Met fantastische verhalen over heksen en feeën, kabouters en elfen, of heroïsche prinsen en hun gemene tegenhangers, zijn folklore en sprookjes al lang een ingewortelde traditie in het vertellen van verhalen voor kinderen.
Deze verhalen stellen ons in staat om de verste uithoeken van onze verbeelding te verkennen - maar sommige hebben meer sinistere achtergrondverhalen. We kijken hieronder naar de donkere kant van de meest duurzame verhalen van de canon.
Schoonheid en het beest
Beschouwd als het ultieme verhaal over hoe liefde alles overwint, is dit traditionele sprookje geschreven door Jeanne-Marie Leprince de Beaumont een blijvende klassieker die opera's, films en ballads heeft voortgebracht. Het 'origineel' is echter niet zo optimistisch of komisch als latere versies. In het origineel is Belle de dochter van een failliete koopman, in tegenstelling tot een excentrieke uitvinder, zingt het zilverwerk in het indrukwekkende kasteel van het Beest niet en danst het niet, en vooral zijn het de machinaties van Belle's twee slechte zussen die resulteren in de Beesten ondergang, en niet de komisch doortrapte Gaston, die slechts een Disney-versiering is. Bovendien, hoewel het verhaal van de Beaumont gelukkig eindigt, met Belle's liefde die de vloek op het Beest verbreekt, ontkennen veel versies dit gelukkige einde voor het noodlottige paar, in plaats daarvan kiezen ze ervoor om het verhaal te sluiten met Belle die rouwt over de buikvorm van het Beest.
Assepoester
Dit archetypische verhaal van onrechtvaardige onderdrukking is opnieuw geïnterpreteerd in verschillende films en literatuur en is zelfs gebruikt in psychologische terminologie. Hoewel het einde hetzelfde blijft in de minder 'gezuiverde' versies van de overlevering, is het bestaan van de glazen muiltjes een onverklaarbare fout gebleven bij mondelinge overdracht; in de eerdere versies waren de pantoffels gemaakt van eekhoornbont. Toen de prins zijn ongrijpbare liefde zocht, werd hij volgens de gebroeders Grimm bijna voor de gek gehouden door de twee stiefzusters, die allebei delen van hun voet afsneden om in de pantoffel te passen; het was pas door de hemelse duiven dat de prins besefte dat de zusters bloedden van hun zelf aangebrachte amputaties. Bovendien eindigen sommige versies, in een geest van een bijna macabere komedie, waarbij de ogen van de stiefzusters door dezelfde duiven worden geplukt, waardoor het kwaad terecht kan worden gestraft.
The Frog King
Onlangs aangepast in 2009's The Princess and the Frog, is het originele Grimm-sprookje helaas veel minder sentimenteel en romantisch dan zijn moderne aanpassingen. Waar moderne versies beweren dat de betovering wordt verbroken door de kus van de prinses, is de realiteit dat de transformatie van de prins werd veroorzaakt door de verwende en nukkige prinses die de bescheiden kikker in woede en afkeer tegen de muur smeet. Andere versies van het verhaal beweren zelfs dat de kikker, in plaats van een kus (of een worp), een nacht rustig op het kussen van de prinses sliep, met haar (zeer) onwillige instemming, en dit was blijkbaar voldoende om te breken de betovering van zijn kikkerachtige vorm.
Greta Samuel © Cultuurreis
Hans en Grietje
Een angstaanjagend verhaal over kannibalisme en kindermishandeling, dat gelukkig gelukkig eindigt voor de hoofdrolspelers, dit verhaal van de gebroeders Grimm heeft ook alle elementen van een spannend avontuur voor kinderen, waaronder peperkoekhuisjes, pratende ganzen en verborgen schatten. Naast het verhaal van een man die gedwongen wordt zijn kinderen achter te laten op bevel van zijn manipulatieve vrouw, zijn de details van de gevangenschap van Hans en Grietje door toedoen van de heks (Hans gebruikt het bot van een vorig slachtoffer om zijn ontvoerder te misleiden, bijvoorbeeld, en Grietje die uiteindelijk de heks in een oven duwt) zijn even alarmerend als meeslepend. Sommige van deze gebeurtenissen zijn nog steeds aanwezig in 'gezuiverde' versies, maar veel laten de griezeliger details weg die betrokken zijn bij de ontsnapping van de kinderen uit het peperkoekhuis.
