Gezien de neiging van culturele ontwikkeling en groei tijdens de hoogtijdagen van het Ottomaanse Rijk, is het geen verrassing dat bepaalde elementen van zijn geschiedenis tot op de dag van vandaag Turkse kunstenaars, chef-koks en ontwerpers blijven inspireren. We nemen een kijkje in de geschiedenis van Ottomaanse kleding - van de kleding van de sultan tot de kleding gedragen door vrouwen van het hof - voor een kleine glimp van die heersende dagen.
Tijdens de 16e eeuw bereikte het Ottomaanse rijk een hoogtepunt van economische en politieke macht. Als zodanig was ook de textielindustrie getuige van een boom, met weeftechnieken en de kwaliteit van stoffen op hun hoogtepunt. Natuurlijk zouden de sultans niets minder dan luxe kaftans hebben, samengesteld uit de duurste stoffen, met vergulde of verzilverde draden. Om aan de grote vraag te voldoen, ontwierpen speciale ateliers hofkleding en -meubilair, en plaatsten soms zelfs bestellingen bij andere ateliers in Istanbul en Bursa om aan de grote vraag te voldoen.
De prachtige sultan-kaftans (gedragen met şalvar, losse broeken) waren gemaakt van stoffen zoals brokaat, fluweel, satijn en zijden lampen, taft, mohair en kasjmier. Internationale invloed speelde ook een grote rol, met verschillende stoffen besteld bij gerenommeerde Italiaanse weefcentra in Venetië, Genua en Florence, evenals de diplomatieke geschenken uit textielrijke landen zoals Iran, India en China. Een van de bekendste ontwerpen uit deze tijd was het Chintamani-motief, dat bestond uit een golvende lijn met drie cirkels. Andere motieven zoals bloemen, takken met bladeren, de zon, maan, sterren en de eindeloze knoop kwamen ook veel voor. Het hoofddeksel van de sultan was ook een zeer belangrijk element van de Ottomaanse mode, te beginnen met de horasani (een wollen conische hoed) en evolueerde naar de mücevveze (een cilindervormige hoed gewikkeld in fijne mousseline).
A Lady from the Ottoman Court / Wikimedia Commons Formele slijtage van de Ottomanen / Wikimedia Commons | Sultan Mahmud II / Wikimedia Commons
Wat betreft de vrouwen die tot de familie van de sultan behoren, een kaşbastı (een diadeem versierd met een steen in het midden) werd op het hoofd gedragen om hun rang aan te geven. In de 17e eeuw evolueerden de hoofdversieringen van vrouwen en werden ze steeds opzichtiger, met zorgvuldig geselecteerde setjuwelen. In de 16e eeuw werd ook een fez gebruikt met een dunne witte sjaal die het hele hoofd en schouders bedekte. Vrouwen in de rechtbank droegen een binnengewaad, een ç entari genaamd, met een uitgebreide riem die de cevberi wordt genoemd. Deze riemen werden ook behoorlijk decoratief, met aangehechte dolken met juwelen of geborduurde sleutelbeurzen. Als buitenlaag droegen vrouwen ook kaftans, die in de wintermaanden met bont waren gevoerd, terwijl alle kledingstukken waren gemaakt van de meest voorkomende stoffen uit het tijdperk, zoals brokaat, zijde en fluweel.
Tijdens het bewind van Ahmed III (1703-1730) begonnen zich belangrijke veranderingen in de kleding voor te doen toen de westerse invloed greep kreeg. Toen vrouwen de recreatieve publieke sfeer begonnen te betreden, veranderde hun esthetiek ook doordat het ferace (een effen buitenjas) kleurrijker werd en verfraaid met vergulde passementen en linten. Vrouwen droegen een hoofddeksel met toppen en bedekt met een dunne witte sluier, die ook zijden parasols droeg met juwelengrepen. Een beweging naar verwestering in kleding tijdens het bewind van Sultan Mahmud II in de 17e eeuw veroorzaakte de verwestering van militaire kleding, toen Ottomaanse sultans zich begonnen te kleden als westerse commandanten in donker gekleurde pakken met geborduurde randen, plus een fez. Tegen de jaren 1850 nam de belangstelling van vrouwen voor Europese goederen toe en werden bestellingen geplaatst, wat resulteerde in een import van mode die de Ottomaanse stijl drastisch veranderde.
