De laatste grens van Turtuk, Ladakh

Turtuk is de laatste Indiase buitenpost vóór Pakistan in Ladakh en de noordelijkste dorpen van India. Het ligt aan de oevers van de rivier de Shyok en is een zeer afgelegen, door militairen gedomineerd en kwetsbaar gebied, aangezien slechts tien kilometer verderop de grens of controlelijn tussen India en Pakistan ligt. Bekend als het voormalige Baltistan, was de plaats tot 1971 onder Pakistaanse controle, dus het is overwegend moslim en de mensen hier spreken Urdu, Ladakhi, Balti en Hindi. Het is de toegangspoort tot de Siachen-gletsjer, met de met sneeuw bedekte toppen van Mt. K2, zichtbaar aan de horizon vanaf de top van het dorp.

Panoramisch uitzicht vanaf bovenop het dorp Pharol, Turtuk / © Sareena Khemka

Turtuk is pas sinds 2010 opengesteld voor toeristen en is daarom een verborgen parel. Daarover schrijven is bijna als het onthullen van een geheim, want er naartoe gaan is als een ontdekkingsreis waar men toegang toe heeft gekregen, een mystieke wereld waarvan men anders nooit zou weten dat die bestond; toch laat de plek een onuitwisbare impact achter die gedeeld moet worden.

Wegversperring bij de ingang van Turtuk / © Sareena Khemka

Het is nogal een trektocht om bij Turtuk te komen, aangezien het ver van de stad Leh ligt. Je kunt misschien op een gedeelde taxi stappen of een auto huren, verreweg de beste optie, maar het is absoluut de zware reis waard. Het duurt ongeveer acht tot negen uur om bij Turtuk te komen, en het is raadzaam om 's nachts in Hunder, Nubra Valley te stoppen als je beide plaatsen wilt zien. Vreemdelingen hebben een vergunning nodig om Turtuk binnen te komen en deze kunnen vooraf worden verkregen via een reisbureau in Leh. Indianen kunnen binnenkomen met een door de overheid goedgekeurde id.

Het landschap, de cultuur, de taal, de kleding en zelfs de fysieke kenmerken van mensen veranderen nogal drastisch en steken over naar Turtuk, waarbij ze technisch Baltistan binnenkomen.

Bouwvakker zittend aan de kant van de weg, Turtuk / © Sareena Khemka

Bij het betreden van dit schilderachtige plekje via een gammele houten brug met zware militaire beveiliging, omhult een gevoel van spanning en zwaartekracht de atmosfeer; fotografie rond de brug is ten strengste verboden vanwege het gevoelige karakter van de locatie. Grijs, asachtig zand, hitte en stof hopen zich op als een wolk op de rivieroevers, met kilometers niets behalve je jeep en misschien een paar lokale bewoners die hier en daar aan de wegen werken. De tijd lijkt stil te staan, samen met de stilte van de hete lucht, vanwege het onderhoud van de wegen, dat vaak voorkomt op dergelijke reizen.

Kinderen van Turtuk / © Sareena Khemka

Turtuk bestaat uit een paar dorpen, een van de belangrijkste is Pharol, dat bovenop een heuvel ligt. Er zijn verschillende kleine kampen en pensions die zijn opgedoken in dit kleine gehucht, dat kan worden ontdekt tijdens een wandeling langs de vele smalle paden, maar moeilijk te vinden op internet. Het is misschien een goed idee om te boeken via een reisbureau of de lokale bevolking om een routebeschrijving te vragen nadat ze Leh hebben bereikt. Turtuk Holiday Camp heeft leuke tentaccommodaties, hoewel ze misschien iets duurder zijn dan de kleinere guesthouses in het dorp. Esthetisch gedaan met moderne badkamers en een beetje zitten aan de voorkant, ze kosten niet meer dan Rs. 2000 per persoon per nacht in het hoogseizoen. Het eten is vrij eenvoudig maar lekker. Alles is vegetarisch omdat het moeilijk is om gevogelte te houden vanwege de afgelegen locatie. De camping ligt op de basis voordat je het hoofddorp binnengaat en ligt daardoor een beetje afgelegen. De populaire plek om te verblijven in Turtuk, en misschien wel de leukste, is het onlangs geopende pension Maha. Het heeft alle moderne kenmerken en voorzieningen, waaronder een klein tuincafé, dat ook snacks en thee serveert aan buitenstaanders, om nog maar te zwijgen van het feit dat het verscholen ligt tussen de velden en smalle steegjes van het dorp Pharol, wat bijdraagt aan zijn charme.

Er is niet veel te doen in Turtuk, behalve een trektocht naar het dorp en het klooster bovenaan. Onderweg over de hangende brug is er een prachtige beek naast het oorlogsmonument voor degenen die de Indo-Pak oorlog in Kargil vochten.

Oorlogsmonumenten, Turtuk / © Sareena Khemka

Pharol zelf is een zeer rustige plek met overal landbouwvelden van gerst en abrikozenbomen. Een paar huizen en pensions liggen langs de meanderende steegjes. Verlegen, maar vriendelijke meisjes en kinderen huppelen door het dorp, nieuwsgierig naar het zeldzame soort toeristen dat ze tegenkomen. Hun gewaad is heel anders dan de rest van de lokale bevolking in Ladakh, met heldere, kleurrijke, contrasterende bloemenprints die opvallen tussen al het groen en de stenen huizen.

Aan de rand van de heuvel is er een klif van waaruit de hele horizon zichtbaar is, met een spectaculair uitzicht op de rivieroevers, de onderliggende vlaktes en de toppen van Pakistan. Lopend naar de vlakten over de militaire buitenpost, slechts een paar kilometer voor de grens met Pakistan, is het opmerkelijk om naar de zonsondergang te kijken bovenop een van de vele rotsblokken als de schemering invalt en de stille maar sombere schoonheid van Turtuk op te nemen.

Reizen naar een plaats is niet alleen om er te komen; het draait allemaal om de reis, vooral tijdens een roadtrip door Ladakh. Het is het gevoel dat een plek oproept, er in het moment zijn; als het niet in staat is om emoties op te wekken die een blijvende indruk maken, was het vrij zinloos daarheen te zijn gegaan. Om van een afstand met geknepen ogen naar het landschap te kijken, zou dit dorp net zo goed het Italiaanse platteland kunnen nabootsen, met hoge Viridiaanse groene bomen in contrast met bleke okerkleurige stukjes gerst. Er is een verlangen om te blijven hangen, het gevoel deel uit te maken van een tijdsverloop naar het verleden dat zou veranderen als het zou worden verlaten. Zou zo'n plek kunnen bestaan in het rijk van de werkelijkheid? Of was dit een onopzettelijke deur die openging naar Alice's geheime wonderland, zodat het een geheimhouding was voor buitenstaanders alsof je door het kijkglas keek?