We spreken misschien verschillende talen, hebben verschillende huidtinten, bidden tot verschillende goden (of helemaal geen) en kleden ons op totaal verschillende manieren, maar één ding hebben we allemaal gemeen: de dood. Hier is een rondreis over de hele wereld om meer te weten te komen over de interessante manieren waarop mensen hun overledenen eren.
Chuseok
Inheems in Zuid-Korea, is Chuseok een belangrijke feestdag die wordt gevierd om voorouders te bedanken voor een goede oogst. Hoewel dit festival misschien niet per se de doden viert, is het de gelegenheid voor Koreanen om hun respect te betuigen aan hun voorouders, hetzij door hun huizen te bezoeken en rituelen uit te voeren, hetzij door de graven van overleden familieleden te bezoeken en schoon te maken. De festiviteiten worden ook in Noord-Korea gevierd, zij het in mindere mate.
Bord met Songpyeon, een Koreaanse rijstcake, geserveerd in Chusoek | © JEONGHYEON NOH / Shutterstock
Allerheiligen en Allerzielen
Allerheiligen en Allerzielen maken deel uit van een religieuze feestdag in het westerse christendom. Gevierd op de eerste en tweede dag van november, direct na Allerheiligen, oftewel Hallowe'en, wordt deze feestdag een tijd waarin mensen de overledenen, de zielen van de trouwe christenen, de martelaren en de heiligen gedenken. Tijdens deze feestdagen bezoeken christenen vaak begraafplaatsen om bloemen en kaarsen op de graven van hun dierbaren te plaatsen, en velen bezoeken kerkdiensten.
Gaijatra
In Nepal is Gaijatra (of Gai Jatra) een feest dat in augustus en september acht dagen duurt. Ook wel het Festival van de Koeien genoemd, dit is de gelegenheid om de dood van mensen in het voorgaande jaar te herdenken. Het festival omvat een processie van koeien door het centrum van de stad, geleid door familieleden die het afgelopen jaar een geliefde hebben verloren. Koeien hebben een heilige status in het hindoeïsme en daarom wordt aangenomen dat ze de recent overleden overledenen helpen naar het hiernamaals. Het festival is een luchtig feest en is bedoeld om mensen te helpen de dood te accepteren en het overlijden van dierbaren te vergemakkelijken.
Gai Jatra, Het koeienfestival wordt voornamelijk gevierd in de Kathmandu-vallei om de dood van geliefden te herdenken © Nabaraj Regmi / Shutterstock
Ari Muyang
Meestal gevierd door de Mah Meri, een inheemse etnische groep op Carey Island (een eiland op ongeveer 140 km / 90 mijl van de Maleisische hoofdstad Kuala Lumpur), is Ari Muyang een festival dat bedoeld is om voorouders te vieren. Op die dag dragen de lokale bevolking prachtige, ingewikkelde kostuums en maskers en bieden ze gebeden en zegeningen aan hun voorvaders, en bedanken ze voor geluk en vragen ze hen om voorspoed in de toekomst.
Een lid van de Mah Meri-stam in Maleisië neemt deel aan een ritueel voor het Ari Muyang-festival in het dorp Sungai Bumbum op Pulau Carey Island, Klang, Maleisië © idome / Shutterstock
El Día de los Muertos
Het Latijns-Amerikaanse equivalent van Allerheiligen en Allerzielen, El Día de los Muertos, wat de Dag van de Doden betekent, wordt waargenomen op de eerste en tweede dag van november. De feestdag wordt alom gevierd in Mexico en is afkomstig van een Azteeks oogstfeest, waarbij een feest wordt opgedragen aan de godin Mictecacihuatl, de Vrouwe van de Doden. Tijdens de levendige vieringen komen families en vrienden samen en bidden ze voor de doden. Overtuigd dat rouw of tekenen van verdriet de overledenen zouden beledigen, is El Dia de los Muertos eigenlijk een viering van het leven van degenen die stierven. De dag omvat veel eten en drinken, evenals deelnemen aan activiteiten die de doden in het leven genoten.
Mensen op een begraafplaats tijdens Day of the Dead in Oaxaca, Mexico | © Kobby Dagan / Shutterstock
Famadihana
Famadihana (Turning of the Bones) is misschien, voor buitenstaanders, een van de meest ongewone vieringen voor de doden. Famadihana is een tijd van het jaar waarin mensen uit Madagascar lijken uit hun graven of crypten verwijderen, ze met parfum besproeien of ze in wijn doordrenken, voordat ze in zijde worden gewikkeld en rond het graf worden gedragen met muziek en liedjes. Deze unieke traditie komt voort uit de overtuiging dat, totdat een lichaam volledig is ontbonden, geesten van de doden kunnen komen en gaan tussen hun wereld en de onze. Als zodanig wordt het ritueel elke zeven jaar uitgevoerd. Hoewel de traditie de afgelopen jaren is afgenomen, is de viering een van de weinige gelegenheden waar hele gezinnen bij elkaar komen.
Bon Festival
Het Bon (of Obon) Festival werd al meer dan 500 jaar gevierd in Japan en werd opgericht om overleden voorouders te herdenken. Deze boeddhistisch-confuciaanse traditie duurt meer dan drie dagen en is geen plechtige viering en omvat vaak feesten met vuurwerk, spelletjes en dansen, waaronder de Bon Odori, een dans die wordt uitgevoerd om de geesten van de doden te verwelkomen.
Bon festval in Higashiyama Onsen, Japan | © Yoichiro Akiyama / WikiCommons
Pitru Paksha
Pitru Paksha (veertien dagen van de voorouders), een hindoeïstische traditie die vijftien dagen duurt in de maand Ashwin, is de tijd waarin mensen hun voorouders gedenken, met name door het aanbieden van voedsel. Afkomstig van een hindoeïstische mythe (die vertelt dat de ziel van een overleden krijger geen voedsel in de hemel kon vinden omdat hij zijn voorouders nooit had geëerd met voedseloffers), omvat het festival verschillende ceremonies en rituelen, die worden uitgevoerd om overleden zielen te voltrekken om vrede te bereiken.
Het Hungry Ghost Festival
The Hungry Ghost Festival, gevierd op de vijftiende nacht van de zevende maanmaand (de 'Ghost Month') op de Chinese kalender, wanneer wordt aangenomen dat geesten en geesten de onderwereld verlaten en door de levende wereld dwalen. Als zodanig is dit een tijd om het lijden van de doden te verlichten. De festiviteiten duren de hele maand, hoewel de vijftiende dag speciale aandacht krijgt en er aanbiedingen worden gedaan. Daarnaast zetten veel mensen een extra stoel aan tafel voor de overledene. Aan het einde van het festival steken mensen bloemvormige waterlantaarns aan en plaatsen ze op meren of rivieren om geesten terug te leiden naar de lagere rijken.
Dit is echter niet het enige moment in de Chinese cultuur om de doden te vieren. Qingming, ook bekend als de vooroudersdag of de dag waarop de graven worden geveegd, wordt begin april gevierd en is een tijd waarin gezinnen naar de graven van hun voorouders gaan en ze schoonmaken. Het ritueel omvat het aanbieden van eten en thee, evenals joss-papier (vellen papier die worden verbrand tijdens traditionele Chinese ceremonies die de goden of voorouders eren).
Ceremonietafel gezien tijdens Hungry Ghost Festival. Tijdens het festival brengen mensen hulde aan hun overleden voorouders waarvan wordt aangenomen dat ze de levenden bezoeken. © Prachaya Roekdeethaweesab / Shutterstock
