Met een onderscheidend karakter en een onafhankelijke geest heeft de wijk The Liberties in Dublin haar individualiteit stevig vastgehouden gedurende eeuwen van culturele verandering. Om erachter te komen wat dit bruisende gebied zo uniek maakt, ging Culture Trip rechtstreeks naar de bron: de mensen die hier wonen en werken.
Met zijn uitnodigende gele winkelpui, antieke leesstoelen en tweedehands volumes die gevaarlijk op de planken van vloer tot plafond zijn gestapeld, voelt het alsof Marrowbone Books al geruime tijd deel uitmaakt van de eeuwenoude Dublin-straat The Coombe. In werkelijkheid is het een van de vele nieuwe bedrijven die het afgelopen decennium zijn aangekomen in het gebied dat bekend staat als The Liberties.
"We wonen hier bijna 10 jaar, dus het leek de natuurlijke plek om onze boekwinkel te beginnen", legt Lily Power, mede-eigenaar van de winkel, die in 2017 is geopend, uit. Haar favoriete ding over de locatie is de geschiedenis. “Als we een winkel op The Coombe runnen, krijgen we veel herinneringen van andere mensen aan het gebied te horen. Ouderen komen vaak binnen om ons er verhalen over te vertellen en over de verschillende bedrijven die hier in de loop der jaren waren geweest; we horen die verhalen graag. '
En The Liberties heeft zeker geen tekort aan verhalen. Dit is uit een 12e-eeuwse buitenwijk van Viking Dublin gegroeid en is een van de oudste districten van de hoofdstad. Het werd officieel een 'vrijheid' genoemd na de Anglo-Normandische invasie; dit betekende dat het werd beschouwd als onderdeel van de stad, maar dat het zijn eigen structuur van de lokale overheid mocht behouden. Destijds lag het gebied buiten de middeleeuwse stadsmuren.
Die muren zijn misschien al lang verdwenen, maar in veel opzichten blijft The Liberties zijn eigen entiteit in het wijdere Dublin, met zijn eigen aparte sfeer. Na een brede selectie van bewoners te hebben gesproken, concludeerde historicus Maurice Curtis, auteur van The Liberties (2013), dat de mensen die hier wonen en hebben gewoond, de unieke 'aura, magie en mysterie' van deze wijk hebben. Fink, een van de meest productieve straatartiesten van de buurt, herhaalt dit sentiment. “Het is de persoonlijkheid van The Liberties die me ertoe heeft aangezet hier ongeveer 15 jaar geleden te schilderen. Het is echt het hart en de ziel van Dublin. '
Ondanks al zijn geschiedenis en hart heeft The Liberties het niet gemakkelijk gehad. Hoewel het eeuwenlang de industriële ruggengraat van Dublin was, leed het ook onder verwoestende armoede, en minder dan 10 jaar geleden werden plaatsen als Thomas Street - de belangrijkste verkeersader van het gebied - vervallen en verwaarloosd nadat de vastgoedbel was gesprongen. Leonard Fagan, die de communiewinkel van Jas Fagan runt (voor het eerst geopend door zijn vader in 1971), heeft de veranderingen van de afgelopen decennia met eigen ogen gezien en is van mening dat Thomas Street nog steeds niet is hersteld van de Celtic Tiger-boom en buste. “Vanuit winkeloogpunt was het erg negatief; veel winkels en straathandelaren gingen. Het zijn vooral toeristen die naar de Guinness Hop Store gaan en de whiskystokerijen die nu over straat lopen. '
Toch duiken overal in The Liberties nieuwe onafhankelijke bedrijven op. Verschillende van de beste cafés van de stad - The Fumbally, Legit Coffee Co., Two Pups Coffee - zijn hier de afgelopen 10 jaar gevestigd en omzeilen het astronomisch dure stadscentrum om te profiteren van relatief betaalbare huurruimte.
Het waren echter niet alleen de prijzen die hen aantrokken; ze werden ook aangetrokken door het trackrecord van het gebied als een toevluchtsoord voor kleine bedrijven en beginnende ondernemers, van de Franse hugenotenzijdewevers van de late jaren 1600 tot de ambitieuze whiskystokers van de 18e en 19e eeuw. The Liberties heeft altijd haar armen geopend voor mensen met een droom en de bereidheid om hard genoeg te werken om het voor elkaar te krijgen - zoals Arthur Guinness, die op oudejaarsavond in 1759 een huurovereenkomst van 9.000 jaar tekende voor een niet meer gebruikte brouwerij in St James's Gate. Er is een voelbaar gevoel van verbondenheid en gemeenschap onder onafhankelijke handelaren hier, of je nu een local bent of niet, dat lijkt het opzetten van je een beetje minder ontmoedigend te maken.
