Van 1923 tot 1956 was Tanger een internationale zone, afzonderlijk van de rest van Marokko geregeerd door een losse verzameling buitenlandse regeringen. Bekend als de 'Interzone', trok de belofte van kosmopolitische vrijheid Westerse kunstenaars en schrijvers aan in de jaren 50 en 60.
'Alles kon voor een prijs worden gekocht' was onderdeel van de mythos van de 'Interzone'-periode van Tanger. In deze onstuimige tijd verwierf Tanger een reputatie in het Westen als een toevluchtsoord voor spionnen, criminelen, zakenmensen en avonturiers. Het was deze verleidelijke belofte van vrijheid die een kleine gemeenschap van buitenlandse kunstenaars en schrijvers naar de stad trok. Hier is een overzicht van enkele van de toonaangevende auteurs en hun werken.
Paul Bowles
De man die de trend begon was Paul Bowles, een Amerikaanse schrijver die in 1947 permanent naar Tanger verhuisde en als eerste aanloophaven diende voor latere bezoekende schrijvers. In zijn boek The Sheltering Sky vinden Port en Kit Moresbury, een verfijnd Amerikaans stel, het meer dan een beetje moeilijk om met elkaar samen te leven. In een poging om aan deze hachelijke situatie te ontsnappen, vertrokken ze naar Noord-Afrika met de bedoeling door Algerije te reizen, onzeker over waar ze precies heen gaan, maar vastbesloten de moderne wereld achter zich te laten. Let it Come Down vertelt het verhaal van Dyar, een bankbediende uit New York die zijn veilige, alledaagse baan opgeeft om in het buitenland een realiteit te vinden waarmee hij zichzelf kan identificeren, en zijn macabere ervaringen in het inferno van Tanger terwijl hij toegeeft aan zijn donkerste impulsen.
William S. Burroughs
William S. Burroughs verhuisde begin jaren '50 naar Tanger nadat hij werd geïnspireerd door de fictie van Paul Bowles. Hij bleef vier jaar en genoot van de lage kosten van levensonderhoud en het gebrek aan inmenging van de autoriteiten over zijn homoseksualiteit en drugsgebruik. Hier begon hij te werken aan Naked Lunch, de roman die hem beroemd maakte. Het werd bewerkt en samengesteld door Jack Kerouac en Allen Ginsberg, die hem tijdens zijn verblijf van vier jaar een paar maanden in Tanger bezochten. De Interzone in Naked Lunch is duidelijk geïnspireerd door zijn Tanger-ervaringen. Hij verdiende ook de bijnaam 'El Hombre Invisible' van de lokale bewoners vanwege zijn vermogen om zich door de drukke, met drukte gevulde straten te bewegen zonder opgemerkt te worden.
Brion Gysin, Dreamachine | © Riefenstahl / Wikimedia Commons
Brion Gysin
De kunstenaar en schrijver Brion Gysin heeft aantoonbaar meer ondergedompeld in het Marokkaanse leven dan enig ander figuur in deze lijst. Geboren in Engeland maar van Canadese afkomst, verhuisde hij naar Tanger na een bezoek aan Paul Bowles in 1950. Daar leidde hij een restaurant genaamd The 1001 Nights dat populair was bij de expat-menigte; hier ontmoette hij William S. Burroughs voor het eerst met wie hij later in Parijs zou samenwerken. Hij woonde de komende twintig jaar af en toe in Tanger en trad op als gids voor de Rolling Stones toen ze er in de jaren zestig op bezoek waren. Hij nam ook de Master Musicians of Joujouka in the Rif Mountains op met Brian Jones en leverde liner notes voor de cd Brian Jones Presents the Pipes of Pan in Joujouka. Vooral de kalligrafie van het Arabische schrift had een diepgaand effect op hem en had grote invloed op zijn schilderijen.
Ira Cohen
Een andere belangrijke maar weinig bekende Tanger-figuur was de fotograaf, dichter en kunstenaar Ira Cohen, die er in de jaren 60 woonde. In Tanger publiceerde Cohen een literair tijdschrift met de titel Gnaoua, wat exorcisme betekent. Het bevatte vroege geschriften uit de Marokkaanse Beat-cirkel, waaronder William Burroughs en Brion Gysin.
