Sarajevo heeft een vreemd monument ingeklemd tussen Tito's Café en het Nationaal Museum. Niet-lokale bewoners voelen zich verbijsterd als ze het zien, misschien door een andere bijzonderheid van Bosnië op te schrijven. Maar degenen die de achtergrond kennen, glimlachen of lachen vaak als ze langslopen. Hier is Sarajevo's ICAR Canned Beef Monument-verhaal, zodat je ook kunt gniffelen.
ICAR ingeblikt rundvlees
'Als er nog een belegering is, zou ik liever sterven dan ICAR eten', waren de woorden van een Sarajevian op het monument.
Vraag andere overlevenden van Sarajevo (1992-1995) en de meesten zeggen iets soortgelijks. ICAR was ingeblikt voedsel dat in de belegerde stad werd gedropt. Maar laten we voordat we het uitleggen even naar het achtergrondverhaal kijken.
ICAR ingeblikt rundvlees | © Tony Bowden / Flickr
De achtergrond
De internationale gemeenschap heeft tijdens de Bosnische Oorlog een wapenembargo op Servië en Bosnië ingesteld. Servië had een robuust en goed opgeleid leger met wapens en voorraden. Bosnië had geen leger of veel wapens. Door het gebrek aan steun konden ze zichzelf niet verdedigen, wat leidde tot de latere etnische zuivering en genocide tegen Bosniërs (moslims). Sarajevo moest hulp krijgen van Colombiaanse drugskartels om vuurwapens en munitie binnen te smokkelen.
Humanitaire hulp
Na het eerste jaar nam de voorraad af. Het eten was bijna op, het beperkte medicijn werd verhandeld op de zwarte markt en mensen verbrandden meubels om in de winter warm te blijven in Sarajevo. De situatie was nijpend.
In juli 1993 begon de langste luchtbrug in de geschiedenis, die tot januari 1996 duurde. Meer dan 160.000 ton voedsel, medicijnen en dekens in meer dan 12.000 vluchten voorzagen in de hoofdstad.
Veel Bosniërs in Sarajevo waren echter niet gelukkig en vonden dat het de internationale gemeenschap niet zoveel kon schelen. Het voedsel dat ze hard nodig hadden, was ofwel 20 jaar verouderde overblijfselen uit de Vietnam-oorlog, op basis van varkensvlees of het beruchte ICAR-rundvlees.
De lokale bevolking zei dat het oneetbaar was. Verhalen beweren dat zwerfhonden het niet aten. Maar dat was het enige dat ze hadden.
