Venetië wordt dood bezocht. De stad is altijd al een populaire bestemming geweest, maar de afgelopen jaren hebben veel veranderingen met zich meegebracht, waarvan de meeste het leven van bewoners moeilijker maken. In "Venice For Sale" bij X-Frame Gallery neemt fotojournalist Federico Sutera het massatoerisme over door zijn cameralens.
De tentoonstellingsruimte | Met dank aan Federico Sutera
Federico is 39, met serieuze ogen omringd door twee spinachtige wimpersets. 'Toen ik opgroeide', zegt hij, 'had mijn stad winkels en diensten van elk type die voor de burger waren gemaakt. In de jaren 80 was er toerisme, maar er waren ook veel inwoners. Na schooltijd speelde ik veel op de pleinen met mijn vrienden. ”
In zijn tijd waren er 100.000 inwoners. In slechts een paar decennia is dat aantal gehalveerd, terwijl het aantal onder de 54.500 daalde. Hoewel gegevens over het aantal bezoekers op zijn best slordig zijn, blijkt uit schattingen dat er jaarlijks meer dan 20 miljoen de stad bezoeken. Ongeveer de helft van hen blijft niet eens één nacht. Dat betekent dat de bewoners bijna elke dag aanzienlijk in de minderheid zullen zijn door mensen die hier heel weinig tijd zullen doorbrengen. De uitholling van Venetië is te zien in de gesloten etalages van appartementen, in het soort winkels dat open kan blijven en het soort dat dat niet kan, en in de belangrijkste verkeersaders waar toeristen de straten domineren.
Bridge of Sighs verkocht aan adverteerders | Met dank aan Federico Sutera
'Venetië loopt langzaam leeg. De bewoners worden gedwongen de stad te verlaten omdat de huur elke dag duurder wordt. Hun huizen worden omgetoverd tot B & B's, historische paleizen worden hotels en winkels die voorheen bewoners bedienden, worden omgevormd tot bars en restaurants die alleen aan de eisen van toeristen voldoen.
Zijn tentoonstelling biedt een beeld van deze dystopiewereld. Hij laat ons een plek zien waar mensen ooit volledig uit elk menselijk spoor leefden - een goedkope, culturele speeltuin voor op reis. Het Venetië dat hij laat zien is tegelijk overbelast, steriel en toch hol. Het zit vol met heldere, kitscherige kleuren die opkomen tegen de vervaagde, eeuwenoude gebouwen, die bijna als een bijzaak verschijnen.
De gezichten van de mensen zijn onverschillig, zoals de goedkope maskers die hij fotografeert langs de ramen van souvenirwinkels. De enkele uitzonderingen zijn opmerkelijk. Een vrouw lacht vrolijk en kijkt door de zoeker van een videocamera. In een andere glimlach een lijn van bruiden en bruidegoms voor foto's op het San Marcoplein. Onwerkelijkheid overtreft de realiteit in elk shot.
Groepswandelingen door hoogwater | Met dank aan Federico Sutera
Dit project broedt bijna een decennium uit. 'De eerste foto van de serie is gemaakt in 2009', zegt hij. “In die tijd woonde ik in Madrid, waar ik fotografie studeerde. Telkens wanneer ik terug naar Venetië kwam om mijn familie te bezoeken, voelde ik steeds meer dat ik in een groot pretpark was. ”
Datzelfde jaar organiseerde een groep inwoners een nep-begrafenis voor de stad, terwijl hun bevolking onder de 60.000 zakte. Een processie met drie gondels droeg een kist door de grachten. Venetianen komen in feite regelmatig bijeen om te protesteren tegen het beleid dat de winst van de toeristenindustrie verkiest boven de duurzame groei van de stad. In feite heeft UNESCO op hetzelfde probleem gewezen door in 2015 te stellen dat "de capaciteit van de stad, het aantal inwoners en het aantal toeristen uit balans is en aanzienlijke schade veroorzaakt." De reactie van zakenman-burgemeester Luigi Brugnaro is onverschillig berekend.
Federico is er echter nog steeds, met de camera in de hand. 'Ik had de behoefte om te laten zien wat er met mijn stad gebeurde.'
