Bekend om de wervelende dans van meditatie, zijn derwisjen toegewijde volgelingen van het islamitisch soefisme.
De Derwisjen vormen een soefisme, een van de vele takken van de islam. De Soefi-manier van leven is om andere mensen lief te hebben en te dienen, waarbij persoonlijke verlangens worden verlaten om perfectie te bereiken en dichter bij Allah te komen. Aanhangers van de Derwisj-orde zijn te vinden in heel Noord-Afrika, Turkije, de Balkan, Iran, Pakistan, India, Afghanistan en Tadzjikistan.
Aanhangers van Rumi, ook bekend als Mawlana Jalel ad-Din Muhammad Balkhi of Mevlevi - de grote mystieke Perzische dichter geboren in 1207 - stichtten de Derwisj-orde. Rumi was een asceet die in afzondering leefde en zich onthield, zelden eten, slapen en praten, terwijl hij zijn werken componeerde. Zijn manier van leven werd hun inspiratie.
De formele beoefening van Sema, of wervelen, wordt nog steeds beoefend door de Turkse Mevlevi Derwisjen en kwam naar voren als een actieve vorm van meditatie. Voor deze ceremonie draagt de Derwisj een zwarte mantel (die het graf symboliseert), een lange bruine hoed (die de grafsteen symboliseert) en een wit kleed om de dood te symboliseren. Het ritueel van 'wervelen' brengt de Derwisjen in harmonie met de natuur terwijl ze Allah, hun Schepper danken en tot hem bidden. Sema verenigt de drie fundamentele componenten van de menselijke natuur: geest, hart en lichaam. Na de zeer actieve ceremonie begeleid door muziek en poëzie, mediteren de Derwisjen in stilte. Hoewel beschouwd als een toeristische attractie in plaatsen als Istanbul en Damascus, blijven de Derwisjen hun religie beoefenen, terwijl Sema-ceremonies, zoals die in Soedan met de rood en groen geklede derwisjen, nog steeds een groot deel van de Turkse gemeenschap uitmaken.
