte Piening betrapt op het plassen op straat en kreeg een boete van € 90 ($ 105, £ 80). Piening betwistte deze aanklacht voor de rechtbank omdat er geen geschikte toiletten in de buurt waren - alle pubs en cafés van de stad waren gesloten en het dichtstbijzijnde vrouwentoilet was ongeveer twee kilometer verderop. De rechter die de zaak van Piening voorzat, wees haar beroep af en zei dat ze een mannelijk urinoir had kunnen gebruiken. Enkele dagen na de hoorzitting vonden overal in Amsterdam protesten plaats. De demonstraties trokken internationale media-aandacht en veroorzaakten minibewegingen op sociale media. Het is nog steeds niet zeker of de Amsterdamse lokale overheid deze kwesties zal aanpakken, maar de acties van Piening hebben de aandacht gevestigd op het gebrek aan basisvoorzieningen voor vrouwen in de openbare ruimtes van het land.
Sam Peet / Alexander Hellebaut / Joe Brooks © Cultuurreis
Sharmeen Obaid-Chinoy, de filmmaker wiens werk hielp bij het criminaliseren van eerwraak
Toen de Pakistaanse journalist en filmmaker Sharmeen Obaid-Chinoy haar Oscarwinnende documentaire Girl in the River: The Price of Forgiveness (2015) uitbracht, kreeg ze extreme vijandigheid. De film belicht de epidemie van eerwraak van het land en volgt het verhaal van de 19-jarige Saba, wiens vader en oom haar proberen te vermoorden omdat ze met een man van haar keuze trouwen. De film werd veroordeeld wegens het aantasten van het imago van Pakistan. Obaid-Chinoy werd door enkele van haar eigen landgenoten ervan beschuldigd een 'westerse agent', 'propagandist' en 'verrader' te zijn. Ze kreeg zelfs bedreigingen van fysiek geweld. Ondanks dit alles weigert ze terug te gaan en zegt: "Als je je spiegelbeeld niet leuk vindt, schiet de boodschapper dan niet neer." Hoewel Obaid-Chinoy van sommigen felle kritiek kreeg, kreeg ze ook steun van duizenden Pakistaanse mannen en vrouwen. Het baanbrekende werk van de filmmaker hielp uiteindelijk bij het aannemen van een wet in het parlement om eerwraak te criminaliseren.
Sam Peet / Alexander Hellebaut / Joe Brooks © Cultuurreis
Estela de Carlotto, de grootmoeder die decennia lang op zoek was naar haar verloren kleinzoon
Estela de Carlotto leefde in de jaren zeventig door Argentinië, toen de militaire dictatuur meer dan 30.000 mensen zou hebben ontvoerd, gemarteld en vermoord. Veel van de lichamen zijn nooit gevonden. Carlotto onderging de ontvoering, marteling en losgeld van haar man. Vervolgens werd haar zwangere dochter Laura door het regime ontvoerd. Nadat ze meedogenloos had geprotesteerd op de Plaza de Mayo en gespannen was met het leger, werd ze gedagvaard en kreeg ze het lichaam van haar overleden dochter. Maar Carlotto wist dat haar dochter in gevangenschap een zoon had gebaard. Dus bracht ze de volgende decennia van haar leven door met het zoeken naar de naar schatting 500 kinderen die werden geboren uit gedetineerde vrouwen. In 2014 heeft een DNA-test haar herenigd met haar kleinzoon, waarmee hij het 114e kleinkind is dat is gevonden. Carlotto ontving in 2003 de Verenigde Naties-prijs op het gebied van de mensenrechten en is op 87-jarige leeftijd president en een van de laatst overgebleven 'grootmoeders van de Plaza de Mayo'.