John Mahon, die begin 2018 met twee vrienden de bar, het café en de pizzeria van Lucky in Meath Street opende, is één persoon die de sprong heeft gewaagd. 'Het gebied straalt karakter uit', zegt Mahon. "Het stadscentrum wordt steeds gehomogeniseerd, verzadigd en, om eerlijk te zijn, saai, dus het is leuk om aan de rand van dingen te staan waar het allemaal een beetje interessanter is."
Mahon brengt graag nieuwe zaken naar zijn nieuwe buurt, maar is ook blij dat het zijn charme behoudt. “Er is een enorme toestroom van mensen in het gebied geweest, en dat zal zo blijven, maar het oorspronkelijke karakter is nog steeds erg intact. Het oud-ontmoet-nieuw-aspect leidt tot enkele geweldige momenten - het is niet ongebruikelijk om een paard vastgebonden aan een lantaarnpaal te zien wanneer de eigenaar in een café een plat wit grijpt. ”
Toch maakt ook hij zich zorgen over de toekomst van The Liberties. “Het gebied ondergaat momenteel veel veranderingen, waarschijnlijk meer dan waar ook in de stad, maar het is een rare mix van overontwikkeling en onderontwikkeling. Ze bouwen nieuwe hotels en studentenhuisvesting, maar het heeft dringend betaalbare huizen nodig. En heropen de Iveagh Market, uit liefde voor God! '
Hij verwijst naar een overdekte markt uit het Edwardiaanse tijdperk in Francis Street die in de jaren negentig werd gesloten en sindsdien in pacht is, in afwachting van herstel, door de Dublin-ontwikkelaar Martin Keane. Met een groot nieuw stedelijk centrum gepland voor St James's Gate door alcoholmultinational Diageo, en nadat de geliefde maandelijkse vlooienmarkt van Dublin het pand in Newmarket verloor dat het 10 jaar lang had gebruikt toen de eigenaren van het gebouw besloten de site te ontwikkelen, zijn velen bezorgd. dat kleine bedrijven en lokale ambachtslieden uit The Liberties kunnen worden geperst naarmate de groei voortduurt.
Marja Almqvist, afgestudeerd aan het Thomas Street National College of Art and Design, probeert dit te bestrijden door een traditioneel lokaal ambacht terug te brengen naar het gebied. Deze zomer gaf ze vijf proefworkshops Weaving in The Liberties en in september begint een volledige cursus van 10 weken.
"Het uiteindelijke doel van het project is om The Liberties een ander gezicht te geven dan Guinness en whisky", zegt Almqvist. “We willen onszelf, toeristen en bezoekers van ons gebied eraan herinneren dat dit een oud ambachtelijk gebied is dat al generaties lang meerdere en diverse gemeenschappen en culturen heeft ondersteund. We willen dat de huidige bewoners van The Liberties actief betrokken zijn bij het ontwikkelen van het toekomstige verhaal van hun gemeenschappen, en dat ze zich niet laten opslokken door grote bedrijven en vastgoedontwikkelaars. ”
Derek Maguire is een inwoner van Liberties die hetzelfde wil. Geboren en getogen in The Liberties, leidt hij nu bezoekers door de buurt als gids voor Secret Street Tours - een bedrijf dat mensen in dienst heeft die getroffen zijn door dakloosheid. Hij is blij om te zien dat er in het gebied regeneratie plaatsvindt en dat het steeds meer multicultureel wordt, maar benadrukt dat er hier nog steeds veel armoede is. "De gemeenschap zelf heeft veel werk verzet om The Liberties op te trekken, maar ik zou graag zien dat er meer middelen worden ingezet voor de mensen die hier al hun hele leven, generaties lang, wonen."
Terug op The Coombe, waar veel van die originele wevers hun huizen hadden in de 17e eeuw, adviseert Lily Power of Marrowbone Books iedereen die The Liberties bezoekt om gewoon rond te dwalen, en zorg ervoor dat je alle kleine winkels en markten rond Meath Street en Francis Street bezoekt en geniet van de interessante mix van historische gebouwen en bouwstijlen. 'Er is zoveel leuks aan The Liberties', zegt ze, en ze heeft gelijk. Laten we hopen dat het zo blijft.
