Ana Lily Amirpour maakte een duik in de filmscene toen haar eerste speelfilm, A Girl Walks Home Alone at Night, in 2014 op festivals verscheen. De film werd op Sundance vertoond als onderdeel van het NEXT-programma, dat 'pure, gedurfde werken onderscheidt' door een innovatieve, vooruitstrevende benadering van verhalen vertellen. ' Amirpour's nieuwe interpretatie van de vampierfilm werd goed ontvangen en werd opgepikt en gedistribueerd door VICE.
Amirpour heeft sindsdien onze aandacht gehad. Ze verlegt de grenzen van wat het betekent om millennial-filmmaker te zijn, met een ontspannen houding, een kritische blik en bijtende humor. Zoals Amirpour in een interview zei: 'Als je veertig miljoen dollar had, als het op het fysieke deel aankomt, zit je in een kamer, met een camera gericht op een paar mensen die shit zeggen.'
Hoewel ze slechts 36 jaar oud is, kan Ana Lily Amirpour worden beschouwd als een doorgewinterde filmregisseur, aangezien ze films maakt sinds ze 12 was toen haar vader een Sony Handycam kocht. Amirpour komt uit Londen, Engeland, hoewel ze al op jonge leeftijd de vijver overstak en 'onmiddellijk geromantiseerd en verleid werd door Amerikaanse films en popcultuur', een invloed die prachtig tot leven komt in haar speelfilm. Volgens Amirpour komt filmmaken vanzelfsprekend voor diegenen die opgroeien door gedurende hun hele jeugd films te kijken.
Met deze natuurlijke neiging als basis vulde Amirpour haar zelfstudie in film aan met een graad in kunst van de staat San Francisco en een master van de UCLA School of Theatre, Film, and Television. Met een knipoog naar het Iraans-Amerikaanse erfgoed van de filmmaker is haar eerste speelfilm in het Perzisch. De film speelt zich af in Bad Town, een fictieve stad in Iran. Haar personages ondermijnen verwachte genderrollen in de samenleving, een thema dat het meest opvalt door de vrouwelijke vampier die op mannen jaagt terwijl ze 's nachts alleen naar huis lopen en de zoon die thuis blijft om voor zijn verslaafde vader te zorgen. De plot is deels liefdesverhaal, deels drama en deels fantasie, wat bewijst dat Amirpour haar eigen regels maakt.
Ondanks haar prestigieuze opleiding aan de UCLA, waar ze zich bij alumni zoals Tim Robbins en Rob Reiner voegde, onderscheidt het werk van Amirpour zich actief van de traditie die dergelijke regisseurs omvat. Haar eerste speelfilm creëert een geheel nieuw genre - wat ze de 'Iraanse Vampire Western' noemt. Hierdoor kon ze genderpolitiek en de vampiertrope verkennen in de setting van een denkbeeldige Iraanse stad met opmerkelijke Amerikaanse invloeden.
Amirpour werd aanvankelijk geïnspireerd om de film te maken door het gevoel van het dragen van een chador of hoofddoek, die ze probeerde op de set voor een van haar korte films, Ketab. Ze koppelde dit 'badass'-gevoel aan dat van een Iraanse vampier en het idee ontwikkelde zich tot haar eerste speelfilm. Het 'meisje' in de film, dat naamloos wordt, vertegenwoordigt de unieke persoonlijkheid en visie van Amirpour, met karaktereigenschappen als het gebruik van een skateboard als transportmiddel terwijl ze 's nachts door de lege straten dwaalt om haar slachtoffers te achtervolgen. Vanaf de eerste paar opnamen van de film - met een zachte, jaren 50-achtige jongeman die door een stad loopt die in Amerika lijkt te zijn terwijl hij Perzisch spreekt - is het duidelijk dat deze film niet is wat je verwachtte.
Een meisje loopt 's nachts alleen naar huis Poster © Say Ahh Productions, SpectreVision, Logan Pictures, Black Light District
Amirpour heeft de deur geopend voor andere millennial-filmmakers bij het creëren van haar eigen genre en het succesvol vertalen van haar unieke gezichtspunt naar het medium film. Amirpour's film uit 2014 heeft het vampiergenre nieuw leven ingeblazen door het te voorzien van cultureel en sociaal belangrijke thema's. Bovendien heeft ze geïllustreerd wat het betekent om het proces van filmmaken te respecteren en trouw te blijven aan het verhaal. Amirpour's werk is een liefdeswerk - wanneer ze een script moet afmaken, pakt ze het op en gaat naar Las Vegas, waar ze een aantal dagen in een hotelkamer zit tot ze tevreden is met het eindresultaat.
Amirpour heeft haar affiniteit met buiggenres al laten zien, en haar film die momenteel in postproductie is, The Bad Batch, geeft aan dat ze dat zal blijven doen. Het sterren Keanu Reeves en Jim Carrey, en Amirpour beschrijft het als 'een kannibaal liefdesverhaal in een post-apocalyptische woestenij', eraan toevoegend dat 'het erg Mad Max ontmoet King Kong, ontmoet Gummo.' Alle signalen geven aan dat haar tweede speelfilm een eigen genre zal belichamen, en we kunnen niet wachten om te zien waar ze de filmwereld naartoe brengt.
