De temperatuur daalt, de eenmaal groene bladeren tuimelen weemoedig naar het beton beneden en een griezelig gevoel nestelt zich als een zwarte, gauzy sluier als de belofte van Halloween nadert. 'Het is het seizoen voor chaos en mysterie, een tijd van het jaar waarin we onze duistere interesses uitleven en ons laten intrigeren door de geesten uit het verleden. In de Galapagos - een archipel voor de kust van Ecuador - achtervolgt een onopgelost mysterie uit de jaren dertig het eiland Floreana nog steeds.
In de jaren 30 waren de Galapagos grotendeels onbewoond en ver verwijderd van de toeristische attractie waar het vandaag de dag in is veranderd. Voor de Berlijnse arts Friedrich Ritter en zijn geliefde en voormalige patiënt, Dore Strauch, was de belofte van eenzaamheid te veel om te weerstaan. Het paar begon aan een reis van vier weken van Berlijn naar Zuid-Amerika, waar ze een maand in Guayaquil wachtten voordat ze naar het eiland Floreana zeilden.
Dore Strauch en Friedrich Ritter (1932) © Filmmaker Magazine
Gevormd door vulkanische activiteit, bestaat de Galapagos-archipel uit 13 grote eilanden, met zeven kleinere eilanden. Toen Ritter en Strauch op Floreana landden, bleek het vulkanische eiland meedogenloos en hard, onderhevig aan droogte en zinderende hitte, het paar slaagde erin een huis voor zichzelf te vinden tussen de elementen.
"Dore en Friedrich leefden in veel opzichten hun eigen belichaming van Adam en Eva en ze werden de Adam en Eva van de Galapagos genoemd", zegt Dayna Goldfine, wiens documentaire The Galapagos Affair de vroegste bewoners van de eilanden beschrijft. 'Ondanks het feit dat ze op zoek waren naar eenzaamheid, werden ze ontdekt door de roddelbladen, vooral omdat er brieven werden gepubliceerd die ze aan vrienden en familie hadden geschreven. De vrienden en familie stuurden ze naar de krant. '
Terwijl de kranten speculeerden, zich afvroegen en Ritter en Strauch bespotten, vond een Duitse familie - The Wittmers - het verhaal van het paar inspirerend en ging al snel op weg naar Floreana zelf. De Wittmers waren een familie van het type 'zout van de aarde', wiens personages van eigen bodem zwaar botsten met de op Nietzsche gebaseerde filosofie en het intellect van Ritter en zijn geliefde.
Barones von Wagner met haar twee geliefden (1932) © Public Radio International
De buren vermeden elkaar grotendeels en woonden op ongeveer een uur lopen van elkaars huis, tot de komst van Eloise Wehrborn de Wagner-Bosquet, een zelfbenoemde barones die met twee mannelijke metgezellen, Robert Philippson en Rudolf Lorenz, naar Floreana was gekomen. De barones was een moderne vrouw met grootse verhalen over haar leven in Europa. Beschouwd als koppig, sexy en wild, landde ze op Floreana met dezelfde pracht en praal als de Engelsen in Virginia landden. In haar ogen was het eiland meteen van haar.
De barones, die in schrale outfits rond het eiland paradeerde, was niet verlegen over haar mannelijke minnaars en zou passerende schepen begroeten in pure outfits en een pistool op haar heup. Volgens de documentaire, A Galapagos Affair, was de barones van plan een hotel op het eiland te bouwen en zichzelf keizerin van Floreana te verklaren. Haar opschepperige houding en superioriteit verstoorde de veren van haar buren, omdat er vaak kleine conflicten ontstonden. Tegelijkertijd begon de barones Philippson te bevoordelen ten opzichte van Lorenz, die naar verluidt werd mishandeld en vaak werd geslagen door de favoriete minnaar, die toevlucht zocht bij de Wittmers.
Op 27 maart 1934 was het eiland Floreana griezelig en stil, een gevoel van onheil - volgens de geschriften van Strauch - had zich boven het paradijs gevestigd. Een langgerekte schreeuw zou die dag en dan de stilte hebben doorboord
niets. De barones en haar minnaar, Philippson, verdwenen. Hier wordt de moord en het mysterie van de eerste bewoners van de Galapagos sensationeel, zoals geschreven verslagen door de botsing tussen Wittmers en Strauch.
De Wittmers en Lorenz beweren dat de barones en Philippson op een boot naar Tahiti waren vertrokken en de familie vroegen om naar hun huis en spullen te kijken als ze zouden terugkeren. Strauch herinnert zich daarentegen in haar geschriften dat de kostbaarste bezittingen van de barones veelbetekenend bij haar thuis waren achtergelaten, terwijl haar of Ritter's aandacht niet op een naderend schip was gericht.
Van de barones en Philippson werd nooit meer iets vernomen; haar meer dan levensgrote persoonlijkheid en elektrische aanwezigheid voor altijd verloren voor het eiland Floreana. Verdacht genoeg wilde Lorenz na de verdwijning graag terug naar Duitsland en haastte zich al snel naar het eiland San Cristobal, waar zijn boot onderweg verdween om maanden later te worden ontdekt met zijn gemummificeerde overblijfselen op het eiland Marchena.
Galapagos-eilanden, Ecuador © pen_ash / Pixabay
Ritter stierf maanden later aan zure kip die volgens velen Strauch had vergiftigd. De Wittmers beweerden evenveel van de rotte vogel te hebben gegeten als haar partner, maar merkten de eigenaardigheid op van Strauch die wachtte tot Ritter niet meer kon redden voordat hij om hulp riep. Terwijl Strauch de dood van Ritter met liefdevolle details navertelt, beweren de Wittmers dat zijn stervende woorden het bestaan van Dore zouden vervloeken.
Misschien hadden Lorenz en de Wittmers de barones en Philippson vermoord. Misschien waren Ritter en Strauch evenzeer bij de moorden betrokken. Het is mogelijk dat Strauch Ritter had vermoord vanwege zijn koude en liefdeloze houding. Zoals bij de meeste grote mysteries, zijn de antwoorden voor altijd verloren. Wat de familie Wittmer betreft, hun verblijf op Floreana overleefde hun noodlottige buren terwijl ze bleven leven en sterven op de Galapagos, en zelfs een hotel op Floreana openden dat tot op de dag van vandaag open is.
In The Galapagos Affair wordt gezegd dat een oude legende de beroemde schildpadden omringt, waar de archipel naar vernoemd is; dat deze historische wezens de bedoelingen van degenen die de Galapagos bezoeken kunnen zien en, als ze beslist gewapend zijn met slechte bedoelingen, het lot van een persoon kunnen bezegelen met een vloek. Of het tragische lot van de eerste kolonisten van de Galapagos de menselijke natuur was of de mystieke werking van de Galapagos-schildpad, men zal nooit het lot kennen van de keizerin van Floreana, haar geliefde of de noodlottige Dr. Ritter.
