Toeristen die de tocht naar Angel Island maken, worden beloond met een onovertroffen uitzicht op de San Francisco Bay, de stad en de ongerepte natuur. Maar de natuurlijke schoonheid van het eiland staat in schril contrast met de tumultueuze geschiedenis als immigratiestation waar naar schatting een miljoen migranten werden verwerkt en vaak vastgehouden.
Angel Island wordt al drieduizend jaar door mensen bewoond toen Coast Miwok-indianen op het eiland jaagden en visten. De Miwok woonden in wat tegenwoordig wordt beschouwd als Marin County en gebruikten boten gemaakt van tule-riet om het eiland te bereiken. Ze vestigden kampen in Ayala Cove, Camp Reynolds, Fort McDowell en wat later het immigratiestation werd.
Maar Angel Island's borstel met de westerse beschaving begon in de 18e eeuw met Juan Manuel de Ayala, een Spaanse ontdekkingsreiziger. Als kapitein van de San Carlos zeilde Ayala als eerste de San Francisco Bay binnen, waar hij voor anker ging in wat nu Ayala Cove is. Tijdens zijn verkenningen ontdekte en noemde hij zowel Angel Island als Alcatraz, en bracht hij de eerste kaart van de haven van Angel Island in kaart.
Angel Island's Ayala Cove, genoemd naar de Spaanse ontdekkingsreiziger die het ontdekte, Juan Manuel de Ayala | © Mark Hogan / Flickr
Het eiland was waarschijnlijk onbewoond in het begin van de 19e eeuw, omdat de Miwok was verdreven. In 1863 leidden toenemende bedreigingen van de Confederatie ertoe dat de VS Camp Reynolds op het eiland bouwden, dat na de oorlog een infanteriekamp werd. In 1899 bouwde het Amerikaanse leger Fort McDowell, een quarantainestation aan de oostkant van het eiland, en vervolgens nam de militaire aanwezigheid op het eiland drastisch toe. In de loop van de twee wereldoorlogen werd het gebruikt als tijdelijk detentiecentrum voor krijgsgevangenen. Tijdens de jaren 1920 en 1930 diende het als ontladingscentrum voor meer dan 40.000 Amerikaanse troepen per jaar, meer dan enige andere Amerikaanse militaire post in die tijd vanwege de nabijheid van de Stille Oceaan. Het leger sloot Fort McDowell in 1946.
Fort McDowell zoals het er nu uitziet aan de oostkant van het eiland | © Mark Hogan / Flickr
De geschiedenis van het eiland als immigratiestation begon in 1910. Met de Chinese uitsluitingswet van 1882 was Angel Island een ideale geïsoleerde locatie voor het immigratiedienst om het verbod op Chinese arbeidsimmigratie af te dwingen. Nadat ze van hun reis waren vertrokken, werden immigranten gescheiden door geslacht, kregen ze lichamelijk onderzoek en kregen ze een slaapzaal toegewezen voordat ze in afwachting waren van een verhoor.
Om de Chinese uitsluitingswet te omzeilen, die alleen handelaren, diplomaten, studenten, geestelijken en leraren uit China in de VS toeliet, kochten Chinese immigranten vaak valse identiteiten. De aardbeving in 1906 maakte dat een stuk eenvoudiger en vernietigde veel openbare registers. Wat naar voren kwam was het concept van 'papieren zonen' of 'papieren dochters' - Chinese immigranten beweerden burgers te zijn en zonder papieren om het tegendeel te bewijzen, kregen ze het staatsburgerschap. Degenen die willen immigreren, zouden betalen om zich voor te doen als hun kind en dus het staatsburgerschap te krijgen.
Gedichten geschreven door een Chinese gedetineerde langs de muren van het Amerikaanse immigratiestation © Simon Allardice
Maar de Raad van Special Enquiry sloeg snel aan en kraakte deze praktijk tijdens ondervragingen. Onderzoekers vroegen aanvragers minutieuze details over hun familiegeschiedenis, hun dorp, enz., En gezinsleden werd gevraagd de antwoorden te bevestigen. Elke afwijking kan deportatie betekenen voor de aanvrager en mogelijk het gezin.
In 1940 zorgde een brand in het administratiegebouw ervoor dat de regering de immigratiestation verliet. In 1963 werd Angel Island een staatspark en het immigratiestation is nu een museum en dient als eerbetoon aan degenen die binnen de muren hebben geleden.
