De vulkaanuitbarsting van de Soufriere-heuvels maakt onontkoombaar deel uit van het verhaal van Montserrat en heeft het leven op het Caribische eiland onherroepelijk veranderd. Voor de uitbarsting was Montserrat bij de meeste mensen bijna onbekend, maar de auteurs Nancy Burke en Dorine S. O'Garro hebben hun geschiedenis met de rest van de wereld weten te delen.
Barry Voight / WikiCommons
Het Caribische eiland Montserrat is een Brits overzees gebied dat deel uitmaakt van de Kleine Antillen en het Emerald Isle of the Caribbean wordt genoemd vanwege de gelijkenis met het Ierse kustgebied en vanwege de Ierse wortels van sommige mensen. De Britten kregen het eiland in 1783 in bezit en in de 19e eeuw werd de economie van de suikerplantage van het eiland veranderd in kleine landerijen. Op 18 juli 1995 werd het lot van het eiland drastisch veranderd, toen het eiland werd verwoest door de uitbarsting van de voorheen slapende Soufriere Hills-vulkaan. De uitbarsting begroef de hoofdstad van het eiland, Plymouth, vernietigde transportfaciliteiten en veroorzaakte tweederde van de bevolking van Montserrat vanwege de resulterende economische onrust en het gebrek aan veilige levensomstandigheden. De gevaarlijke vulkanische activiteit heeft het zuidelijke deel van het eiland een beperkte ruimte nagelaten en het is nu een uitsluitingsgebied dat wordt bewaakt door de Montserrat Volcano Observatory.
Nancy Burke was de eerste auteur die een non-fictietitel publiceerde in de Macmillan Caribbean Writers-serie. De in New York geboren schrijver en danser werkte samen met haar muzikante echtgenoot op een cruiseschip dat het Caribische circuit bevaar. Beiden die in 1992 besloten naar Montserrat te verhuizen, ondervonden al snel de orkanen en trillingen die op het eiland veel voorkwamen, en in 1995 waren ze aanwezig voor de uitbarsting van de vulkaan Soufriere Hills. In 2003 publiceerde Burke het boek And the Sirens Still Wail, een verslag over de vier jaar dat ze probeerden op het eiland te leven met de vulkaan nadat deze was uitgebarsten. Ze behandelden de eerste explosies en de pyroclastische stromingen en het slingeren van hete rotsen op hun dak, maar wat hen uiteindelijk dwong te bewegen, was de as die alles bedekte en die elke dag moest worden opgeveegd.
Een andere auteur die het verhaal van de vulkaan deelt, is Dorine S. O'Garro. Geboren in Montserrat, migreerde haar familie al snel naar St. Kitts, waar ze acht jaar woonden voordat ze terugkeerden naar hun huis op Montserrat. Nadat ze daar de middelbare school had afgerond, verhuisde ze (zoals veel andere Montserratianen) naar New York, waar ze de middelbare school afrondde en ongeveer dertig jaar les gaf op openbare scholen in NYC. O'Garro ging met pensioen in hetzelfde jaar dat Soufriere Hills uitbarstte; haar geboortedorp Kinsale werd volledig verwoest. Ze verklaarde dat het deze vernietiging was die haar op gang bracht. In haar eerste twee boeken, Montserrat on My Mind en Montserrat in het hart van de Caraïben, Amerika en Engeland, schreef ze over de vulkaan en de rijke Afro-Iers-Britse geschiedenis, cultuur, keuken en komedie van haar land. Ze onthulde dat het voor haar buitengewoon belangrijk was om dit met de rest van de wereld te delen, sprekend over haar thuisland wanneer ze de kans kreeg en haar werk wijdde aan het behoud van de Montserratiaanse cultuur, die dramatisch was uitgewist door de uitbarsting. Andere boeken van O'Garro zijn Tales of Montserrat en Miss Tillie.
