Het Parlementspaleis in Roemenië, of het 'Volkspaleis' zoals het tijdens de regering van Ceauceșcu werd genoemd, is een knipoog naar het niet zo verre verleden van de geschiedenis van Roemenië en benadrukt hoe snel het land de afgelopen jaren is veranderd. Melissa Pearce verkent het verleden en het heden van deze iconische site en stelt de toekomst in vraag als een in onbruik geraakt historisch monument of een enorme toeristische attractie.
Na een van de meest gewelddadige revoluties die Europa ooit heeft meegemaakt, werd Nicolae Ceauceșcu gedwongen het land per helikopter te ontvluchten en werd uiteindelijk op kerstdag 1989 ter dood veroordeeld. Hij liet in zijn kielzog een achteruitgang van de economie van Roemenië en een moeilijk levensonderhoud voor hem achter. zijn mensen, naast een onvolledig paleis. Eens een symbool van zijn utilitaire heerschappij, is het gebouw tegenwoordig een bewijs van de Roemeense geschiedenis en hun herstel van de heerschappij van Ceauceșcu. Het Parlementspaleis staat bij de meesten bekend als 'Ceauceșcu's Palace': een bewijs van de buitensporige luxe waarin de politicus zou hebben geleefd, ware het niet dat hij bij een staatsgreep was omvergeworpen. Gelegen in Boekarest, begon de bouw van het paleis met de bedoeling om na voltooiing het huis te zijn van de communistische regering in Roemenië en de residentie van de familie Ceauceșcu. Maar sinds de val van het communisme in Roemenië, meer dan 20 jaar geleden, fungeerde het paleis voornamelijk als een toeristische attractie, met slechts een percentage van de kamers die werden gebruikt voor het parlementaire hoofdkwartier.
WikiCommons
Nicolae Ceauceșcu was het gezicht van de Communistische Partij in Roemenië en was de laatste socialistische leider van het land. Zijn regime van 'persoonlijkheidscultuur' omzoomde de straten met posters van zijn gezicht en liet veel onomkeerbare sporen achter in het landschap van het land. De extremiteiten waar hij naar toe ging om zijn heerschappij te verstevigen en het publiek onder controle te houden, waren onder meer het onderdrukken van de vrijheid van meningsuiting en de media, en het versterken van strikte wetten die werden opgelegd met de hulp van zijn geheime politie, de Securitate. Het paleis is ongetwijfeld een enorme afdruk op het landschap van Boekarest en een symbool van de geschiedenis van Roemenië.
Het luxueuze paleis van marmer, staal en de beste Roemeense materialen is het op één na grootste gebouw ter wereld; het heeft maar liefst 1.100 kamers, 12 verdiepingen en is vanuit de ruimte te zien. De bouw duurde 13 jaar en er zijn delen van het paleis die nog steeds in aanbouw zijn. Toen de bouw begin jaren negentig begon, maakte Roemenië extreme armoede door. In een gebied waar stroomuitval dagelijks voorkwam en het rantsoeneren van basisgoederen gemeengoed was, vernietigde of verplaatste Ceauceșcu honderden gebouwen, zowel residentiële als religieuze, om plaats te maken voor zijn communistische bolwerk. Dit dwong duizenden mensen om plotseling hun families te ontwortelen en naar vaak kleinere woonwijken te verhuizen.
Tegenwoordig nemen leden van het Roemeense parlement en het Constitutionele Hof een zeer klein percentage van het paleis in beslag. Met dit in gedachten zijn er plannen in de maak om de positie van het paleis als bezienswaardigheid te versterken, en deze plannen zullen de relatief nieuwe positie van Roemenië als democratische natie opzettelijk benadrukken. Het paleis vertoont al het groeipotentieel en huisvest momenteel het Nationaal Museum voor Hedendaagse Kunst van Roemenië naast het Park van Totalitarisme en Socialistisch Realisme, die beide in 2004 zijn geopend. De enorme ruimte waarin deze bestaan, biedt een ongelooflijk potentieel voor enorme tentoonstellingen en evenementen, en zal onvermijdelijk de aandacht trekken van andere Europese en buitenlandse ontwikkelaars en organisatoren die proberen verdere culturele activiteiten naar Roemenië te brengen.
Het gerucht gaat dat de plannen specifiek betrekking hebben op het gebruik van het paleis als winkelcentrum en entertainmentcomplex. Hoewel kan worden gezien dat het creëren van een van de grootste winkelcentra in Europa een beetje grof is, zal de verandering het broodnodige geld opleveren voor de economie van het land en de momenteel desuetude-ruimte goed gebruiken. Sommigen zijn echter tegen het idee en vinden dat het gebouw als teken van respect leeg moet worden gelaten voor velen die het nog steeds zien als een historisch monument.
Wat je mening ook is, de transformatie van een paleis dat bedoeld was om te worden gebruikt als zetel voor een communistische regering (en zou bestaan als een huis voor een communistische leider), tot een winkelcentrum dat zo groot is dat het vanuit de ruimte te zien is, is dat niet zonder een snufje ironie. Alleen de tijd zal uitwijzen wat er van het gigantische gebouw zal worden, maar voorlopig blijft het in ieder geval een hotspot voor toeristen, optredens van beroemdheden en evenementen, en het staat als een internationaal spektakel van wat is overwonnen.
