Wat Arun is een tempel die door alle Thais wordt vereerd. Deze heilige plaats, ook wel bekend als de Tempel van de Dageraad, ligt aan de machtige Chao Phraya-rivier en is een van de meest verbluffende religieuze bouwwerken ter wereld. Hier een geschiedenis van Wat Arun in 60 seconden.
De Tempel van de Dageraad werd ergens tijdens het Ayutthaya-tijdperk gebouwd. Eerder bekend als zowel Wat Makok als Wat Chaeng, werd het beroemd gemaakt door generaal Taksin. De nieuwe naam werd gegeven toen hij bij zonsopgang de tempel bereikte, terwijl zijn vloot onderweg was om de binnenvallende Birmezen te bevechten. Hij werd later koning en wilde het onderdeel maken van zijn koninklijke compound in Thonburi, de hoofdstad van het land in die tijd.
Wat Arun huisvestte de zeer gerespecteerde Emerald Buddha voor een korte periode voordat koning Rama I hem naar Wat Phra Kaew bracht, aan de overkant van de rivier. In 1779 werd het beeldje vanuit de hoofdstad van Laos naar de toenmalige hoofdstad van Thailand gebracht en bleef vijf jaar in Wat Arun. Het was in die tijd dat de hoofdstad van Thonburi naar Bangkok werd overgeschakeld.
De prang, of toren, die in de kern van de tempel zit, is Khmer in stijl. Een groot deel van de tempel weerspiegelt ook de Chinese architectuur. De prang is ongeveer 82 meter hoog, maar rees niet altijd zo hoog over de rivier als vandaag. De bouw van de prang begon tijdens het bewind van koning Rama II. Hij slaagde er niet in lang genoeg te leven om het voltooid te zien, maar koning Rama III voltooide de constructie om er uit te zien zoals hij er nu uitziet. In het begin was het maar een paar meter hoog.
Een van de oudste vondsten op het tempelterrein is de ubosot of de wijdingzaal; Koning Taksin verbleef korte tijd in deze zaal. Er wordt aangenomen dat het Boeddhabeeld in de hal is ontworpen door koning Rama II. De oorspronkelijke kapel ligt net naast de wijdinghal en werd ongeveer tegelijkertijd gebouwd.
