De Biënnale van Venetië organiseert een gerenommeerde tentoonstelling van hedendaagse kunst die om de twee jaar plaatsvindt in Venetië, Italië. Het werd opgericht in 1895 en is nu een van de meest prominente en populaire culturele evenementen ter wereld. De kunstafdeling van de Biënnale van Venetië, de kunstbiënnale, wordt erkend als de wereldleider in tentoonstellingen van hedendaagse kunst. Het aantal deelnemende landen stijgt van 59 in 1999 tot 88 in 2013. We belichten de tien meest recente hedendaagse kunstenaars die zijn geselecteerd om vertegenwoordigen Frankrijk in het Franse paviljoen van de biënnale.
Fabrice Hyber's kunstinstallatie in de tentoonstelling Imagine the Imaginary in het Palais de Tokyo, Parijs | © Hans Olofsson / Flickr
1997 - Fabrice Hyber
Fabrice Hyber is een conceptuele kunstenaar geboren in Frankrijk in 1961. Hij maakt werk dat benadrukt wat hij 'het enorme reservoir van het mogelijke' heeft genoemd. Zijn kunstwerken variëren van tekeningen en schilderijen tot installaties en performances. Hyber is vooral bekend door zijn installatie van een kapsalon in het Centre Pompidou en een supermarkt in Parijs. In 1997 nam hij deel aan de 47e Biënnale van Venetië voor zijn creatie van een tv-studio, die niet alleen geplande programma's opnam, maar ook de hiaten ertussen opsloot.
'Amerigo Vespucci' van Huang Yong Ping | © Jason Taellious / WikiCommons
1999 - Huang Yong Ping en Jean-Pierre Bertrand
Huang Yong Ping en Jean-Pierre Bertrand vertegenwoordigden Frankrijk op de 48ste Biënnale van Venetië in 1999. Huang Yong Ping, geboren in 1954, is een vooraanstaande Chinees-Franse avant-gardekunstenaar. Hij werd geboren in Xiamen, China, en wordt de meest controversiële en provocerende kunstenaar van de Chinese kunstscene uit de jaren 80 genoemd. Jean-Pierre Bertrand, geboren in 1937, focust zijn kunst op de onderlinge relatie tussen natuur en concept. Hij gebruikt natuurlijke stoffen, zoals citroen en honing, in zijn hele kunstwerk om de relatie van het echte met het symbolische af te wisselen. In het Franse paviljoen op de Biënnale van Venetië in 1999 toonde Huang Yong Ping een verzameling dieren van gegoten aluminium, opgesteld op het dak van het paviljoen en op de omliggende boomstammen. Jean-Pierre Bertrand creëerde zijn kunst met gereedschappen zoals citroenen, die hij gebruikt als eerbetoon aan Robinson Crusoe, die citroenen ontdekte in een tuin op het midden van het eiland waar hij schipbreuk had geleden in de roman van Daniel Defoe.
Interactieve spelomgeving 'Atari Light' door Pierre Huyghe, 1999 © bridell / WikiCommons
2001 - Pierre Huyghe
Pierre Huyghe, geboren in 1962, is een Franse hedendaagse kunstenaar die Frankrijk vertegenwoordigde op de Biënnale van Venetië in 2001. Veel van Pierre Huyghe's werken zijn een renovatie van betekenis, een manier om te zien hoe een model kan worden verlengd binnen de reeds bestaande kaders die we tegenkomen elke dag. In het Franse paviljoen installeerde Pierre Huyghe drie kamers waar hij een prototype van een lamp liet zien dat werd gemaakt in samenwerking met Philippe Parreno en M / M. De lamp rees van een centrale zitgroep naar het plafond waar de lichten in de lucht vielen.
2003 - Jean-Marc Bustamante
Jean-Marc Bustamante, geboren in 1952, is een Franse beeldhouwer en fotograaf die Frankrijk vertegenwoordigde op de Biënnale in 2003. Geboren in Toulouse, Frankrijk, woont en werkt hij nu in Parijs. Eind jaren zeventig veranderde Bustamante de interpretatie van fotografie in de Franse kunst door de samenleving toen hij zijn project Tableaux onthulde, een serie foto's van Barcelona die de grens tussen schilderkunst en fotografie vervaagden. Bustamante gebruikt verschillende technieken om originele, innovatieve kunstwerken te maken en hij is gefascineerd door de manier waarop mensen kunstwerken beschouwen als een mentale of zelfs psychologische perceptie van de wereld.
Fragment van Annette Messager's 1989 'Mes Voeux' in het Centre Pompidou, Parijs | © Procsilas Moscas / Flickr
2005 - Annette Messager
Annette Messager, geboren in 1943, is vooral bekend om haar installatiewerk, waarin tekenen vaak wordt geïntegreerd met foto's en een assortiment andere materialen. Haar eerste solotentoonstelling was in 1973 in de Städtische Galerie im Lenbachhaus in München. In de jaren zeventig zette haar werk vraagtekens bij geaccepteerde percepties van vrouwen en viel ze op door de manier waarop ze herinneringen verwerkte, waaronder die uit haar eigen jeugd, obsessies en zelfs verwijzingen naar het occulte. In 2005 won Messager de prestigieuze Golden Lion Award op de Biënnale van Venetië voor haar kunstwerken in het Franse paviljoen.