De kleine Zeemeermin
Met zijn gelijknamige vrouwelijke karakter dat een herkenningspunt van Denemarken is geworden (in de vorm van een standbeeld), is het originele verhaal van Hans Christian Andersen een van de meest tragische van alle verhalen in de hele sprookjecanon. In tegenstelling tot de meer kindvriendelijke versies, waarin de kleine zeemeermin jaagt en haar geluk vindt, slaagt de oorspronkelijke zeemeermin er nooit in de liefde van de prins te winnen. In tegenstelling tot de donkere en meer cynische ondertonen die in andere folklore worden onthuld, toont het originele verhaal van de Kleine Zeemeermin de beloningen die voortkomen uit zelfopoffering, aangezien zij de zeemeermin ervoor kiest om zeeschuim te worden in plaats van de man te doden die haar onbeantwoorde liefde heeft verdiend. Zowel hartverscheurend als opbeurend, The Little Mermaid is een complexe verkenning van de problemen met sociale klasse en gedoemde ambities.
Puss-in-Boots
Beschouwd als een van de meest geliefde katten van fictie, is Puss-in-Boots bekender vanwege zijn snelle humor en boot-pratende manieren dan voor de folklore waarin hij als het hoofdpersonage optrad. In plaats van slechts een antropomorfe kat te zijn met een ijdele voorliefde voor lederwaren, is Puss in feite een sluw, sluw en snel wezen, dat met zijn bedrog, zijn charme en zijn vindingrijkheid zijn meester naar roem en fortuin katapulteerde voor hem een prinsesbruid, een kasteel en talloze rijkdommen verkregen, zodat ze de rest van hun leven in luxe konden leven. Ondanks een luchtige en enigszins optimistische benadering van het leven, is er een zekere machiavellistische meedogenloosheid in de methoden van deze slimme kat, en hij lijkt de stelregel aan te moedigen dat 'de doelen de middelen rechtvaardigen', zelfs als de resultaten nogal onsmakelijk zijn.
Greta Samuel © Cultuurreis
Rapunzel
Dit Duitse verhaal is in de loop der jaren het onderwerp van veel fascinatie (en parodie) geworden, waarbij het idioom 'Rapunzel, Rapunzel, laat je haar vallen' al te gedenkwaardig wordt. Het gelukkige paar moest echter veel meer beproevingen en beproevingen doorstaan dan aanvankelijk duidelijk is, want ze werden pas herenigd nadat Rapunzel, zwanger en alleen, door de woedende heks de wildernis in was geworpen, terwijl de prins verblind was nadat hij was gevallen. van de toren en in de doornige braamstruiken beneden. En er zijn nog meer cynische versies van het verhaal. Hierin wordt een zwangere Rapunzel in de steek gelaten en vergeten door de prins die nooit van plan was met haar te trouwen. Deze versie was vermoedelijk bedoeld als een waarschuwend verhaal over de gevaren van verleiding.
Roodkapje
De kennis van Red Riding Hood heeft zoveel herwerkingen ondergaan dat het moeilijk is om uit te werken wat de 'vroegste' versie is. Hoewel de meest verwijderde versies de wolf gewoon gebruiken als een allegorie om te waarschuwen tegen praten met vreemden, onthullen verschillende donkere verslagen een gewelddadige en destructieve laag onder het oorspronkelijke fineer. De ene versie geeft aan dat de wolf en de grootmoeder een en dezelfde persoon zijn, een andere verwijst naar Red Riding Hood 'genadig', waardoor de wolf haar grootmoeder kan opeten voordat ze de wolf doodt, om zo het bezit van haar grootmoeder te kunnen grijpen. De meest verontrustende is echter waarschijnlijk de versie die verwijst naar bestialiteit, waarin Roodkapje haar lichaam gebruikt om zichzelf te redden van de dood, en zo haar 'liefde' met de wolf op de lakens waar haar oma om werd gedood.
Schone Slaapster
Met een premisse die al bizar en vaag verontrustend is, eindigen veel versies van Doornroosje eigenlijk gelukkig, waarbij de betovering wordt verbroken door de kus van ware liefde. De versie van Charles Perrault biedt echter een bizarre toevoeging en beweert dat de moeder van de prins een ogress is met een neiging om kleine kinderen te verslinden. Perrault's Doornroosje en haar kinderen ontsnappen ternauwernood aan gekookt en gegeten te worden dankzij de tijdige terugkeer van haar man en de vriendelijke inspanningen van een paleisdienaar. Toch is de meest verontrustende recensie van het verhaal die waarin de prins, in de ban van de schoonheid van de slapende prinses, haar aanvalt terwijl ze slaapt. De prinses wordt wakker en baart een tweeling, maar de prins is allang weg.
Greta Samuel © Cultuurreis
