Japan House in Londen wordt gelanceerd met een tentoonstelling over de innovatieve en visionaire Japanse architect Sou Fujimoto. Hier nemen we de internationale projecten van de architect onder de loep.
Waarschijnlijk het meest bekend om zijn Serpentine-paviljoen uit 2013, dat bezoekers van alle leeftijden verwelkomde in een doorzichtige wolkachtige structuur, heeft Fujimoto wereldwijd innovatieve architecturale projecten gecreëerd. Geïnspireerd door onze verbinding met de natuur en de vloeibaarheid van bewoonde ruimte, is een terugkerend thema in de praktijk van Fujimoto de dialoog van binnen en buiten, transparantie en ondoorzichtigheid. Van zijn Final Wooden House (2008) in Japan tot zijn recente flatgebouw L'Arbre Blanc (2017) in Montpellier, de Japanse architect creëert prachtige ruimtes waar architectonische en organische orde naast elkaar kunnen bestaan.
De inaugurele tentoonstelling in het onlangs geopende Japan House in Kensington, Londen, is gewijd aan de experimentele aanpak van de architect. Sou Fujimoto: Futures of the Future bevat een aantal maquettes, prachtig gepresenteerd op eenvoudige sokkels, om het conceptproces voor zowel voltooide als niet-gerealiseerde projecten te tonen. Onder de miniatuurgebouwen zijn er zelfs onverwachte parafernalia, waaronder een nepbloem, net en gekreukeld papier, die allemaal de ontwerpen van Fujimoto hebben geïnspireerd.
Hier hebben we een aantal projecten uit de show gekozen die in Fujimoto's eigen woorden worden uitgelegd.
Sou Fujimoto's tentoonstelling 'Futures of the Future' in Japan House London Foto: © Lee Mawdsley
House NA in Tokio 2011
Kunnen we niet stellen dat architectuur een veld is waar transparant en ondoorzichtig ingewikkeld met elkaar zijn verweven, en bovendien dat het bos de ultieme plaats is waar ondoorzichtigheid en transparantie levendig worden afgewisseld? Onder zo'n uitgangspunt stel ik me voor dat de architectuur uiteindelijk zal evolueren tot zoiets als een bos. Hier, hoewel het huis is samengesteld uit witte doos met rechthoekige openingen van een kunstmatige orde, geven de bruisende lagen de ruimte een amorfe en organische rijkdom.
Sou Fujimoto, House NA, 2011 Foto: © Iwan Baan
Forest of Music in Boedapest, 2014
Omdat de locatie in een bos in het park lag, stelde ik me een archetypisch landschap voor van iemand die muziek maakte tussen de bomen. Ik creëerde een ruimte die open stond voor het omringende bos maar ook beschermd was tegen het weer. Het dak is gevuld met talloze dakramen, waardoor het licht naar binnen sijpelt als zonnestralen die door bomen stromen. Omdat het gebouw omgeven is door bomen, is de buitenkant bijna volledig onzichtbaar. Door de geleidelijke verandering van natuur naar gebouw ontstaat een nieuwe architectonische ervaring.
Forest of Music in Boedapest, Hongarije Courtesy Sou Fujimoto
L'Arbre Blanc (The White Tree) in Montpellier, 2017
In deze stad [Montpellier] met een mediterraan klimaat is het warm genoeg om zelfs in de winter buiten te eten, dus de lokale bevolking brengt veel tijd door op hun balkons en buitenterrassen. De nieuwe typologie die ik in dit plan heb voorgesteld, die oproept tot een gebouw van meer dan 50 meter hoog, is geïnspireerd door dit type klimaat en levensstijl. Het idee is heel eenvoudig. Talloze, enorme balkons strekken zich uit van het 17 verdiepingen tellende appartementengebouw. De structuur is verbonden met een groene gordel aan de rivier en ik heb mijn best gedaan om het zichtlicht van omliggende gebouwen te blokkeren en het volume een organische vorm te geven. De honderden balkons combineren met de gebogen vorm van de structuur, waardoor het totale gebouw een onderscheidende uitstraling krijgt, als een enorme boom.
L'Arbre Blanc (The White Tree) in Montpellier © SFA + NLA + OXO + RSI. Render door RSI Studio
Serpentine Pavilion in Londen, 2013
Op veel verschillende manieren is dit project een hoogtepunt van de essentie van mijn architectuur. De structuur, gemaakt van een rooster van stalen buizen van 2 cm², is een voorstel voor een plaats die het natuurlijke en kunstmatige overstijgt. Het interieur en exterieur ruilen subtiel met elkaar in, de transparante en ondoorzichtige eigenschappen veranderen voortdurend door de gelaagde structuur. Het rooster van 40 cm fungeert als bank en soms ook als trap, waardoor er een verscheidenheid aan plekken ontstaat waar mensen kunnen ontspannen. Er is een opvallende harmonie tussen eenvoud en complexiteit. Het is een herontdekking van alle basisprincipes van architectuur. Dit werk zal zeker een archetype zijn voor nieuwe architectuur in de moderne tijd.
Serpentine Gallery Pavilion door Sou Fujimoto in 2013 Foto: Iwan Baan
