De verbluffende productie van de fotograaf Fabrice Monteiro is intrinsiek multicultureel en zijn werken zijn een brug tussen Afrika en Europa, maar ook tussen de werelden van modefotografie en straatfotografie. Door Monteiro's oorspronkelijke hergebruik van de lokale cultuur kan hij de boodschap van zijn projecten beter overbrengen op de lokale bevolking.
Werk geschiedenis
Geboren uit Beninese vader en Belgische moeder, brengt Fabrice Monteiro de invloed van beide culturen naar elk van zijn werken. Omdat hij zich bij geen van beide perfect fit voelt, geeft de kunstenaar er de voorkeur aan zijn eigen wereld te creëren, die zijn persoonlijkheid en geschiedenis weerspiegelt. Afrika is met zijn cultuur, samenleving en religie altijd zijn belangrijkste inspiratiebron. De herinneringen aan religieuze ceremonies en Voodoo-rituelen uit zijn Beninese jeugd worden weerspiegeld in de frequente aanwezigheid van geesten op zijn foto's. Monteiro omschrijft zijn aanpak zelf als een 'tussenin', een brug; Hij wil graag exotische voorstellingen van Afrika vermijden en handhaaft zijn persoonlijke en multiculturele perspectief, en de resultaten zijn verre van de klassieke beelden van Afrika waaraan individuen gewend zijn.
Maar zijn projecten zijn niet alleen een brug tussen twee culturen: Monteiro begon zijn carrière als model en hergebruikt de modecodes in zijn werk. Als gevolg van deze invloeden zijn zijn beelden echt divers, gaande van mode tot straatfotografie. Terwijl het eerste soort werk meer kunstmatig en conceptueel is, met veel mise-en-scène, is het tweede meer documentair, maar toch bedacht met een nauwkeurig doel.
In 2007, na een carrière als model, begon Monteiro aan de andere kant van de camera te werken dankzij Alfonse Pagano, een Amerikaanse fotograaf en vriend die hem toegang gaf tot zijn studio in New York City. Monteiro realiseerde zich dat hij, na jarenlang de fotografen met wie hij had samengewerkt, voldoende kennis had verzameld om zijn eigen fotografiepraktijk te kunnen beginnen.
Uiteraard begon hij met het maken van foto's voor de modewereld, die hij snel verliet ten gunste van meer persoonlijke onderwerpen. Het werk Marrons, gewijd aan het thema slavernij, stamt uit de geschiedenis van zijn familie en van Benin. 'Monteiro' is in feite een Portugese achternaam, die aan een van de voorouders van de kunstenaar werd gegeven toen hij naar Brazilië werd gedeporteerd en die hij handhaafde toen hij terugkeerde naar Benin. Dit land, dat ook een voorpost was van de slavenhandel, werd gezien als de natuurlijke setting van dit werk, omdat de Beninezen nog steeds een grote gelijkenis vertonen met de mensen die in Haïti en Jamaica zijn beland.
Oude documenten en afbeeldingen waren de inspiratie voor deze sterke portretten van geketende mensen. Het doel van Monteiro was om mensen te confronteren met een duister hoofdstuk in de menselijke geschiedenis om zich te herinneren wat mensen in naam van geld met anderen kunnen doen. Om deze reden moesten de gebruikte sluitingen zo realistisch mogelijk zijn.