Sophie Calle's 'Zorg voor jezelf' in het Franse paviljoen op de Biënnale van Venetië | © Fulvio Spada / Flickr
2007 - Sophie Calle
Sophie Calle, geboren in 1953, is een Franse fotograaf. Haar werk heeft wortels in de conceptuele kunst omdat ze de artistieke ideeën achter haar foto's benadrukt, in plaats van het eindproduct. Calle wordt ook geprezen om haar filminstallaties en haar werk onderzoekt situaties die ze in beweging zet. Toen een vriend per e-mail met haar uit elkaar ging, vroeg Calle 107 vrouwen om de e-mail te lezen en te analyseren. Het werd op muziek gezet, uitgevoerd door een actrice en onderzocht door een forensisch psychiater. Het resulterende kunstwerk genaamd 'Take care of yourself', werd gepresenteerd door Calle toen ze Frankrijk vertegenwoordigde op de 52e Biënnale van Venetië in 2007.
De installatie van Claude Lévêque in het Louvre, Parijs, Frankrijk © Jean-Pierre Dalbéra / Flickr
2009 - Claude Lévêque
Claude Lévêque, geboren in 1953, is een Franse kunstenaar en beeldhouwer die Frankrijk vertegenwoordigde op de 53e Biënnale van Venetië in 2009. Lévêque maakt installaties die bestaan uit objecten, lichten en geluiden die de controle over mensen en plaatsen overnemen. In 1982 nam hij deel aan zijn eerste tentoonstelling in het Huis van Kunst en Cultuur in Créteil, waar hij zijn installatie Grand Hotel presenteerde. Het werk van Claude Lévêque grijpt in in de ruimtes waarmee het in contact komt en beoogt een meeslepende visuele en zintuiglijke schok te bezorgen. Sinds het midden van de jaren negentig experimenteert Lévêque in zijn werken met neon. Onlangs creëerde hij een installatie voor het Louvre in Parijs, die bestaat uit een enorme neon-bliksemschicht die van het hoogste punt van de piramide van het Louvre naar de basis snijdt en reflecties verspreidt over de glazen oppervlakken eromheen.
De kansententoonstellingen van Christian Boltanski op de Biënnale van Venetië in 2011 | © squarecylinder / WikiCommons
2011 - Christian Boltanski
Christian Boltanski, geboren in 1944, is een autodidactische fotograaf, schilder, filmmaker en beeldhouwer. Eind jaren zestig kreeg hij voor het eerst publieke aandacht toen hij korte avant-gardefilms uitbracht en een persoonlijk notitieboek publiceerde over hoe hij in het reine kwam met zijn jeugd. In de jaren zeventig ontwikkelde Boltanski zijn fotografievaardigheden en in de jaren tachtig begon hij kinetische installaties te creëren waarin een sterk licht gericht was op figuratieve vormen. Hij verwerkte portretfoto's van Joodse schoolkinderen in zijn installaties, en deze foto's bevatten krachtige herinneringen aan de massamoord op Joden door de nazi's. Boltanski's tot nadenken stemmende kunstwerk is zowel hartverscheurend als mooi, wat leidde tot zijn selectie als deelnemer van Frankrijk op de Biënnale van Venetië in 2011, waar hij zijn tentoonstelling Chance presenteerde.
2013 - Anri Sala
Anri Sala, geboren in 1974, is een Albanese hedendaagse kunstenaar die in Berlijn woont en werkt. Van 1996 tot 1998 studeerde hij aan de Ecole Nationale Supérieure des Arts Décoratifs in Parijs, en daarna voltooide hij de postdoctorale studies filmregie aan Le Fresnoy, Studio National des Arts Contemporains. Sala werd gekozen om Frankrijk te vertegenwoordigen op de Biënnale van Venetië in 2013, waar hij zijn werk Ravel Ravel Unravel onthulde. Ter gelegenheid van de 50e verjaardag van het Elysée-verdrag wisselden Duitsland en Frankrijk paviljoens uit voor de Biënnale van Venetië in 2013, en dus toonde Sala zijn werk in het Duitse paviljoen. Anri Sala's Ravel Ravel Unravel is een multi-screen filminstallatie gebaseerd op een concerto uit 1930 van Maurice Ravel, dat is gemaakt om uitsluitend met de linkerhand te worden gespeeld. Twee films richten zich afzonderlijk op de linkerhanden van twee bekende pianisten, Louis Lortie en Jean-Efflam Bavouzet. De films worden tegelijkertijd gespeeld en laten de verschillen zien tussen de twee interpretaties van de muziek.
