Elke bezoeker van Valencia zal El Miguelete zien, de klokkentoren die aan de beroemde kathedraal is bevestigd. De merkwaardige achthoekige toren die boven de daken uitsteekt, is een opvallend kenmerk wanneer je door de oude stad dwaalt, niet alleen vanwege de incongruente hoogte, maar ook vanwege zijn uitgesproken en ongebruikelijke uiterlijk.
El Miguelete, wat Little Michael betekent (ook wel El Micalet genoemd in de Valenciaanse taal), lijkt de bovenkant te missen - het dak of de afdekking van het deel met de klokken. Als het lijkt alsof het nooit af was, dan komt dat omdat het dat niet was. Het werk aan de toren werd stopgezet voordat dit onderdeel werd toegevoegd en werd nooit hervat. Maar Valencianen besloten dat ze het leuk vonden zoals het was en de ongewone toren is een van de beroemdste symbolen van de stad geworden.
El Miguelete, Valencia. Foto: Flickr
De klokkentoren werd in vier eeuwen gebouwd, begon in 1381 en werd voltooid in 1736 met verschillende architecten die toezicht hielden op het werk. Dit is de reden waarom de toren, hoewel hij grotendeels in de Valenciaanse gotische stijl is, ook de handtekeningen van verschillende andere architecturale stijlen draagt.
De toren is vernoemd naar de gigantische klok die bovenaan hangt en ondanks dat hij 'klein' wordt genoemd, is Michael een van de grootste in Spanje, met een gewicht van meer dan zeven en een halve ton en dateert uit 1539. In feite zijn de meeste klokken in de toren draagt de namen van mensen; Caterina, Jaume, Pau, Manuel, Maria, Vicent, l'Ursula, l'Arcis, l'Andreu en la Barbera.
Kleine Michael is nog steeds erg in gebruik. De bel klinkt op het hele uur en is van dichtbij extreem luid, dus als je rond het uur komt en merkt dat je er direct onder staat, wees dan gewaarschuwd!
De toren heeft ook een paar minder voor de hand liggende kenmerken om op te letten tijdens uw bezoek. Er is een kleine geheime kamer in de toren, met het kleinste kier van een raam waardoor zonlicht alleen in juli en augustus valt. Ondanks dat het La Presó (de gevangenis) werd genoemd, was het meer een schuilplaats, die werd gebruikt om asiel te geven aan degenen die naar de kathedraal kwamen op de vlucht voor onrecht.
Ondertussen kunt u op de buitenmuren zoeken naar een speciale steen die in tijden van nood de bel kan luiden. Als de speciale steen wordt geraakt door een stomp voorwerp, gaat het geluid helemaal naar de top van de toren en weerkaatst in de bel - een serieuze technische prestatie voor die tijd.
Zoals de meeste monumentale gebouwen heeft El Miguelete door de eeuwen heen een groot aantal nieuwsgierige verhalen verzameld. De vreemdste is waarschijnlijk die uit 1528, toen een groep grappenmakers een ezel - die toebehoorde aan de metselaarmeester die verantwoordelijk is voor de bouwwerkzaamheden aan de toren - uit een nabijgelegen schuur haalde en verleidde tot de top van de toren. Verwarde kerkgangers, die de ezel de volgende dag op de top van de toren vonden, dachten dat het het werk van de duivel was totdat de grap werd ontdekt. Er was een groep zeilers voor nodig om een katrolsysteem te bedenken om de ezel weer naar beneden te krijgen.
Het is niet de gemakkelijkste klim naar de top, met 207 redelijk steile trappen. Zodra je het platform bereikt, word je beloond met een panoramisch uitzicht over de stad. Het is goed om dit bezoek aan het einde van uw verblijf in Valencia te plannen wanneer u bekend bent geraakt met de lokale bezienswaardigheden. Probeer de Torres de Serranos en Quart, de Stad van Kunsten en Wetenschappen en het voetbalstadion Mestalla te spotten, of geniet gewoon van het uitzicht over de stad en de Middellandse Zee.
De trap binnen de klokkentoren. Foto: Flickr
