Verborgen in de Raja Ampat-eilanden in Indonesië ligt een kleine lagune, de thuisbasis van zeldzame soorten angelloze kwallen. Schrijver Geri Moore zwemt met de verlegen wezens en observeert de delicate relatie die ze delen met de lokale bevolking.
Onze boot glijdt stil terwijl we rond torenhoge rotsblokken van oude kalksteen weven. Onder ons pronkt een delicate tuin van koraal met lichtgevende roze, perziken en groenten. We zeilen naar een klein, onbewoond eiland, verscholen in de Indonesische archipel Raja Ampat. Hier herbergt een dicht gordijn van met regenwoud bedekte kliffen een lagune met een zeldzaam en mooi ecosysteem.
We komen aan bij een kleine rots en meren onze boot af tegen een eenzaam dok. Op het eerste gezicht lijkt het eiland ondoordringbaar, bedekt met dicht regenwoud en scherpe kalkstenen karst. Met hulp van onze Indonesische gids, Kiikii, klauteren we over de glibberige rotsblokken en veroveren we de steile wandeling van 300 meter, oog in oog met de schat erin.
Een luchtfoto van Jellyfish Lake © Geri Moore
Een jadekleurige lagune glinstert onder ons uitkijkpunt, geïsoleerd in het midden van het eiland. Ondanks dat we er ongelooflijk uitnodigend uitzien in de tropische hitte, moeten we weerstand bieden aan onzorgvuldig naar binnen springen. Kiikii herinnert ons eraan om rustig te zwemmen, want deze plek herbergt verschillende delicate en zeldzame soorten angelloze kwallen.
Welkom bij Jellyfish Lake
Jellyfish Lake is een van de slechts drie plaatsen op de planeet waar mensen met deze wezens kunnen zwemmen (althans met opzet). De drie soorten hier ontwikkelden hun angelloze lichamen gedurende eeuwenlang leven zonder roofdieren. Ze staan met name bekend als: gigantische gouden kwal, maan en cassiopea (ondersteboven) kwal.
De lagune is bijna volledig afgeschermd van de buitenwereld. Er leven hier maar heel weinig vissen en degenen die per ongeluk als kleine spawn door kleine spleten uit de omliggende Ceram-zee glipten. Zonder roofdieren of concurrentie om ruimte en voedsel heeft de kwalbloei kunnen bloeien.
Terwijl we in het verfrissende koele water glippen, worden we onmiddellijk omringd door perzikkleurige bollen, die ronddobberen met een nonchalante lucht. Hoe verder we zwemmen, hoe meer het voelt alsof we net in een levende, pulserende ballenbak onder water zijn gesprongen.
Een bloei van kwallen met halve maan © Geri Moore
Honderden gouden kwalkwallen, sommige zo groot als volleyballen, andere zo klein als golfballen, drijven in de afgrond. Ze kaatsen uit ons lichaam, tuimelen in een oncontroleerbare spin voordat ze stabiliseren en wegrennen. Bolvormige lichamen pulseren in ritme, terwijl tentakels dansen in psychedelische beweging.
Maankwallen, betoverend met doorschijnende, elliptische lichamen, pirouette om ons heen als een gezelschap van ballerina's. Op het lagunebed lagen de meer ingetogen 'ondersteboven' kwallen met hun hoofd naar beneden en versmelten zich met het zeegras en joegen ons weg met hun veelkleurige tentakels.
Deze afgelegen locatie speelt een grote rol in het voortbestaan van deze kwallensoorten. De enige andere plekken op aarde waar je kunt zwemmen met angelloze kwallen zijn in Palau en Borneo. De zeldzaamheid van deze ontmoeting is een voorrecht, aangezien menselijke bezoekers de grootste bedreiging vormen voor deze wezens.
Lokale inspanningen voor natuurbehoud
In maart 2017 sloten de lokale autoriteiten het meer in de eilandstaat Palau, vanwege de negatieve impact die het toerisme en de opwarming van de oceaan op de kwalpopulatie hadden. In minder dan een decennium zijn acht miljoen van deze wezens teruggebracht tot slechts 600.000. Hun kwetsbare lichamen worden gemakkelijk beschadigd door onbezonnen zwemmers, terwijl chemicaliën van zonnebrandcrème, insectenwerend middel en deodorant hun omgeving verstoren.
Een angelloze kwallen met halve maan in Jellyfish Lake, Raja Ampat © Geri Moore
De Indonesische lokale overheid en liefdadigheidsinstellingen werken eindeloos om Raja Ampat en de zeeën te beschermen. Tours naar Jellyfish Lake worden alleen gerund door liveaboards, hotels of gastgezinnen in het gebied, dus het aantal bezoekers kan worden gecontroleerd en beperkt.
Ook mensen uit de lokale vissersdorpen spelen een actieve rol als gidsen en opvoeders. Ze zorgen ervoor dat bezoekers geen vinnen dragen en kiezen voor kleding met lange mouwen voor bescherming tegen de zon en insecten boven onvriendelijke lotions - eenvoudige maar effectieve maatregelen die een lange weg gaan.