Sam Peet / Alexander Hellebaut / Joe Brooks © Cultuurreis
Nimco Ali, campagne tegen genitale verminking van vrouwen
In Somaliland (een zelfverklaarde onafhankelijke staat, die zich in 1991 heeft losgemaakt van Somalië), heeft 98 procent van de vrouwen vrouwelijke genitale verminking (VGV) ondergaan, volgens een Unicef-rapport. Een vrouw die deze cijfers wil veranderen, is Nimco Ali, co-directeur van Daughters of Eve, een door Somaliërs geleide NGO die zich inzet voor de uitroeiing van de praktijk van FGM. Daughters of Eve streeft ernaar het overheidsbeleid te veranderen, jonge meisjes voor te lichten over de gevaren van VGV en steun en diensten te bieden aan overlevenden. Ali reisde naar haar geboorteland Somaliland, voorafgaand aan de verkiezingen in het land om te lobbyen over de kwestie, en bood aan gratis te werken voor wie president werd. Vanwege haar onvermoeibare inspanningen werd Ali sindsdien geprezen door talloze organisaties en publicaties en ontving talloze onderscheidingen. Ze voert momenteel campagne om als Londense parlementslid te staan bij de Women's Equality Party en voert tegelijkertijd campagne voor de erkenning van meisjesbesnijdenis als een vorm van kindermishandeling.
Sam Peet / Alexander Hellebaut / Joe Brooks © Cultuurreis
Masha Gessen, een LGBTQ-activist en journalist die strijdt tegen de anti-homowetgeving in Rusland
Masha Gessen is een openlijk homoseksuele journalist in een land waar zogenaamde 'homoseksuele propaganda' verboden is. Gessen vecht meedogenloos voor LGBTQ-rechten, zowel in de VS als in haar geboorteland Rusland, waar ze voorspelt de "enige publiekelijk homoseksuele persoon te zijn die geen fulltime homo-activist was". Ze was een frequente criticus van Vladimir Poetin en rapporteerde over het Russische beleid in een tijd waarin Russische journalisten routinematig werden geslagen en lastiggevallen. In 2012 werd ze ontslagen als redacteur van het populairwetenschappelijke tijdschrift Vokrug sveta. Kort daarna begonnen de Russische autoriteiten te dreigen met het verwijderen van kinderen uit homo-huishoudens, waardoor Gessen in 2013 met haar drie kinderen naar New York moest verhuizen. Auteur van The Future is History: How Totalitarianism Reclaimed Russia, Gessen heeft haar rol weer hervat als een uitgesproken criticus van binnenlands beleid dat het leven van vrouwen, immigranten en de LGBTQ-gemeenschap in gevaar brengt.
Sam Peet / Alexander Hellebaut / Joe Brooks © Cultuurreis
Regina Wilson, een brandweerman met een missie om seksisme te ontmantelen
Brandweerman Regina Wilson leidde de rekrutering van jonge vrouwen van kleur voor de brandweer van New York City, in de veronderstelling dat brandbestrijding een "mannenwerk" is, en op zoek naar (in haar woorden) "vrouwen die niet bang zijn om te zweten". Vanaf 2016 vertegenwoordigden vrouwen minder dan 0, 5 procent van de brandweerlieden in New York City. Self-made Wilson trotseerde het door mannen gedomineerde veld en werd in 1999 de 12e Afro-Amerikaanse vrouw die lid werd van de FDNY, waar ze zich heeft toegelegd op het bestrijden van seksisme en het verbeteren van de zichtbaarheid voor vrouwelijke brandweerlieden. In een interview met de Tory Burch Foundation zei Wilson: “Ik wil dat andere vrouwen leren dat hoewel mensen wilden dat ik faalde, ik hierin slaagde omdat ik niet opgaf. Nu is er niets ter wereld dat iemand mij kan vertellen dat ik het niet kan. '
Sam Peet / Alexander Hellebaut / Joe Brooks © Cultuurreis
Zoya Falkova, de kunstenaar die licht werpt op geweld tegen vrouwen
Zoya Falkova is een Kazachstaanse kunstenaar die vecht voor de mensenrechten van vrouwen in een land waar volgens een rapport meer dan de helft van de vrouwelijke bevolking (52 procent) het slachtoffer is geworden van huiselijk geweld. Het thuisland van Falkova brengt huiselijk geweld zelden aan het licht, vooral niet door kunst. 'Als je probeert vrouwen te verdedigen, kom je altijd extremisten tegen die' traditionele waarden 'verdedigen', zegt Falkova. 'Op deze grond heb ik verschillende conflicten gehad.' Desondanks weigert Falkova het zwijgen op te leggen. Ze werkt al aan haar volgende project, dat zich zal richten op het ontleden van de mythe dat een 'vrouwenplaats' in de keuken staat.
Sam Peet / Alexander Hellebaut / Joe Brooks © Cultuurreis
