Angst vindt me op 37.000 voet (11, 300 m) boven de Stille Oceaan, ergens tussen Tokio en Los Angeles. Mijn gedachten beginnen om me heen te wervelen als vuil dat in de wind omhoog schiet. Mijn borst wordt strakker alsof een onzichtbare hand mijn hart in zijn vuist heeft gebald. Mijn ademhaling wordt oppervlakkig naarmate de paniek toeneemt.
Ik ben verrast om hier angst te vinden. Ik stel me mijn angst voor als een soort met trenchcoat geklede schuldenaar, die de beige kraag om zijn gezicht trekt, zelfgenoegzaam naast me gaat zitten en me berooft van elk vertrouwen dat ik vijf minuten geleden had. Ik vraag me af of hij de hele tijd achter de bochten op de loer ligt, me van Thailand en Vietnam naar Japan heeft gesleept, wachtend op het moment om zich te presenteren bij mijn meest kwetsbare.
Raphael Rychetsky / Unsplash
Er is geen rijm of reden voor deze angst, alleen een zekere ironie tegenover het feit dat ik een reisredacteur ben die deze tegenstander tegenkomt wanneer hij te ver van mijn comfortzone afdwaalt. Angst is nieuw voor mij, een wiet in de tuin van mijn leven die de afgelopen vijf jaar zijn wijnstokken om me heen heeft gewikkeld. Volgens Melissa Horowitz, PsyD, directeur klinische training bij het American Institute for Cognitive Therapy, 'is angst een veelvoorkomende emotionele ervaring die mensen vaak hebben als reactie op een vermeende bedreiging of in een waargenomen gevaarlijk scenario.'
Ik merk dat ik op een heldere, maart-dag in New York met Horowitz praat en onderzoek naar manieren waarop reizigers hun angst kunnen beheersen wanneer ze ergens ver weg zijn. Het eerste dat Horowitz duidelijk maakt, is dat er een verschil is tussen angst en klinische angst. 'Iedereen ervaart angst', legt Horowitz uit. 'We willen angst ervaren; het is een emotie die ons alert en waakzaam houdt en ons helpt problemen op te lossen. Als iemand een willekeurige paniekaanval heeft - het is niet atypisch omdat de meeste mensen tijdens hun leven een paniekaanval ervaren - maar als iemand regelmatig paniekaanvallen heeft, dan is dat iets anders. ”
Bij het American Institute for Cognitive Therapy bieden Horowitz en haar team cognitieve gedragstherapie aan patiënten die worstelen met angst. Horowitz beschrijft de therapie als gericht op het heden. 'We onderzoeken hoe denk- en gedragspatronen een negatieve invloed hebben op iemands gemoedstoestand en bieden strategieën om deze patronen te wijzigen', legt ze uit.
Mijn persoonlijke strategieën om angst weg te jagen lopen uiteen (en moet worden gezegd, zijn nauwelijks professioneel). Van zwaar ademen, tellen, nippen aan kava-thee; Ik word een beetje slordig als ik angstig naar alles grijp, behalve een gelukkige konijnenpoot om mijn geest te kalmeren en de voelbare paniek te verlichten.
Ze spreekt met Horowitz over kalmerende angst in het buitenland en raadt aan om tijdens het reizen een plan te maken. “Mensen zullen hun reizen soms over- of onder-plannen, en dit kan tot stress leiden. Als dat gebeurt, is het belangrijk om even te pauzeren en de planning dienovereenkomstig aan te passen. ' Met andere woorden, als je jezelf de taak hebt gegeven om heel Parijs in slechts 24 uur te zien, kan dit drukke schema onnodige stress veroorzaken. Het is belangrijk om flexibel te blijven.
Ondanks al zijn verwondering kan reizen bevorderlijk zijn voor angst. Jetlag kan bijvoorbeeld leiden tot meer stress bij reizigers die vatbaar zijn voor angstaanvallen. "Iets dat tijdens het reizen angst kan veroorzaken, is een verandering in iemands slaapschema", voegt Horowitz eraan toe. "Het ontwikkelen van een tijdelijke slaaproutine tijdens het reizen kan helpen." Het elimineren van alcoholgebruik is ook een tactiek om te voorkomen dat angstige neigingen worden geaggregeerd.
Hoewel er manieren zijn om onze schema's aan te passen om een paniekaanval te voorkomen, komt angst vaak voort uit angst voor het onbekende. In plaats van te vechten met die vervelende 'wat als'-gedachten, stelt Horowitz voor om ze te confronteren. De angst om niet van je reis te genieten, met een vriend te vechten of verdwaald te raken, kan worden tegengegaan met een reeks vragen over hoe je met jezelf zou omgaan in dat 'wat als'-scenario.
In feite kunnen die 'wat als'-zorgen vaak worden onderscheiden in wat Horowitz onproductieve versus productieve zorgen noemt. Een productieve zorg kan bijvoorbeeld de angst zijn dat de lift naar de top van de Eiffeltoren vol zal zijn en je de kans mist om het uitzicht te zien. Deze zorg heeft stappen die kunnen worden genomen om het te verlichten, zoals onderzoek en planning vooraf. Een onproductieve zorg daarentegen is irrationeel en herkauwt dingen waar we geen controle over hebben, zoals de angst dat je geen plezier zult hebben in Parijs.
Horowitz raadt aan om elke dag 20 minuten de tijd te nemen om onze onproductieve zorgen op te schrijven en vervolgens los te laten. Deze oefening is bedoeld om onze geest te trainen om het verschil tussen onze zorgen te herkennen en uiteindelijk onze angst te beheersen. 'Acceptatie van wat we niet weten is belangrijk', zegt Horowitz. 'De meesten van ons weten niet precies wat er in de toekomst gaat gebeuren. We kunnen beredeneerde schattingen maken, maar dat is de omvang ervan. Accepteren wat je niet weet, kan helpen tolerantie voor onzekerheid op te bouwen. '
Als Horowitz al in de greep is van een angstaanval, suggereert hij diep adem te halen en probeert hij onze emotionele toestand te veranderen. Wat als we onze angst voor eenzaamheid vervangen terwijl we solo reizen met nieuwsgierigheid? Plots verschuiven die gedachten naar vragen over wie je zult ontmoeten, wat je zult zien en de ervaringen die je zult hebben.
Suhyeon Cho / Unsplash
Terwijl ik op mijn eigen vliegtuigstoel ga zitten, probeer ik nu mijn eigen emoties te verschuiven en de dreigende blikken van angst te negeren. Na een paar minuten diep ademhalen, warme thee en de melodieuze geluiden van La La Land, kan ik weer ademen. Mijn angst - die met een trenchcoat beklede goon - zweeft net lang genoeg bij de cabinedeur om zijn sigaret op te wekken en me nog een laatste wetende blik te geven, alsof hij wilde zeggen: 'Ik kom terug.'
Ik kijk uitdagend terug. Ik zal klaar zijn.
