Als je het nog niet hebt gezien, is er geen betere tijd dan het heden. De veelgeprezen Singaporese film Apprentice draait om een jonge Maleisische correctionele officier en zijn tijd in de gevangenis en het aangaan van een relatie met de hoofdbeul. De film ontving lovende kritieken in Cannes en heeft een boeiend publiek met zijn meeslepende verhaal en sfeervolle set. The Culture Trip vroeg productieontwerper James Page naar zijn bijdrage.
Hoe ben je bij dit project betrokken geraakt?
Ik had het geluk dat ik werd gevraagd om de originele speelfilm Sandcastle van Boo Junfeng te ontwerpen. Dat was in 2009-10, en daarna werkte ik tot aan deze functie consequent met hem samen aan veel van zijn TVC's [tv-commercials] voor Zhao Wei Films. Toen hij me vroeg om leerling te worden, was het duidelijk een 'ja', vanwege mijn geschiedenis van het werken met hem en het feit dat hij een fantastische regisseur is. Het script was zo goed ontwikkeld en het was echt verfrissend om aan iets te werken waar duidelijk veel tijd en onderzoek was neergelegd voordat de productie begon.
Schermopname van Apprentice Image | Met dank aan James Page Design
Hoe is het gefilmd?
We hadden de grote uitdaging dat de film in een gevangenis moest plaatsvinden, en niet alleen in een maximaal beveiligde gevangenis, maar ook in de galg. In andere landen, zoals de VS, zou dit niet zo'n probleem zijn, maar we wisten vanaf het begin dat we hier geen toegang zouden krijgen tot gevangenissen om locatiefilms te maken.
Er werd besloten dat de beste aanpak was om meerdere locaties met elkaar te verweven, wat resulteerde in een lappendeken van twee afzonderlijke Australische gevangenissen, St. Johns Ambulance Head Quarters, het oude Raffles Institute, een kantoor in Woodlands, Goodwood Park Hotel en een set ! Dus als je de film ziet, waar Aiman van de gevangenispoort naar de executiekamer loopt, kan het beginnen in St. John's, naar een van de gevangenissen in Australië gaan, naar een andere gevangenis in Australië gaan en eindigen in Singapore. Dit was duidelijk een grote uitdaging, niet alleen met het ontwerp, maar ook met de acteurs, camerabeweging en lichtcontinuïteit. Junfeng en Benoit Soler [cameraman] hebben fantastisch werk geleverd.
Achter de schermen van de leerling Afbeelding met dank aan James Page Design
Wat hield je baan in?
Over het algemeen omvat mijn werk wat je ziet in termen van set en rekwisieten - in nauwe samenwerking met Junfeng en Benoit om een hele look en feel te creëren voor de film die consistent is, met name wat betreft het kleurenpalet, maar ook hoe de ruimtelijke behandeling van de scènes kunnen de personages en de sfeer van het verhaal weerspiegelen. Daarnaast was vooral bij het onderwerp van deze film onderzoek essentieel om het ophangproces zo goed mogelijk te onderzoeken.
Sketches Image Courtesy of James Page Design
Hoe ging je onderzoek?
We hadden het geluk om met enkele beulen te kunnen spreken, die bevestigden dat ze het systeem volgden dat in Groot-Brittannië werd gebruikt. Zodra je weet dat ze het Britse hangsysteem volgen, wordt het vrij eenvoudig om te onderzoeken, omdat alle elementen van het Britse systeem relatief goed gedocumenteerd zijn.
Creatief hebben we besloten dat de gevangenis geen moderne gevangenis mag zijn, en dat het een iets ouder, koloniaal gebouw moet zijn voor karakter. Het systeem van de valluik, de kap voordat je binnenkomt, het technische ontwerp van de elementen is in principe correct.
De sleutel van het onderzoek is om zoveel mogelijk kennis op te doen, maar wees bereid om een deel ervan los te laten. Een voorbeeld zijn de gevangeniscellen. We moesten werken met degenen die in Australië beschikbaar waren, maar ze zijn absoluut niet representatief voor de gevangeniscellen in Singapore. Voor de film en het verhaal is het echter geen probleem, en zoals altijd bij low-budget arthouse-films is een compromis noodzakelijk.
Gallows op set Afbeelding met dank aan James Page Design
Heb je het meeste inzicht opgedaan uit je onderzoek of tijdens het opnemen van de film?
Het is natuurlijk onmogelijk om al het onderzoek naar de doodstraf te doen en geen mening te vormen. Ik voel echter dat het grootste succes van deze film het vermogen is om geen mening over zijn publiek uit te brengen of op te dringen, maar eerder een verhaal te vertegenwoordigen dat het publiek de gelegenheid biedt om hun eigen conclusies te trekken.
Nogal deprimerend was de belangrijkste gedachte die mij overbleef, nadat al het onderzoek en het filmen was gedaan, dat als ik moest worden geëxecuteerd, ik waarschijnlijk zou kiezen voor ophangen. Want als het goed is gedaan, is het zeker onmiddellijk. Er zit een element van de mensheid in alle onmenselijkheid. Het Singapore-systeem heeft de exacte verhouding tussen gewicht en touw berekend, dus het onthoofdt u niet en het wurgt u niet - het breekt gewoon uw nek.
