Carmen Maria Machado combineert zeer geloofwaardige personages met ongelooflijke fenomenen in deze genre-tartende verzameling korte verhalen.
'Laat lichamen echt zijn'. Dit was het antwoord van Carmen Maria Machado toen ze in een interview met The Guardian werd gevraagd naar haar geheim om goed over seks te schrijven. Hoewel 'lichamen echt laten zijn', zou het een even treffende reactie kunnen zijn op waarom Machado's schrijven zo zwaar weegt. De personages in de verhalen van de Amerikaanse auteur in Her Body and Other Parties - verteld door een cast van alle vrouwen - zijn gevuld met een soort van onbespaarde naaktheid, een realiteit die even banaal als prachtig is. Dit zijn vrouwen die jonge moeders zijn, vrouwen die worstelen met lichaamsbeeld, vrouwen die meer willen in hun carrière, vrouwen wier stem naar de stille vleugels is verbannen - ze worden tot leven gewekt door hun bijzonderheden, maar hun refrein zingt het collectieve vrouwtje ervaring.
We betreden Machado's genre-mixende verhalenverzameling - genomineerd voor de Swansea University Dylan Thomas Prize in 2018 en America's National Book Award voor fictie in 2017 - met een regie. 'Als je dit verhaal hardop leest, gebruik dan de volgende stemmen', schrijft ze aan het begin van 'The Husband Stitch'. Hoewel zij en de drie mannelijke personages elk individuele, afzonderlijke stemmen krijgen, wordt ons verteld om een stem te gebruiken die 'uitwisselbaar is met die van mij' voor alle andere vrouwen, een tweesnijdend commentaar op de afwijzing van vrouwelijke subjectiviteit en op de gemeenschappelijkheid van vrouwelijke ervaring.
De echtgenootsteek verwijst naar de extra steek die artsen kunnen toevoegen om de vagina strakker te maken bij het herstellen van een episiotomie na de bevalling, een praktijk die vaak - hoewel ten onrechte - wordt afgedaan als stedelijke legende. In 'The Husband Stitch', voor het eerst gepubliceerd in Granta in 2014, zegt de dokter: 'Je bent allemaal dichtgenaaid, maak je geen zorgen, ' zei hij. Mooi en strak, iedereen is blij ', terwijl de vrouwelijke verteller worstelt om te reageren, gevangen in de wazige nasleep van de bevalling. De invasie - het geweld - wordt versterkt door haar stilte en de nonchalance van zijn woorden. Later mediteert ze over het karakter van haar man, de man die om de extra steek vroeg: 'Hij is geen slechte man, en dat besef ik plotseling, is de oorzaak van mijn pijn. Hij is helemaal geen slechte man. ' Hij is misschien geen slechte man, maar zijn verlangen om haar te bezitten, haar lichaam niet van haar te laten zijn, blijkt fataal.
Carmen Maria Machado © Tom Storm Photography
Machado's verhalen verkennen een enorme, meedogenloze ervaringsspiraal: in 'Eight Bites' ondergaan zussen die door de genetica worden gestraft 'een afslankoperatie, wat vragen oproept over schoonheid en schaamte; in 'Inventory' rolt de verteller een litanie van homo- en hetero-seksuele ontmoetingen af, elk beginnend met een castlijst, die met tegenzin wordt geïntroduceerd als 'One woman' of 'One boy, one girl'; 'Moeders' is een surrealistisch en verontrustend verhaal over de complexiteit van het moederschap, waarin de personages van Machado door momenten van psychologische transparantie overtuigend aanvoelen: 'Ik til haar op en leun haar tegen me, fluisterend dat ik van je hou, schatje, en ik ga niet om je pijn te doen, maar het eerste is een leugen en het tweede is misschien een leugen, maar ik weet het niet zeker. ' Waar Machado tot bloei komt, laat ze haar personages kamers van hun geest bezitten die de meesten verborgen zouden houden.
Als haar verhalen worden bevolkt door 'echte lichamen', worden ze gedreven door de kracht van het bovennatuurlijke. Een mythische en folkloristische onderstroom loopt keurig door het werk, zoals te verwachten is van een schrijver die in sci-fi- en fantasy-tijdschriften als Strange Horizons, Nightmare Magazine en Uncanny Magazine is verschenen en is vergeleken met die van Angela Carter en Shirley Jackson. In 'Bijzonder Heinous' - een caleidoscopische kijk op de Amerikaanse politiereeks Law and Order - wordt de vrouwelijke hoofdrolspeler geplaagd door het geluid van stemmen, terwijl in 'The Husband Stitch' een jong meisje dood wordt aangetroffen op een begraafplaats die een theorie probeert te weerleggen over contact opnemen met de doden. Het meest huiveringwekkend is de onverklaarbare epidemie die het lichaam van vrouwen doet vervagen, onderzocht door twee geliefden in 'Real Women Have Bodies'. Zoals de verteller onthult: 'Ik kan zien dat haar huid meer op magere melk lijkt dan op hele, dat ze daar minder lijkt', voelen we de schrijnende pijn van het zien van een geliefde die - deze keer letterlijk - tussen onze vingers glijdt.
Aan het einde van het verhaal ziet de verteller alle vrouwen die in een angstaanjagende climax uit het zicht zijn verdwenen. Hoewel ze zwak en stralend zijn, 'blijven ze', zegt ze. 'Ze bewegen niet, ze bewegen nooit.' Deze woorden, en misschien wel de collectie als geheel, is een rustige elegie voor vrouwen, vrouwen die uit de geschiedenis zijn geschreven, vrouwen die uit het zicht zijn verdwenen. Machado laat hun verhalen echt zijn.
Haar lichaam en andere partijen door Carmen Maria Machado wordt uitgegeven door Serpent's Tail, £ 12, 99
