De Serviërs zijn anders dan alle andere mensen op de planeet. Er is een werkelijk unieke mentaliteit en concept dat hen helpt zich te onderscheiden, een onvertaalbare manier van leven die wordt samengevat in vier letters, twee lettergrepen en een miljoen betekenissen. Dat ding is Inat, en als je het niet leuk vindt, dan weet je waar je heen moet.
De etymologie van een gevoel
Het ontleden van een complex concept tot etymologie zal meestal geen vragen beantwoorden, maar de Serviërs onderscheiden zich hier ook. 'Inat' is een woord van Turkse oorsprong, een uitdrukking die zich vertaalt als 'koppigheid', 'koppigheid' of 'wrok'. Al deze vertalingen komen overeen met Servisch Inat, maar geen van hen komt echt in de buurt van het idee.
De protesten tegen de waterkant van Belgrado © Ne Davimo Beograd / Facebook
De geboorte van een nationaal bewustzijn
Er wordt gezegd dat de beste vertaling van Inat (uitgesproken als EE-nat) de uitdrukking is 'je neus afsnijden om je gezicht te kwellen', maar zelfs dat schiet tekort. Simpel gezegd: Inat doet iets ondanks de gevolgen, het ietwat roekeloze verlangen om iets puur aan te raken omdat er een sticker op staat met de tekst 'Do Not Touch', het onmiddellijk dwingende gevoel om iets te doen omdat het verboden is.
Het Servische nationale bewustzijn werd gevormd in een situatie langs deze lijnen. Een groot deel van de nationale mythe draait om de beroemde slag om Kosovo in 1389, een strijd die als een verlies is behandeld, ondanks dat het eigenlijk meer een gelijkspel was. De Serviërs vochten met de Ottomanen in een onoverwinnelijke situatie, kozen ervoor om op het slagveld te sterven en een koninkrijk in de hemel te verwerven in plaats van te onderhandelen en in slavernij te leven.
Het gevoel van opoffering en verzet bleef tijdens de bezetting bestaan. Een van de kenmerken van het Ottomaanse rijk was de gedwongen bekering van de christenen van de Balkan, waardoor het volk van Servië, Bosnië en de rest de mogelijkheid kreeg om zich tot de islam te bekeren of te sterven. Velen in Bosnië, Albanië en anderen kozen ervoor om zich te bekeren - de meerderheid van de Serviërs koos voor de optie 'dood'.
Niet de vrolijkste toeristische attracties, maar toch belangrijk @ Asiana / Shutterstock
20e-eeuwse Inat
Een normaal leven leiden in tijden van tegenspoed is overal ter wereld een veelvoorkomend probleem, maar slechts weinig landen hebben het tot het uiterste doorgevoerd dat de Serviërs in 1999 hebben gedaan. In het laatste jaar van de 20e eeuw werd Servië (toen Joegoslavië) aangevallen door de NAVO, terwijl de internationale organisatie 78 dagen lang bom na bom op Servische en Montenegrijnse steden en dorpen liet vallen.
Hebben de Serviërs deze twee en een halve maand ondergronds gebunkerd in afwachting van het einde van de oorlog? Of zijn ze zo snel mogelijk de stad uitgekomen? Nee, en verder nee. Het was misschien een soort nationale hysterie, maar de Serviërs besloten in plaats daarvan een hypernormaal leven te leiden. Dit betekende dat barbecues op daken moesten worden gehouden terwijl bommen om hen heen vielen, openlijk overhemden met op de rug versierde doelen.
Het betekende een record voor de jaarlijkse Belgrado-run in recordaantallen, ondanks de stromende regen en de mogelijke dood door artillerie-aanval. Het kostte extra tijd om over bruggen te lopen, ook al waren het open doelen voor NAVO-bommenwerpers. De Serviërs durfden de NAVO in veel opzichten te vermoorden. Sommigen noemen dat krankzinnigheid, terwijl de realiteit Inat is.
Het Servische voetbal is de afgelopen jaren bekender geworden door fangeweld © Fotosr52 / Shutterstock
