Het verhaal van Bénédictine gaat terug tot 1510 toen een Venetiaanse monnik van de abdij van Fécamp, Dom Bernardo Vincelli, een elixer creëerde dat bedoeld was om een goede gezondheid te ondersteunen. Het brouwsel werd zo goed ontvangen dat de benedictijnse monniken van Fécamp de productie van likeur voortzetten tot aan de Franse Revolutie. Tijdens de chaos en tumultueuze tijden van de revolutie raakte het recept zoek.
Alexandre le Grand en de heropleving van Bénédictine
Meer dan 300 jaar later, in 1863, stuitte een wijnhandelaar uit Fécamp genaamd Alexandre le Grand toevallig op het recept in zijn bibliotheek en probeerde het te doen herleven. Na een jaar lang geprobeerd te hebben om het mysterieuze brouwsel na te maken, slaagde le Grand er uiteindelijk in om het om te zetten in de likeur die het nu is. Hij noemde het Bénédictine, ter ere van de monnik Dom Bernardo Vincelli, en bouwde vervolgens een paleis dat zijn distillatie zou huisvesten: het Palais Bénédictine in Fécamp.
Een klassieke fles DOM Bénédictine | © Alf van Beem / WikiCommons
Met verkoop en productie een groeiend succes, werd in 1905 een hoofdkantoor van Bénédictine geopend in Parijs aan de Haussmann Boulevard. Tegenwoordig bezit de grote distributeur Bacardi-Martini France het label en exporteert het ongeveer 75% van zijn productie. Wat in Frankrijk overblijft, blijft populair, vooral in de thuisregio Normandië, waar het wordt gebruikt voor het maken van zoetwaren zoals Bénédictine-truffels en soufflé.
Het hoofdkantoor van Bénédictine aan de Boulevard Haussmann in 1905 | © Les Sports modernes / WikiCommons
Het ongrijpbare recept van het geheime elixer
Wat maakt deze plengoffer zo bijzonder en uniek? Het recept blijft een geheim, bekend bij enkelen en met slechts drie exemplaren, elk bewaard op een andere plaats. We weten echter dat het een combinatie bevat van 27 kruiden en specerijen afkomstig van planten van over de hele wereld, waaronder jeneverbes, mirre, saffraan, vanille, tijm, koriander en meer. De ingrediënten worden zorgvuldig gecombineerd en langzaam meerdere keren gedistilleerd in koperen ketels die dateren uit de tijd van Alexandre le Grand. De vloeistof rijpt vervolgens ongeveer twee jaar in eikenhouten vaten en wordt altijd bewaard in het Palais Bénédictine. Met een alcoholpercentage van 40% wordt het geclassificeerd als brandewijn en wordt het vaak als digestief geserveerd na de maaltijd of gebruikt in cocktailrecepten.
Een advertentie voor Bénédictine-likeur van Leonetto Cappiello in 1908 | © Leonetto Cappiello / WikiCommons
Een bezoek aan het Palais Bénédictine in Fécamp
Het weelderige neogotische / neorenaissancistische Palais Bénédictine in Fécamp blijft de productiesite van Bénédictine. Het maakt gebruik van de originele 19e-eeuwse distilleerderij en staat open voor bezoekers met een verscheidenheid aan touropties. Het paleis doet ook dienst als kunstgalerie met kunstwerken die door le Grand zijn verzameld, waaronder religieuze schilderijen, ingewikkelde ivoren werken, munten en klokken, evenals een ruimte voor hedendaagse kunst die in 1988 is toegevoegd. Het gebouw is gebouwd door architect Camille Albert, in opdracht van Alexandre le Grand, die weelde en industrie wilde combineren en een eerbetoon wilde brengen aan de monastieke wortels van de likeur die hem zoveel bijval bezorgden.
Het Palais Bénédictine in Fécamp © Schorle / WikiCommons
