Het is een klassiek uitgangspunt voor horrorfilms. Terwijl ze op zoek zijn naar oliereserves in een grote woestijn, boren mannen de grond in en bemoeien zich met iets dat ze niet begrijpen. Het land barst en het boorplatform stort in tot een enorme grot. De poort naar de hel is open
De Darvaza-gaskrater, in de Karakum-woestijn in Turkmenistan, is een grote traan in de aarde, 30 m (98 ft) diep en 70 m (230 ft) breed. Onbedekt door de Sovjets, is het al tientallen jaren verbrand en de lokale bevolking kent het als 'de deur naar de hel'. En als je onverschrokken genoeg bent, kun je een bezoek brengen.
De Darvaza-gaskrater staat ook bekend als de Door to Hell © Culture Trip
De deur naar de hel
De Karakum-woestijn beslaat bijna driekwart van Turkmenistan, in Centraal-Azië. Eenmaal doorkruist door de beroemde Zijderoute, bevat het aanzienlijke hoeveelheden olie en aardgas. In 1971 kwamen Sovjet-ingenieurs op zoek naar olie, maar vonden in plaats daarvan een zak aardgas.
Toen de zak instortte, ontstond de Darvaza-gaskrater - en methaan begon onmiddellijk te ontsnappen. Om te voorkomen dat giftige gassen zich naar nabijgelegen steden zouden verspreiden, staken de ingenieurs het gas in brand. En het brandt nog steeds.
Zie de mythe
Mythen draaien rond de oorsprong van de krater en sommige geologen beweren dat de krater pas in de jaren tachtig werd aangestoken. Wat de waarheid ook is, het brandt nu, het ziet eruit als 's werelds grootste gaskookplaat bij daglicht en als een bulderende kloof van vuur en vernietiging' s nachts.
Vlammen likken rond de vloer en rand van de krater, tientallen kleine vreugdevuren rond grotere branden, als duivelse geesten die zich in het donker verzamelen. En hoewel Darvaza een zekere bekendheid heeft, komen hier niet veel bezoekers en kun je - voorzichtig - naar de afbrokkelende rand van de krater kruipen om in de griezelige vuren te staren.
Een bezoek aan de kraters
Terwijl slechts één van de kraters verlicht is, zijn er in feite drie in de groep - de andere twee bellen met modder en water. Er is een beschutte plek om te kamperen achter een kleine heuvel, plus een paar toilethutten en verschillende yurts van reisorganisaties.
De basisvoorzieningen worden nog verergerd door het feit dat dit een afgelegen bestemming is. Het dorp Darvaza is een kleine nederzetting op korte rijafstand van de krater, met een beperkt aantal accommodaties. Ashgabat, de hoofdstad van Turkmenistan, ligt op ongeveer drie uur rijden naar het zuiden en Daşhoguz, bij de grens met Oezbekistan, ligt op ongeveer vijf uur naar het noordoosten.
Gezien dit, bezoeken de meeste mensen tijdens een tour, hoewel het mogelijk is om onafhankelijk te bezoeken - bussen tussen Ashgabat en Daşhoguz stoppen bij het dorp Darvaza, waar u lokaal vervoer kunt regelen. Het is mogelijk om van het dorp naar de kraters te wandelen, maar het woestijngebied en het risico om verdwaald te raken in de woestijn op de terugweg (als je de lichten van de krater niet hebt om je te begeleiden) betekenen dat het niet wordt aanbevolen.
Wat is er nog meer te zien in Turkmenistan
De Darvaza-krater is misschien wel het bekendste gezicht van Turkmenistan, maar het werd jarenlang niet gepubliceerd - het werd eerder gezien als een teken van mislukking dan als een groot fenomeen. Je zult nog steeds niet zoveel focus op de krater zien als op de glorie van de Zijderoute van het oude Merv, een stad met musea en minaretten, en Konye-Urgench, een uitgestrekte reeks ruïnes.
De hoofdstad, Ashgabat, zit vol met oliegeld - inkomsten uit de natuurlijke hulpbronnen van Turkmenistan zijn geploegd in monumenten, parken en paleizen. Elders is de afgelegen Yangykala-kloof een episch landschap van okerkleurige en rozekleurige rotsen, terwijl je in andere delen van de Karakum-woestijn oasesteden en traditionele manieren van leven kunt verkennen.
Tijdens een driedaagse of vierdaagse reis kun je Ashgabat, Konye-Urgench en de krater in je opnemen, terwijl een langere reis de kans opent om echt onder de huid te kruipen van een land dat goed onder de radar van de meeste toeristen vliegt.
