In het afgelopen decennium heeft de charmante stad Breda in Nederland elk jaar in september de grootste bijeenkomst van roodharigen ter wereld georganiseerd - een evenement dat bekend staat als RedHead Days. Tom Coggins sprak op het festival van dit jaar met vier deelnemers over hun ervaringen.
Mensen van over de hele wereld wonen het festival bij, waaronder veel roodharigen van buiten Europa. Katherine hoorde bijvoorbeeld van het evenement terwijl ze in Nieuw-Zeeland was en besloot van Breda de eerste stop te maken op een grotere reis door Europa. Ze vertelde ons dat ze in het weekend al nieuwe vrienden had gemaakt op het continent en dat ze van plan was terug te keren naar Nederland na een bezoek aan andere landen zoals Frankrijk, Spanje en Duitsland.
Tijdens het festival vinden overal in Breda evenementen plaats, waaronder toespraken, lezingen, nachtelijke feestjes en een enorme groepsfotoshoot. Afgezien van dit officiële programma, nemen veel deelnemers het op zich om spontane activiteiten te organiseren, zoals danslessen in de openlucht. Katherine meldde dat een Schotse man gekleed in een kilt elke ochtend campers met zijn doedelzak een serenade zou brengen: 'Het was geen evenement, hij kwam gewoon opdagen en begon plotseling te spelen.'
Na met andere aanwezigen te hebben gesproken, werd duidelijk dat veel mensen het festival zagen als een sociaal evenement waarmee ze nieuwe en interessante mensen konden ontmoeten. Een gast uit Duitsland, Alex genaamd, vertelde dat hij enkele vrienden had uitgenodigd voor de RedHead Days van vorig jaar en nadat ze geweigerd hadden, besloot hij toch alleen naar Nederland te rijden, deels om zelfstandig te gaan reizen. 'Ik moet zeggen dat ik voor die tijd nooit alleen naar de bioscoop of bars ging omdat ik me een beetje vreemd voelde zonder iemand anders. Maar sindsdien reis ik meer alleen. '
Elke geïnterviewde zei dat kamperen een van de belangrijkste hoogtepunten van het festival was en dat mensen zich elke avond rond het kampvuur zouden verzamelen om te socializen. Volgens een jonge vrouw uit België, Emilie genaamd, zouden discussies vaak aan de orde komen over pesten en discriminatie tegen roodharigen. Ze legde uit dat 'het overal gebeurt. Iedereen werd gepest toen ze klein waren, het is zo verdrietig en verontrustend. '
Emilie benadrukte dat roodharige vrouwen vaak te horen krijgen dat ze speciaal zijn, maar dat ze toch worden gediscrimineerd zoals schelden. Ze wees erop dat hoewel rood haar momenteel erg populair is - iets dat ze het Emma Stone-effect noemde - en vaak als een wenselijke eigenschap wordt gezien, veel natuurlijke roodharigen geen gemakkelijke jeugd hadden. 'Het is gek, mensen werden gepest en nu is het populair en iedereen wil het.'
Ze vertelde verder dat sommige niet-roodharige mannen het festival bijwonen om specifiek roodharige vrouwen te ontmoeten. Emilie maakt duidelijk bezwaar tegen dit soort gedrag en vatte haar problemen met deze mannen samen door te stellen: 'haarkleur is geen basis voor een relatie'.
Het festival begon eigenlijk als een evenement voor alleen vrouwen, maar nam na het eerste jaar een meer inclusief beleid aan. Het begon allemaal toen een Nederlandse kunstenaar genaamd Bart Rouwenhorst een advertentie voor vrouwelijke roodharigen in een lokale krant plaatste om modellen te vinden voor een kunstproject waaraan hij werkte. Hoewel Rouwenhorst slechts een handvol deelnemers verwachtte, ontving hij meer dan 150 reacties en realiseerde hij zich al snel dat deze bijeenkomst het Guinness Book of World Records zou kunnen halen.
Een oude festivalganger genaamd Jeroen vertelde ons dat hij na dit eerste evenement contact opnam met Rouwenhorst om te suggereren dat het makkelijker zou zijn om het wereldrecord te verbreken door mannelijke roodharigen op te nemen. Jeroen vertelde ook dat het festival de eerste jaren werd gehouden om 'het record een beetje hoger te krijgen', maar al snel begonnen mensen te genieten van het simpelweg samenkomen en het zien van bekende gezichten. 'Voor mij is het meer een sociale gebeurtenis, het gaat niet om hoeveel mensen er meer zijn. Ik kijk er elk jaar naar uit omdat het een van de beste weekenden is om mensen te ontmoeten. '
