Voor het geval je het nog niet hebt opgemerkt, zit Los Angeles vol met tentoonstellingsruimten. LACMA herbergt 100.000 kunstwerken en bevestigt het als het grootste museum in het westen van de Verenigde Staten. Het museum werd geopend in 1965 en richt zich op de uitgestrekte kunstgeschiedenis en de wereld. Waar te beginnen? We profileren tien niet te missen werken bij LACMA.
Huilende vrouw met zakdoek (1937) van Pablo Picasso
Picasso schilderde dit in 1937 in Spanje na het voltooien van zijn beroemde werk Guernica, dat protesteerde tegen de Spaanse burgeroorlog. Daarna verschoof Picasso zijn schilderstijl naar het surrealisme, maar bleef hij de huilende vrouw vaak schilderen. De gevangengenomen vrouw vertegenwoordigt niet alleen zijn persoonlijke onrust, en velen geloven dat het een portret is van zijn geliefde en minnares Dora Maar, maar vertegenwoordigt ook een slachtoffer van de oorlog - een vrouw en moeder die door verwoesting zijn achtergelaten. Het schilderij is ongelooflijk krachtig en tot nadenken stemmend. Het museum heeft een grote verscheidenheid aan Picasso's werken uit verschillende periodes, zodat je de collectie van deze geweldige kunstenaar kunt verkennen.
Foto door Daren DeFrank
Shiva als Lord of the Dance (c. 950–1000) door Tamil Nadu
Shiva the Destroyer and Restorer is een van de drie hindoegoden. De anderen zijn Brahma de Schepper en Vishnu de Bewaarder. Shiva is erg populair en wordt in heel Zuid-India aanbeden. Shiva staat ook bekend als de beschermgod van yoga en kosmische dans die het universum in continue ritmische cycli heeft geschapen. In deze voorstelling danst Shiva rond een vlam die oprijst uit een lotusvoetstuk waarvan velen denken dat het een symbool van de schepping is. Het beeld is symbolisch geworden voor de Indiase beschaving. Het werk weerspiegelt Shiva's gratie en goddelijke eenheid. De sculptuur is te vinden op de vierde verdieping van het Ahmanson-gebouw en als je hem van dichtbij bekijkt, zie je gemakkelijk de krachtige betekenis die deze sculptuur heeft gehad voor de Indiase cultuur, en waarom het stuk over de hele wereld wordt gevierd.
Foto door Daren DeFrank
Wrestlers (1899) van Thomas Eakins
Dit schilderij is gemakkelijk te vinden in de galerie omdat het simpelweg je aandacht vraagt. Plots ben je zo gefascineerd door het grimmige beeld dat het moeilijk is om weg te kijken. Eakins wordt beschouwd als een van de grote realistische Amerikaanse schilders van de negentiende eeuw, en het is gemakkelijk in te zien waarom. Het schilderij ziet eruit alsof het voor je plaatsvindt met twee worstelaars die met elkaar verweven zijn in een wedstrijd. Het doel van veel van zijn werken was om de 'heroïek van het moderne leven' vast te leggen, en hij besteedde vaak uren aan het creëren van deze momenten. Hij worstelde vaak met twee atleten om vervolgens uit te zoeken welke positie hij stilistisch het meest interessant vond. Dit schilderij is ook zijn laatste voltooide op het gebied van de menselijke vorm en werd voltooid tegen het einde van zijn carrière. Men denkt dat het representatief is voor zijn eigen frustraties met het leven. Het schilderij is zeker ontzagwekkend. Wie wist dat worstelen met je demonen zo mooi kon zijn?
Foto door Daren DeFrank
Three Quintains (1964) van Alexander Calder
Dit beeld is niet alleen uniek voor de designelementen in het werk van Alexander Calder's Three Quintains, maar ook omdat het stuk is gemaakt voor het museum. Voordat het museum werd geopend, werd een commissie gevormd om een fonteinsculptuur voor de locatie te verwerven. Het museum bood de commissie aan Calder aan, die in juni 1964 instemde. Laurelle Burton, destijds de voorzitter van de Art Museum Council, zei: 'Om een man met de bekendheid van Alexander Calder als eerste een sculptuur te laten ontwerpen want het nieuwe museum zou de norm stellen voor toekomstige inspanningen van de kant van de kunstenaars en donateurs. ' De fontein bestaat uit eenvoudige geometrische vormen die kenmerkend zijn voor Calder's stijl, zwevend in de lucht en voortgestuwd door waterstralen. Het stuk is een van de weinige fonteinsculpturen die Calder ooit heeft gemaakt. Het werk is permanent te zien in de Director's Roundtable Garden.
