Brexit, Trump, een algemene verkiezing. Dit zijn verdeeldheidwekkende tijden waarin we leven. Dus, godzijdank is Eurovisie gearriveerd om ons in staat te stellen te genieten van het broodnodige escapisme van de harde realiteit van de wereld.
Laten we eerlijk zijn - het gaat niet echt om muziek van hoge kwaliteit. In feite is Eurovisie veranderd in een soort grap met een aantal werkelijk schokkende inzendingen die de landen die ze vertegenwoordigen schande en oneer hebben gebracht.
Ter voorbereiding op de finale van dit jaar in Kiev, Oekraïne, deze zaterdag, hebben we de ergste kanshebbers ooit verzameld.
Graag gedaan.
Michalis Rakintzis - 'SAGAPO' (Griekenland, 2002)
Om de een of andere reden besloot de inzending van Griekenland in 2002 dat het een goed idee zou zijn om een poplied te maken dat gewijd is aan wachtwoorden, terwijl je verkleed bent als een boyband uitgedost in oproeruitrusting. Jongens, niemand geeft om wachtwoorden. Zelfs Kevin van IT niet.
Rodolfo Chikilicuatre - 'Baila el Chiki-chiki' (Spanje, 2008)
Een songfestivalnummer dat 'een absolute grap' wordt genoemd, is niets nieuws behalve dat dit letterlijk was. David Fernández Ortiz vertegenwoordigde Spanje als zijn komediekarakter Rodolfo Chiklilicuatre, dat oorspronkelijk werd geïntroduceerd in een tv-show op de late avond.
Scooch - 'Flying the Flag' (VK, 2007)
Denk je dat de Brexit ervoor zorgt dat we er slecht uitzien voor de rest van Europa? Scooch kwam daar als eerste binnen met deze gruwel van een danstrack compleet met huiveringwekkende dans. Het nummer bevat zelfs de onsterfelijke regel: 'Wilt u iets opzuigen om te landen, meneer?'. Schokkend.
Pirates of the Sea - 'Wolves of the Sea' (Letland, 2008)
Weet je nog toen je een kind was en je deed alsof je bed een schip was waar je op kon zeilen? De ruckus die je met je vrienden maakte, had de voorkeur boven deze jammerlijke plak europop uit Letland die verrassend goed werd ontvangen.
Hot Eyes - 'Sku' du spørg 'fra no'en?' (Denemarken, 1985)
Kinderen, hè? Meestal maken ze alles schattiger, behalve wanneer ze op het Eurovisie-podium staan en het samen met Kirsten Siggaard en Søren Bundgaard, ook bekend als Hot Eyes uit Denemarken, hameren. Laten we niet eens beginnen met de kapsels.
Alf Poier - 'Weil der Mensch zählt' (Oostenrijk, 2003)
De treurige poging van Alf Poier om Oostenrijk wat Eurovisie-liefde te bezorgen, was op zoveel niveaus bizar. Van de kartonnen uitgesneden dieren op het podium en zijn gekke blik met grote ogen waardoor hij eruitzag als een gedrogeerde clubber tot het feit dat hij gewoon niet kon zingen, dit was gewoon verschrikkelijk.
Guildo Horn - 'Guildo hat euch lieb!' (Duitsland, 1998)
De Duitse Guildo Horn leek meer op een middeleeuwse kindervanger dan op een popsensatie en bracht zijn optreden tot een spannend hoogtepunt door de steiger aan de zijkant van het podium te beklimmen. Zijn turquoise fluwelen broek was de laatste spijker in de kist. Wonder boven wonder eindigde hij op de 7e plaats.
PingPong - 'Sameach' (Israël, 2000)
'It's the Spice Girls meets The Pet Shop Boys', verklaarde Terry Wogan in zijn introductie van Israëls inzending voor 2000. Al was het maar Tezza. Al was het maar. Een vreselijke pop-knaller doorboord met geschreeuw van 'wees gelukkig!' van een groep die bewoog met de finesse van een Just Dance-avatar. Het leverde een magere zeven punten op, naar onze mening zeven te veel.
Jemini - 'Cry Baby' (VK, 2003)
Ja, het is weer Groot-Brittannië, maar we konden deze vernederende prestatie van Liverpool's Gemini niet missen, die 'nul punten' kreeg en ons de laatste plaats opleverde in ons slechtste resultaat ooit in de geschiedenis van de wedstrijd. Het duo slaagde er niet in een van de belangrijkste vereisten van professioneel zingen onder de knie te krijgen - de sleutel te zijn - en gaf een technische fout de schuld omdat ze de backing track niet konden horen. Ze gingen kort daarna uit elkaar.
Dustin the Turkey - 'Irelande Douze Pointe' (Ierland, 2008)
Soms is het gewoon te veel gedoe om een echt mens te sturen om je land op het Songfestival te vertegenwoordigen. Om de een of andere reden dacht Ierland dat het sturen van een pop in 2008 hun beste keuze zou zijn. Ja, het was een kalkoen, oké.
