Het is meer dan veertig jaar geleden dat Amerikaanse punkrockmuziek de straten sierde met zijn opwindende energie en lichte waanzin, een waanzin die medicatie was voor de Amerikaanse jeugd, vijandig tegenover de regels van de samenleving en een oplossing nodig had. Amerikaanse punkrockmuziek ontwikkelde een cultuur die bekend staat als punk; dit is het verhaal van hoe de punkcultuur de muziek waar het vandaan kwam vernietigde.
De punkcultuur heeft ongeschreven wetten opgesteld om te classificeren wat wel en niet punk was - deze regels drongen door in de cultuur van het muziekgenre en zijn te zien in de dresscode van punk in de jaren 80, hoe het andere genres in de jaren 90 beïnvloedde en de manier waarop het op de markt werd gebracht de vroege jaren 2000.
Punk © Pixabay
Mode vooruit
Punkrockmuziek ging over het ontmantelen van het overheidsgezag, het in vraag stellen van alles en het leven van je leven net zo prettig. Amerikaanse punkers, of fans van punkrock, besloten hun eigen autoritaire systeem te bouwen om kleding te regeren. De kleding was een bewuste stap om er stoer uit te zien; dit betekende het dragen van donkere kleuren, Dr. Martins of Converse Classics, en gek haar.
Het grappige van mode en Amerikaanse punkrockmuziek is de kloof tussen hoe een punk eruitziet en het uiterlijk van punkbandleden. Het kwam zelden voor dat de bands zich aan een bepaalde stijl hielden; mode kan worden gezien als een kwestie van punkcultuur, niet van punkmuziek.
Mode maakte het moeilijk voor mensen om punkshows in Amerika bij te wonen. In de jaren 80 en 90 was het gebruikelijk dat mensen zagen dat anderen fysiek misbruik kregen omdat ze het 'verkeerde' ding droegen. Verkeerde schoenen, verkeerde jas of zelfs een verkeerde 'look' kunnen ervoor zorgen dat uw tanden worden getrapt.
Amerikaanse punks wilden dat Amerikaanse punk zou falen
Popmuziek is een van de meest succesvolle businessmodellen binnen de muziekwereld. Popbands proberen graag iedereen over te halen om hun muziek te kopen en ze live te zien spelen. Punkrockcultuur werkt niet met hetzelfde model.
Binnen het zakenleven zetten punkers Amerikaanse punkmuziek op het verkeerde been. De Amerikaanse punkcultuur hield er niet van om nieuwkomers de kans te geven de spanning van een punkrockshow te ervaren. Deze onvriendelijke sfeer heeft bijgedragen aan de ondergang van de punk in de vroege jaren 2000. Het was de tijd dat punk platenlabels stopten met zoeken naar alleen punkbands.
De realiteit is dat punk niet winstgevend was. Ook de punkcultuur hielp niet. Met te veel regels voor degenen die naar punkmuziek luisteren, vermeden mensen contact met het genre te hebben.
Jay Roc
Angst voor pop
Veel subgenres kwamen uit punk, bijvoorbeeld rappunkmuziek, straatpunkmuziek en skapunkmuziek; de lijst gaat maar door. Mensen vergeten dat punk heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van vele geweldige subgenres. In de jaren negentig verklaarden punkers echter dat ze niet bereid waren om poppunkmuzikanten zoals Green Day en Blink 182 te verwelkomen.
Het succes van pop-punk was bitterzoet. Lief, want sommige bands hebben veel geld verdiend; bitter, omdat op veel pop-punkfans werd neergekeken omdat ze van het subgenre hielden. Voor het eerst was punk op radio-uitzendingen, genomineerd voor Grammy's en werd gepromoot met evenementen zoals het Vans Warped Tour-muziekfestival. Succes werd geassocieerd met pop-punkbands, en toch was het om de een of andere reden te veel voor de oorspronkelijke punkcultuur waaruit ze waren gegroeid.
De punkcultuur strafte degenen die van poppunkmuziek hielden en bestempelde ze als posers. Simpel gezegd, ze dachten dat poppunk nooit punk kon zijn en dat punk nooit populair zou moeten zijn.
