Volgens het Yoga in America-onderzoek van Yoga Journal uit 2016 beoefenen meer dan 36 miljoen mensen in de VS regelmatig yoga - veel, zo niet de meerderheid, blank. In een recent artikel waarschuwen twee academici uit Michigan dat deze commercialisering van een oude Indiase praktijk neerkomt op culturele toe-eigening, en stelt dat het 'een voortzetting is van blanke suprematie en kolonialisme, waarbij het patroon blijft bestaan van blanken die cultuur consumeren die handig is en draagbaar, terwijl het welzijn en de bevrijding van Indiase mensen worden genegeerd. ”
Yoga arriveerde voor het eerst in 1893 in Amerika met een bezoek van goeroe Swami Vivekananda, en werd uiteindelijk geadopteerd op een schaal die niemand had kunnen voorspellen. Met name het afgelopen decennium heeft elke denkbare iteratie van de beoefening voortgebracht, van kaarsverlichte hiphopyoga tot 'snowga' op de berghelling. Buurtstudio's zitten vol met jonge blanke vrouwen, van wie velen, redelijk om aan te nemen, yoga beoefenen, voornamelijk vanwege de geprezen gezondheidsvoordelen.
Hoewel je meestal sanskrietnamen hoort voor ten minste enkele van de houdingen, is het zeldzamer voor de leraar om een lezing over de yogasutra's op te nemen (de definitieve yogatekst, richtlijnen voor een zinvol leven) of meer dan de meest elementaire culturele context aan de poses. En daarin schuilt het probleem, zeggen Shreena Gandhi, hoogleraar religieuze studies aan de University of Michigan State, en haar medewerker Lillie Wolff: “Wanneer 'westerse' yogadocenten andere beoefenaars trainen om alleen op fysiek niveau met yoga om te gaan, zonder de geschiedenis te verkennen, wortels, complexiteit en filosofie, ze bestendigen de her-kolonisatie ervan door de ware diepte en betekenis ervan te verdunnen. '
Instructeurs begrijpen de spirituele en culturele afstamming van de praktijk - het gemiddelde 200-urige yoga-lerarenopleiding in Amerika omvat lessen over de 5000-jarige geschiedenis van yoga - maar als de meerderheid van je studenten is komen opdagen om te trainen en te ontstressen, misschien is het makkelijker om hen iets te vertellen dat vaag verwijst naar new age spiritualiteit, zoals 'een intentie voor je beoefening stellen', dan een toespraak te houden over de acht ledematen van yoga. Maar ondanks de uitdagingen moeten instructeurs en studio's hun steentje bijdragen om de klas het publiek bewust te maken van de oorsprong van yoga, zeggen Gandhi en Wolff: 'Ten eerste kunnen ze zich bewust zijn van de geschiedenis, wortels en omvang van de praktijk en de eer geven waar krediet is verschuldigd. Nederigheid, respect en eerbied gaan ver. Meer yogadocenten en studio-eigenaren moeten ruimte creëren voor gesprekken over culturele toe-eigening en culturele verantwoording. ”
Het paar neemt terecht aan dat de meerderheid van de westerse yogi's zich aangetrokken voelt tot de praktijk voor gezondheidsdoeleinden - yoga asana (de fysieke houdingen) heeft voordelen die alles omvatten, van verhoogde flexibiliteit en kracht tot lagere bloeddruk - maar hun redenen om te laten zien tot de mat onvermijdelijk veranderen in de tijd. Naarmate hun affiniteit met de praktijk toeneemt, neemt ook hun nieuwsgierigheid toe, en dat is misschien de reden waarom zo velen zich geroepen voelen om zich aan te melden voor yoga-lerarenopleiding - voor elke gekwalificeerde leraar studeren er momenteel twee voor hun certificaat.
Bij het schrijven van hun artikel proberen Gandhi en Wolff de blanke yogi's niet te weerhouden van het beoefenen, maar ze vragen om deze typisch compassievolle, ecologisch en sociaal gemobiliseerde gemeenschap beter te maken: "Ondanks onze beste waarden en intenties als individuen, onze acties (en inactiviteit) zijn inherent verbonden met een systeem van macht, voorrecht en onderdrukking. Als we de volledige yogatraditie willen eren en onze waarden van liefde, eenheid en eerlijkheid willen naleven, moeten we onderzoeken hoe we 'business as usual' handhaven. ”