Flower Day (Dĩa de Flores) (1925) van Diego Rivera
Diego Rivera behoeft zeker geen introductie. Zijn schilderijen, in verschillende media, waaronder aquarel en olie, zijn wereldberoemd. Dit schilderij is een must-see werk! Centraal in het schilderij staat de verkoper van calla lelies. De bloemen worden van boven gezien, wat een uniek perspectief is. Ook de compositie van het stuk is interessant omdat de figuren blokachtig van stijl zijn, een techniek die Rivera eerder in zijn carrière uit zijn kubistische schilderij heeft geperfectioneerd. Na het behalen van de eerste plaats in de eerste pan-Amerikaanse tentoonstelling van olieverfschilderijen in 1925, werd het behaald door LACMA's moederinstelling, het Los Angeles Museum of History, Science, and Art.
Diego Rivera Flower Day | © Joaquin Martinez / Flickr
Tegel met scrollende bloemen Arabesque (c. 15e eeuw), Groot-Iran
Een deel van LACMA's tentoonstelling, Islamic Art Now - Part 2, dit keramische stuk dateert uit de 15e eeuw. De tentoonstelling als geheel richt zich op de mix tussen vroegere en huidige kunst in verschillende media en thema's. Deze tegel behoort tot de Timurid-regel in Iran en Centraal-Azië. De door Timurids gesponsorde gebouwen werden vaak versierd met decoratieve tegels zoals deze. Stukken van de tegel zijn uit verschillende sets tegels gesneden, met een reeks verschillende kleuren, om een mozaïek te creëren dat samen met anderen een complex ontwerp aan de buitenkant van de structuren zou creëren. Het meest opvallende aan dit stuk is dat ondanks de leeftijd en slijtage van de tegel de kleuren van de tijd nog steeds levendig blijven.
-
- Tegel | © Beesnest McClain / Flickr
La Trahison des images (Ceci n'est pas une pipe) (1929) van René Magritte
Dit schilderij wordt niet alleen beschouwd als een van de surrealistische meesterwerken van René Magritte, het wordt ook zeer erkend als een icoon van de moderne kunst. Surrealisme was een kunststijl die zijn invloeden sterk putte uit de freudiaanse psychologie. Het symboliseerde een reactie tegen het 'rationalisme', waarvan velen dachten dat het bijdroeg aan de Eerste Wereldoorlog. Zijn woordbeeldschilderijen zijn zijn voorbeelden van de onmogelijkheid om woorden te combineren met afbeeldingen en objecten. Magritte had in de reclame gewerkt en was ook een kunstenaar, en het schilderij lijkt in eerste instantie simplistisch - de pijp die in het stuk is afgebeeld bijna te verkopen. Onder de woorden staat echter 'dit is geen pijp', wat in eerste instantie verwarrend is. Het complexe element is dat een schilderij van een pijp niet echt een pijp zelf is, maar slechts een afbeelding van een pijp. Zijn tekstgebruik in zijn schilderijen zou een generatie conceptgeoriënteerde kunstenaars beïnvloeden, waaronder: Jasper Johns, Roy Lichtenstein en Andy Warhol.
Foto door Daren DeFrank
Stilleven met kersen en perziken (1885-1887) van Paul Cézanne
Paul Cézanne staat bekend als een van de legendarische post-impressionistische schilders van de 19e eeuw. Zijn schilderijen omvatten uiteenlopende onderwerpen, van landschappen tot portretten en stillevens. Zijn iconische schilderijen van verschillende tafelaankleding zijn direct herkenbaar binnen en buiten de kunstwereld. Cézanne gebruikte levendige kleuren en penseelstreken om de intensiteit van de beelden vast te leggen, wat wordt geïllustreerd in dit schilderij. De gezichtspunten in het schilderij zijn gevarieerd. De kersen worden bekeken vanuit een bovenliggend brandpunt, terwijl de perziken, ondanks hun nabijheid, meer in een zijhoek lijken te worden bekeken. Het glas en het blad begeleiden de tafelsetting en zijn tegelijkertijd realistisch en toch abstracter, wat typerend is voor postimpressionisme. Dit stuk is een klassiek voorbeeld van de boeiende stijl van Cézanne en een must-see schilderij op zich.
Foto door Daren DeFrank
Cold Shoulder (1963) van Roy Lichtenstein
Roy Lichtenstein is een van een groep kunstenaars die commerciële beelden in hun werk hebben gebruikt en getransformeerd. Deze stijlen werden bekend als Pop Art en kwamen in de jaren zestig in zwang. Het gebruik van gedurfde kleuren en lijnen creëert stripachtige beelden. De precieze tekening ligt ook plat op het canvas, met opzet zonder het gebruik van afmetingen. Ook creëert de nevenschikking van de tekst in het stuk 'Hallo' met de naar achteren gerichte vrouw een interessante dynamiek. Met behulp van de stijl die bekend staat als Ben-Day (printer) dots, een mechanisch proces dat wordt gebruikt bij de productie van strips, creëert Lichtenstein de huid van de vrouw met een handgemaakte interpretatie van de techniek.
