Ik verhuisde in 2012 voor het eerst naar Tokio met niets meer dan een enkel stuk bagage en een langzaam stervende laptop (die ik nog steeds heb). Dit land heeft een steile leercurve en omdat ik mijn hele leven in de VS had doorgebracht, was het aanvaarden van het Japanse leven in het begin een beetje een uitdaging. Nu, na een aantal jaren in Tokyo te hebben gewoond, gewerkt en gespeeld, kan ik met zekerheid zeggen dat Japan een deel van mij is geworden, en ik zal een ander persoon achterlaten dan ik was toen ik er voor het eerst aankwam. Dit is wat ik na vijf jaar Japan heb geleerd.
Maaltijden worden beter gedeeld
Als je in de VS uit eten gaat, bestelt iedereen meestal zijn eigen aparte maaltijd. Ik ben opgegroeid met het idee dat dit is wat mensen in restaurants over de hele wereld hebben gedaan, en ik heb verschillende herinneringen aan het feit dat ik geïrriteerd raakte wanneer een vriend of familielid zou vragen iets op mijn bord te proberen. Ik ben egoïstisch.
In Japan wordt het diner meestal met iedereen aan tafel gedeeld. In een izakaya (Japanse gastropub) worden tijdens de maaltijd talloze kleine gerechten geserveerd en in restaurants die shabu-shabu of yakiniku (Japanse barbecue) serveren, wordt het eten in het midden van de tafel bereid zodat iedereen ervan kan eten. Er is iets aan het delen van een maaltijd rond een vuur dat net iets menselijker aanvoelt dan je gezicht in een mand met wafelfrietjes te begraven (niet dat ik daar ook niet van geniet). Dineren is nu een meer gemeenschappelijke ervaring voor mij, en ik vind het op die manier leuker.
Yakiniku | © Barron Fujimoto / Flickr
Het leven is makkelijker als je geen auto nodig hebt
De informele rit op zondag en Route 66 roadtrip zijn voor mij nu dode dromen. Verzekering is duur, gasprijzen zijn te hoog en het verkeer is slecht. Voor iemand die autorijden meer een gedoe dan een sensatie vindt, is Japan perfect. Met het meest uitgebreide en efficiënt geëxploiteerde spoorwegnet ter wereld is er geen auto of rijbewijs nodig als je hier woont. Reizen per trein maakt nu deel uit van mijn dagelijks leven, zo erg zelfs dat ik me niet eens kan herinneren wanneer ik voor het laatst in een auto reed.
Reinheid is belangrijk
Wanneer ik naar huis ga, valt het eerste op dat de straten en metro's vuil zijn. Het maakt me woedend wanneer iemand een sigarettenpeuk op de grond legt of met een tikje op de grond tikt, omdat ik eraan gewend ben geraakt te leven op een plek waar mensen zichzelf opruimen. Zelfs in de drukste steden als Tokio en Osaka zul je zelden afval op straat zien omdat van mensen wordt verwacht dat ze het bij zich hebben totdat ze het op de juiste manier kunnen weggooien. Ik wil niet klinken als een diva, maar ik geef de voorkeur aan straten die niet bezaaid zijn met fastfoodverpakkingen, sigarettenpeuken en hondendoo-doo.
GS: bewaker die hun weggedeelte controleert © iMorpheus / Flickr
Japan is echt niet zo raar
Ik haat het om je bubbel te laten barsten, maar Japan is niet het bizarre anime-fantasieland dat veel westerlingen denken dat het is. Buitenlandse mediakanalen houden er niet van om de Japanse cultuur te behandelen, tenzij ze een exotisch, fetisjistisch, 'raar Japan'-stuk kunnen produceren. De waarheid is dat de wilde modetrends en bars met een freakenthema alleen worden genoten door kleine subgroepen van de bevolking. De meeste mensen staan gewoon op, gaan aan het werk en zorgen voor hun gezin. Veel expats gaan uiteindelijk terug naar huis als ze eenmaal beseffen dat het niet de fantasie is waarop ze hadden gehoopt, en het land is beter af zonder hen.
Bij thuisbezoek is er nooit genoeg tijd
Niet om ziekelijk te klinken, maar elke keer als ik naar huis ga, heb ik het gevoel dat ik ledemaat van ledemaat wordt getrokken. Oké, misschien was dat een beetje dramatisch. Wat ik bedoelde was dat de tijd nog steeds naar huis gaat terwijl je plezier hebt in het buitenland, en je vrienden en familie je (hopelijk) missen. Ze zullen enthousiast zijn over je terugkeer, maar tenzij je twee maanden vakantie hebt, is het onmogelijk om iedereen bij te praten zonder jezelf te dun te verspreiden. Je krijgt niet de kans om iedereen te zien en het voegt spanning toe aan relaties wanneer mensen het gevoel hebben dat ze zijn verwaarloosd.
Je zult altijd een buitenstaander zijn (maar dat is ok)
Zelfs als je 30 jaar in Japan woont, perfect Japans spreekt en getrouwd bent met een lokale inwoner, zul je altijd als bezoeker in dit land worden beschouwd. Ik ben hier nu meer dan vijf jaar en ontvang nog steeds veel lof voor mijn eetstokjesvermogen door de lokale bevolking die niet kan geloven dat een westerling erachter kan komen hoe ze die moeten gebruiken. Veel buitenlanders in Japan klagen hierover, maar om eerlijk te zijn maakt het niet zoveel uit. Je bent geen Japanner en dat zal je ook nooit zijn. Bovendien biedt een buitenlandse gast u bepaalde vrijheden, zoals doen alsof u het bordje met de tekst "NO ALCOHOL" niet kunt lezen.
Geef de zwerfkatten geen eten © halfrain / Flickr
