Ondanks de sluiting van de enige vrouwengevangenis van New York City in 2013, blijven de verschrikkingen van de Bayview Correctional Facility bij de vrouwen die daar gevangen zaten.
Iris Bowen, maatschappelijk werker / advocaat © Cultuurreis
Bayview Correctional Facility, geopend in 1978, functioneerde tot vier jaar geleden als de enige vrouwelijke gevangenis van de stad, toen het definitief zijn deuren sloot en op de markt ging voor particuliere verkoop. Met bijna tweederde van de totale bevolking van de gevangenis uit het gebied van New York City, blijft de sluiting van de gevangenis controversieel. De meeste opgesloten vrouwen werden gedwongen te verhuizen naar de gevangenissen in de staat, waaronder een van de Albion, een middelzware veiligheidsgevangenis op acht uur afstand van de Canadese grens.
Gevangenisstatistieken
Het gevangenis-industriecomplex (PIC) is een tastbare epidemie in de Verenigde Staten. Volgens een rapport van het Women in Prison Project van de Correctional Association of New York, zitten de VS meer vrouwen op dan enig ander land ter wereld: we hebben minder dan 5% van de vrouwen in de wereld en toch bijna een derde (31%) van 's werelds opgesloten vrouwen. En sinds 1978 is het aantal vrouwen in het Amerikaanse gevangenissysteem met meer dan 860% gestegen.
Gekleurde vrouwen vormen 62% van de gevangenisbevolking in de staat New York en hebben twee keer meer kans op opsluiting dan blanke vrouwen, en de meerderheid van de vrouwen in de gevangenis is moeder (62% staat; 56% federaal). Dat betekent dat we momenteel, alleen al in de Verenigde Staten, bijna 2, 7 miljoen kinderen hebben met een ouder in de gevangenis of in de gevangenis. Geweld is misschien wel de verbindende factor voor gedetineerde vrouwen: 90% heeft tijdens hun leven geweld meegemaakt en naar schatting 80% heeft als kind fysiek of seksueel misbruik ervaren.
"De meeste vrouwen zitten in de gevangenis voor misdaden die rechtstreeks verband houden met armoede, gebrek aan kansen, verslaving, geestesziekte, huiselijk geweld, misbruik en trauma", zegt Tamar Kraft-Stolar, mededirecteur van het Women & Justice Project, een organisatie die zich inzet voor het bestrijden van massale opsluiting. "Deze realiteit weerspiegelt het racisme van het strafrechtsysteem en de doelgroep van gemarginaliseerde gemeenschappen."
Gendervooroordelen
Het moderne gevangenissysteem is gebouwd met het oog op de mannelijke ervaring en is momenteel niet uitgerust om het unieke onderscheid van het bestaan in een vrouwelijk lichaam aan te pakken. Deze opsluitingsruimten bieden specifieke en complexe gendergerelateerde problemen.
'Als je praat over de behoeften van vrouwen, [zijn] ze anders dan die van mannen. En dat hadden ze gewoon niet in gedachten toen ze besloten om vrouwenfaciliteiten te hebben, 'zegt Sharon White-Harrigan, een voormalig opgesloten vrouw van elf jaar en huidig adviseur van het Women & Justice Project. 'Ze dachten waarschijnlijk aan het geld, maar niet aan de vrouwen.'
Sharon White-Harrigan, adviseur voor vrouwen en justitie. © Cultuurreis
In 2010 heeft het Amerikaanse Bureau of Justice Statistics een onderzoek uitgevoerd waaruit bleek dat Bayview de meeste gevallen van seksueel wangedrag door personeelsleden had dan welke andere gevangenis in de Verenigde Staten dan ook. Bijna 41% van het gevangenispersoneel was man. Naast seksueel wangedrag werden vrouwen onderworpen aan onhygiënische omstandigheden, vooral met betrekking tot de menstruatie. Maandverband werd zeer gerantsoeneerd en maandelijks uitgedeeld (zoals beschreven door Sharon en Iris in de video hierboven), en wanneer een gedetineerde vrouw erom vroeg, moest ze soms 'een medische vergunning verkrijgen' om te bewijzen dat ze die nodig had, wat betekende de medewerkers haar vuile servetten laten zien.
Volgens een fragment uit Reproductive Injustice: The State of Reproductive Health Care for Women in New York State Prisons, legde de voormalige medisch directeur van Bayview uit: “We moeten bewijzen hebben dat een vrouw meer nodig heeft. We hebben haar nodig om een zak gebruikt maandverband mee te nemen om te laten zien dat ze die echt heeft gebruikt."
'Vaak zul je agenten tegenkomen die de situatie alleen maar erger en niet beter maken. De omstandigheden zijn verschrikkelijk. Ze noemen dat een vorm van straf, maar het is onmenselijk ”, bevestigt White-Harrigan.
'Dit is de natuur. We hebben het niet over iets dat ik wil, het is iets dat ik nodig heb. Het hoort bij het vrouw zijn. '
