Digitale kunst, van geïllustreerde vectortekeningen tot CGI, animatie en 3D-modellering, verovert de wereld stormenderhand met hele galerijen gewijd aan het medium. De beweging neemt toe in Kenia - het technologisch meest geavanceerde land in West-Afrika en de geboorteplaats van het virtuele African Digital Art-project onder leiding van pionier digitale kunstenaar Jepchumba. We komen meer te weten.
Afrikaanse rekenkunde
Een man zit in lotushouding, met een ellendig gezicht en neergeslagen ogen terwijl de paarse lucht boven hem kronkelt. Dit is een afbeelding gemaakt door Jepchumba, de oprichter en directeur van African Digital Art.
Jepchumba beschrijft het project als een 'online collectief van artiesten en digitale enthousiastelingen'. In een interview met Max Eternity vertelt ze hoe het voortkwam uit de behoefte aan 'meer zichtbaarheid van Afrika's talent in de digitale media-industrie'.
Oorspronkelijk uit Kenia, haalt Jepchumba inspiratie voor haar werk uit de plaatsen waar ze heeft gewoond en gewerkt, waaronder Mount Holyoke College in de Verenigde Staten en Kaapstad, Zuid-Afrika. In 2012 werd ze door Forbes vermeld als een van de "20 jongste Power Women in Africa" en stond ze vermeld in de "Top 25 Women Achievers" van The Guardian Africa.
Toch is Jepchumba verre van de enige stem van digitale kunst in Afrika. Anderen zijn massaal naar de site gekomen om hun werk in te dienen en hun ervaring en vaardigheden te delen met anderen die graag Afrikaanse kunst in actie zien. Naast het weergeven van werk op de website, is de website een geweldige tool voor artiesten die over het hele continent werken. Georganiseerd per regio, presenteert de site een uitgebreide lijst met kunstruimtes die beschikbaar zijn voor kunstenaars om te huren. Deze omvatten de herenhuisgalerij in Caïro en Picha Gallery in de Democratische Republiek Congo.
Er zijn meer dan 1000 abonnees op de African Digital Art-site en de gebruikers zijn actief - plaatsen regelmatig opmerkingen en delen inhoud. Kunstenaar Nandipha Mntambo ontleedt en bespreekt haar foto over koeienhuid, vrouwelijkheid en kwetsbaarheid. In het stuk heeft ze haar digitale gereedschappen en kunst gebruikt om 'de fysieke en tactiele' eigenschappen van verbergen te verkennen. Ze gebruikte koeienhuid om verwachte "associaties met de lichamelijke kwetsbaarheid van het vrouwelijk lichaam" te ondermijnen, en om de vooroordelen over het vrouwelijk lichaam uit te dagen. Het beeld, waarop een slanke vrouw gekleed als een matador te zien is die de arena in stapt, daagt de kijker uit om zich af te vragen of er een fout is gemaakt en of die persoon misschien een man moet zijn.
Een ander voorbeeld is digitale fotograaf Osborne Macharia, gevestigd in Nairobi en fotografeert mode- en landschapsfotografie. Zijn werk kenmerkt zich door opvallend kleurrijke beelden van mensen van mensen op de voorgrond, met een meer gedempte tonaliteit op de achtergrond. Een afbeelding toont twee vrouwen die oranje en blauw dragen en op een zanderige, grijze grond staan. De kleuren zijn scherp en het hele beeld is prachtig scherpgesteld.
Veel kunstenaars, hoewel ze werk produceren dat internationaal wordt erkend en gevierd, richten zich op kwesties die specifiek zijn voor het Afrikaanse continent. Een fotografisch project onderzoekt bijvoorbeeld het onderwerp van muskietennetten en de fragiliteit van het leven, dat een probleem onderstreept dat bijzonder relevant is voor Afrika bezuiden de Sahara.
Een ander project heeft betrekking op de apartheid. In het foto-essay Nostalgia, Memory and Belonging neemt Thabiso Sekgala "op film op en vertraagt de tijd, de veranderingen in Zuid-Afrika sinds de democratie en ook de nostalgie die Zuid-Afrika naar het verleden koestert."
