De Nieuwe Synagoge of Neue Synagoge werd halverwege de negentiende eeuw ontworpen door de architect Eduard Knoblauch. Het is niet alleen een prominent symbool in de joodse gemeenschap, maar ook in het cultureel belangrijke en historisch diepgaande weefsel van Berlijn dat de metaforische architectuur van de stad vormt.
Na het overlijden van de oorspronkelijke architect Knoblauch nam zijn architectonische tijdgenoot Friedrich August Stüler het over. Hoewel Knoblauch veel lof ontvangt, is het Stüler die echt verantwoordelijk is voor het grootste deel van de binnen- en buitenconstructie. Het werd in 1866 ingewijd. Ten tijde van de bouw was het de grootste in zijn soort in Duitsland.
De synagoge wordt geprezen, niet alleen vanwege zijn schoonheid en omvang, maar ook omdat hij een van de weinige synagogen is die de Kristallnacht overleefde, een vreselijke nacht waar nazi's veel van wat de Joodse gemeenschap dierbaar was verbrandde om een bericht te sturen en de laatste paar te vernietigen pijlers van hoop. Hoewel het interieur werd vernield en er veel schade werd aangericht, bleef het grotendeels intact. Dit komt voornamelijk door een dappere luitenant genaamd Otto Bellgardt, die zijn pistool trok om het historische monument te beschermen. Omdat andere gebieden voor de joodse gemeenschap werden gesloten, bleef de Nieuwe Synagoge een tijdje open als plaats voor lezingen, vergaderingen, concerten, enz., Maar het gebruik werd teruggebracht tot de grote zaal. Uiteindelijk werd dit ook weggehaald.
In 1942, tijdens de beruchte geallieerde bombardementen, werd een groot deel van de Nieuwe Synagoge vernietigd. Het gebouw bleef grotendeels in puin achter. Na de oorlog duurde het even voordat de zaken vorm kregen. De Joodse gemeenschap was verdeeld in Oost- en West-sectoren in de hoop de vervolging te vermijden die na de oorlog nog steeds doorsijpelde. De nieuwe synagoge viel onder de jurisdictie van de oostelijke gemeente en uiteindelijk werden ze gedwongen de nieuwe synagoge te slopen. De wederopbouw begon nadat de muur tussen Oost en West viel, en dit is wat verantwoordelijk is voor het gebouw dat we vandaag ervaren, vooral de ijzeren constructie.
