Wie waren de ridders van Sint-Jan op Malta?

Van de 16e tot de 19e eeuw werd Malta geregeerd door de Orde van de Ridders van Sint-Jan. Maar wie waren ze en wat deden ze voor het eiland?

De Orde van de Ridders van Sint-Jan - ook bekend als de Ridders Hospitaalridders, de Orde van de Ridders van het Ziekenhuis van Sint-Jan in Jeruzalem en de Orde van Hospitaalridders - was een Katholieke Militaire Orde die in 603 werd opgericht toen Paus Gregorius een ziekenhuis liet oprichten gebouwd in Jeruzalem, met als belangrijkste doel het zorgen voor de zieke en gewonde pelgrims die aankomen in het Heilige Land. Tegen 1530 waren de ridders gearriveerd en vestigden zich op Malta, nadat ze het eiland hadden gekregen van de koning van Sicilië, Karel I van Spanje. De ridders bleven in Malta en het eiland bleef gedurende de volgende 250 jaar onder het bevel van de orde.

Aankomst in Malta

Na de Ottomaanse belegering in 1522 werd de Orde van Sint-Jan gedwongen Rhodos te verlaten en vestigde zich na enkele jaren van reizen door Europa uiteindelijk in Malta, waar Birgu (een van de drie steden van Malta) hun hoofdstad werd. Het gebied rond Birgu werd versterkt met extra gebouwen om hun verdediging te versterken, waaronder een fort, Fort St Angelo, dat vroeger een middeleeuws kasteel was dat bekend stond als Castrum Maris. Fort St Angelo zou tijdens de Grote Belegering het hoofdkwartier van de ridders worden - een perfecte locatie met uitzicht op de Grote Haven van Malta. Met Malta als hun nieuwe thuis, begon de bestelling zijn eigen munt op het eiland te produceren - de scudo.

Fort St Angelo, Malta | © John Haslam / Flickr

Onder vuur liggen

Geconfronteerd met moslims, barbarijse piraten en de Ottomanen, waren het de Ottomanen die probeerden de controle over Fort St Angelo over te nemen. De Ottomaanse troepen waren echter enorm in de minderheid en namen in plaats daarvan het Maltese zustereiland Gozo binnen. Het nabijgelegen Tripoli werd veroverd door de Ottomanen en de ridders maakten een missie om het eiland Gozo opnieuw te bevolken, terwijl ze tegelijkertijd de verdediging van de Grand Harbour versterkten met de bouw van nieuwe forten van St Elmo en St Michael, waarrond de stad Senglea begon vorm te krijgen. Halverwege de 16e eeuw trof een van de dodelijkste tornado's ooit Malta, waarbij bijna 600 mensen omkwamen en vier van de galeien van de orde werden vernietigd - een grote tegenslag voor de orde.

The Great Siege

De voortdurende strijd tussen de Orde van de Ridders en het Islamitische Ottomaanse Rijk over de heerschappij van de Middellandse Zee bereikte in 1565 een hoogtepunt in de vorm van de Grote Belegering. De Ottomaanse sultan Suilemon the Magnificent gaf opdracht Malta binnen te vallen en zond 40.000 mannen om te vechten tegen 700 ridders en 8.000 soldaten in een zoektocht om Malta over te nemen. Toen de situatie wanhopig werd, verzocht de raad dat de forten van Birgu en St. Micheal werden verlaten en dat er aandacht moest worden besteed aan de bescherming van het eiland puur tegen Fort St. Angelo. Grootmeester van de Ridders, Jean Parisot de Vallette, weigerde uitbundig. Na een lange aarzeling werd uiteindelijk op bevel van Filips II van Spanje hulp gestuurd vanuit de onderkoning van het naburige Sicilië.

Tijdens de Grote Belegering wonnen de Turken Fort St Elmo en vielen Fort St Angelo en Fort St Michael aan, waarbij bijna alle ridders en soldaten die hen verdedigden werden gedood. Het Maltese volk hielp de ridders zoveel mogelijk door kokende olie en stenen vanaf de top van de vestingwerken op de Turken te gooien. Op 7 september, na lang en wanhopig wachten, arriveerden vanuit Sicilië katholieke versterkingen in de vorm van de 'Gran Soccorso'. Niet zo groot in aantal als verwacht, de hulp was voldoende voor de Turkse admiraal, Piali Pasha, om te beseffen dat zijn schepen binnenkort zouden worden omsingeld. Op 8 september vernielden de Turken al hun tenten op Malta en de volgende dagen zagen de Turken terug op hun schepen, op weg naar huis, verslagen.