Hoewel ze soms in dezelfde categorie worden ondergebracht, verschillen K-Pop (Koreaanse pop) en J-Pop (Japanse pop) net zo verschillend van elkaar als van Amerikaanse pop. Van marketing, stijl, genre, invloed en toegankelijkheid, de twee popwerelden zijn universums apart, maar beide blijven op zichzelf ongelooflijk fascinerende genres. Hier zijn een paar manieren waarop J-Pop en K-Pop verschillen.
Beeld
Als het op marketing aankomt, is het imago van een popgroep net zo belangrijk, zo niet belangrijker, dan de muziek. Afbeelding is zonder twijfel een van de grootste verschillen tussen K-Pop en J-Pop.
"Kawaii" (schattig) maar sexy zijn, heerst nog steeds in Japan. Kijk maar naar enkele van de grootste en meest diverse popmuziekcreaties van de provincie, zoals de oprechte lieve meidengroep AKB48, het metalpop-trio Babymetal en de "Lady Gaga" Kyary Pamyu Pamyu van het land. Ze zijn allemaal nogal verschillend muzikaal en conceptueel, maar het enige verenigende element is hun "schattigheid".
Meer beïnvloed door westerse media en streetstyle, hebben de grootste namen van K-Pop, zoals BigBang, EXO en 2NE1, hun imago gebouwd op een hardere "coole" en meer openlijke sexappeal.
Invloed
Terwijl voor J-Pop de focus altijd op hun lokale markt lag, is het genre muzikaal sinds de oprichting min of meer in een vacuüm gebleven. Hoewel het muzikaal behoorlijk divers kan zijn, leent het genre niet teveel van muzikale invloeden van buitenaf, en hetzelfde geldt voor het imago en de marketing van het genre.
K-Pop bevindt zich zeker aan de andere kant van het spectrum. Grote spelers in de K-Pop-scene dragen hun muzikale invloeden vaak op de mouwen. Denk aan mainstream Amerikaanse hiphop en R'n'B. Kijk maar naar de huidige zwaargewicht Dean van K-Pop, die culturele barrières doorbreekt door samen te werken met enkele van de grootste namen in de Amerikaanse hiphop, zoals Anderson.Paak.
Focus op marketing
Dit is de grote. Hoewel het meer om de praktische aspecten van de industrie gaat dan om de muziek, is het allemaal verweven als het gaat om de popwereld. Japan heeft als natie momenteel een bevolking van bijna 130 miljoen mensen, twee en een half keer groter dan Zuid-Korea.
Dankzij de enorme populatie en een markt in gevangenschap, is er weinig financieel voordeel of noodzaak voor de Japanse pop-industrie om echt te vertakken en een beroep te doen op een extern publiek, dus dat doet het gewoon niet. Het werk dat zou gaan naar internationaal touren, het leren van een andere taal, de marketing achter het pushen van zijn merk naar een onwetend internationaal publiek is veel werk voor mogelijk weinig financieel gewin.
Als het echter om erkenning gaat, hebben maar weinig Japanse acts er een paar gewonnen, zoals Kyary Pamyu Pamyu, Babymetal en tot op zekere hoogte AKB48. Veel andere, even grote J-Pop-acts hebben er geen gewonnen, zoals het langlopende trio Perfume en SMAP. Het is een aanname, maar het kan gedeeltelijk te wijten zijn aan de wens van het Westen om 'raar' of 'eigenzinnig' Japan te zien (waarvan Kyarry en Babymetal in de mal passen) en 'normale' J-Pop-achtige, SMAP en Parfum, gewoon don niet de hype. Het is een vreemde wereld van passief succes.
K-Pop daarentegen brandt zichzelf al lang als de coole neef van de westerse popscene. Aangezien de bevolking van het land een bescheidener 51 miljoen inwoners telt, is de kans en de behoefte aan internationale groei exponentieel.
Handelingen zoals Amerikaans-Koreaans Jay Park en BigBang-lid G-Dragon hebben het K-Pop-genre geholpen om zich toegankelijker te voelen voor het westerse publiek, maar toch worden Koreaanse talentbureaus steeds agressiever in hun marketingtactieken en de manier waarop ze met hun artiesten omgaan. Want daar ligt uiteindelijk de kans op winst.
Net als hun westerse tegenhangers hebben K-Pop-artiesten zich aangemeld bij internationale distributie-deals en zijn ze overal verkrijgbaar op verschillende streamingdiensten, zoals Apple Music, Spotify en natuurlijk YouTube. Deze toegankelijkheid speelt een rol; herinner je je Psy's megahit 2012 "Gangnam Style"?
Net als de industrie als geheel in Japan, zijn veel J-Pop-bedrijven en labels terughoudend om deze methoden toe te passen. Met restrictieve auteursrecht- en uitzendwetten en het feit dat cd nog steeds het belangrijkste formaat is voor muziekconsumptie in Japan, is er een enorm gebrek aan toegang tot de J-Pop-wereld voor internationale fans.
