Vietnamees wordt vaak beschreven als vogelgeluid vanwege de expressieve bloei en de manier waarop het lijkt te fladderen als de vleugels van een kolibrie. Voor buitenlanders die net de taal beginnen te leren, klinkt het als een hopeloos onbegrijpelijke stroom van emotioneel geladen muziek. Maar met de tijd en een geoefend oor begint het willekeurige getjilp logisch te worden. Hier zijn een paar geheimen om je te helpen de muzikale kwaliteit van het Vietnamees te begrijpen.
De tonen
Vietnamees is een tonale taal, wat betekent dat de verbuiging die je op een woord zet, van betekenis verandert. De tonen worden weergegeven als symbolen boven en onder de woorden, en hun vormen laten je eigenlijk weten wat je stem zou moeten doen. Het zijn de tonen die de taal zijn muziekachtige kwaliteit geven. Terwijl de woorden naar buiten komen, zweven stemmen tussen schrille toonhoogtes en keelgeluiden die klinken alsof iemand in de maag wordt geslagen.
De zes tonen die in het Vietnamees worden gebruikt | © Herr Klugbeisser / WikiCommons
Hogere vlakke toon
In het Engels spreken we meestal met een toon die veel lager is dan de neutrale toon in het Vietnamees. Hierdoor klinkt zelfs een routine gesprek in het Vietnamees opgewonden. Maar wanneer Vietnamese mensen Engels beginnen te studeren, klinken ze meestal eentonig. Omdat Engelse woorden hun letterlijke betekenis niet veranderen met verschillende intonaties, klinken Vietnamese studenten vaak verveeld terwijl ze spreken. Omgedraaid, moedertaalsprekers van het Engels voelen alsof ze zingen wanneer ze Vietnamese tonen gebruiken.
Markten in het Vietnamees zijn gevuld met rauw geklets | © Andy Wright / Flickr
Geen eindmedeklinkers
Vietnamese sprekers spreken de meeste medeklinkers niet uit. Het is een van de meest uitdagende aspecten van het Vietnamees waar nieuwe studenten mee worstelen, omdat we in het Engels de meeste eindgeluiden uitspreken. Omdat ze afwezig zijn in het Vietnamees, vloeien de woorden samen in een eindeloze drumbeat, waardoor je ver achterblijft als je het ritme uit het oog verliest.
Vietnamees heeft zijn eigen ritme © salajean / shutterstock
Vietnamees zag er niet altijd uit zoals vandaag
Vietnamees zoals het er nu uitziet, is relatief nieuw. Vóór de 17e eeuw werd Vietnamees geschreven met Chinese karakters. Alexandre De Rhodes, een missionaris van de jezuïeten, was de eerste die een geromaniseerde versie van het Vietnamees maakte die Latijnse (of Romeinse) letters gebruikte in plaats van Chinese symbolen.
Het nieuwe systeem boekte jarenlang niet veel vooruitgang op het platteland, maar tegen het begin van de 20e eeuw, onder de Franse koloniale overheersing, vervingen Vietnamezen zoals we het nu kennen uiteindelijk het oude systeem. Tegenwoordig komen Vietnamezen Engels bekend voor, maar er zijn enkele belangrijke verschillen.
De drie verschillende letters voor A in het Vietnamees | © David McKelvey / Flickr
