All Blacks in Nieuw-Zeeland wordt beschouwd als veel meer dan alleen een sportteam in hun geboorteland; ze zijn een uitdrukking van nationale identiteit. In 2011 keerde het wereldkampioenschap rugby voor het eerst sinds 1987 terug naar Nieuw-Zeeland en bracht een heropleving van nationale trots die eerder was verstoord door natuurrampen.
Zeggen dat 'Rugby een religie is in Nieuw-Zeeland' is een tamelijk moe cliché; een die talloze keren door experts werd herhaald in de aanloop naar de 2011 editie van de Rugby World Cup. De sport trekt echter een vurigheid aan die grenst aan de devotional in Nieuw-Zeeland en de All Blacks krijgen een sociaal en cultureel belang dat dat van andere nationale rugbyteams overschaduwt.
De All Blacks worden beschouwd als de meest krachtige export van Nieuw-Zeeland; een woest barbaarse aanvalsmacht op het rugbyveld die tegelijkertijd de veronderstelde harmonie vertegenwoordigt van de allesomvattende, multiculturele samenleving van Nieuw-Zeeland. De kenmerkende Haka-oorlogsdans die ze voor elke wedstrijd uitvoeren, belichaamt de rijke en complexe nationale identiteit van Nieuw-Zeeland, waarin inheemse Maori-elementen vechten tegen de dominante westerse koloniale cultuur. De All Blacks vertegenwoordigen de geïdealiseerde zelfidentiteit van Nieuw-Zeelanders en rusten als zodanig op hun brede schouders.
In 2011 werden de All Blacks verder belast met een bijna ongekende druk; de Rugby World Cup 2011 was de eerste terugkeer van het evenement naar hun thuisbasis sinds het eerste toernooi in 1987, dat ook de laatste was die de All Blacks wonnen. Alle fans van Blacks waren rusteloos geworden na meer dan twee decennia waarin ze over het algemeen als het beste team ter wereld werden beschouwd, maar de Wereldbeker-trofee niet wonnen. Iets anders dan het winnen van de trofee werd deze keer als een abjecte mislukking beschouwd.
Naast het tribalisme van de sport zelf, werd dit evenement, en de vooruitgang van de All Blacks daarin, algemeen beschouwd als een kans om een verbroken gevoel van nationaal vertrouwen te herstellen na de verwoestende aardbeving in Christchurch die een groot deel van de op twee na grootste stad van Nieuw-Zeeland verwoestte. De timing en ernst van deze natuurramp zorgden voor een extra ontroering van het toernooi, wat opnieuw de belangrijke positie van rugby in de identiteit van Nieuw-Zeeland benadrukt; in een tijd van nationale kwetsbaarheid werd rugby gezien als een katalysator om patriottisme nieuw leven in te blazen.
De All Blacks kregen het sprookjesachtige einde dat ze verdienden en versloegen Frankrijk in de finale met 8-7.
Bekijk een video van het moment dat The All Blacks de Rugby World Cup wonnen:
Mark Hoskins'A Century of the All Blacks documenteert het culturele belang van het nationale team van Nieuw-Zeeland en hun dominantie over teams op het noordelijk halfrond, terwijl Story of the All Blacks en Inside the All Blacks enig inzicht geven in wat het is om voor zo'n team te spelen.
Door Thomas Storey
