Deze foto's leggen de meest verbazingwekkende architectonische iconen van China vast

Wat begon als een huisdierproject als architectuurstudent, veranderde in een obsessie van zeven jaar voor Kris Provoost, die deze keer door China trok om enkele van de meest opwindende en controversiële hedendaagse monumenten van 's werelds meest gerenommeerde architectenbureaus vast te leggen. Wonend en werkend in Shanghai, reflecteert Provoost op deze tijd en verklaart hij de inspiratie achter zijn Beautified China fotoseries.

Galaxy SOHO, Zaha Hadid © Kris Provoost

Cultuurreis: wat is je achtergrond en wat heeft je naar China gekocht?

Kris Provoost: Mijn reis begon in 2010, het jaar waarin Shanghai de wereld liet zien hoe het moet tijdens de Wereldtentoonstelling van 2010. Ik was net afgestudeerd als architect en het leek me een goed moment om al deze iconische bezienswaardigheden te bezoeken. Ik begon China te verkennen als architect-groentje - nu, zeven jaar later, ervaar ik nog steeds nieuwe dingen. Naarmate de jaren vorderden, heb ik een dieper begrip gekregen waarom deze structuren op een bepaalde manier zijn gebouwd en ben ik vragen gaan stellen als 'Wat heeft succes gecreëerd?' en 'Wat is een recept voor een ramp?'

Moma / Linked Hybrid, Steven Holl Architects © Kris Provoost

CT: Wat inspireerde je om het project te starten?

KP: Ruim tien jaar geleden was er een serieuze explosie van projecten die op alle architectuurgerelateerde websites werden gepubliceerd, met voorstel na voorstel van iconische architectuur voor China. Alle 'starchitects' waren van plan hun gewaagde ontwerpen te bouwen. Het leek me een goede gelegenheid om erachter te komen wat er uit al deze voorstellen kwam. De foto's zijn gemaakt in de afgelopen zeven jaar, toen ik de kans kreeg om deze gebouwen verspreid over China te bezoeken.

OCT Pavilion, Jurgen Mayer © Kris Provoost

CT: Waarom heb je speciaal voor deze gebouwen gekozen om te fotograferen?

KP: Alle gebouwen in de serie zijn ontworpen en gebouwd door enkele van 's werelds meest geprezen architectuurpraktijken. De projecten hebben allemaal kenmerken die voor mij bijzonder interessant waren - de schaal, de vorm, de geometrie, de locatie, de kleur. Ik was architectuurstudent toen ik de meeste van deze gebouwen zag, dus zoals je je kunt voorstellen, lieten ze een behoorlijke indruk op me achter en het was een eye-opening om ze persoonlijk te zien.

Bund International Finance Centre, Thomas Heatherwick © Kris Provoost

CT: Wat is je favoriet en waarom?

KP: Degene die mij het meest opvalt, is ongetwijfeld het CCTV-hoofdkantoor in Peking door OMA / Rem Koolhaas en Ole Scheeren. Een bepalend moment was het zien van het verlichte profiel ervan toen het eerste licht van de dag verscheen na een intense nacht in het kantoor. Zeven jaar later loop ik nog steeds graag rond in de megablokken van Peking om het vanuit elke hoek te bekijken. Het veroorzaakte destijds veel controverse. Je zou kunnen stellen dat controverse een onderdeel of doel is van deze iconische architectuur. Tegenwoordig is de camerabeweging een soort dwerggroei tussen superhoge wolkenkrabbers die momenteel in aanbouw zijn. Het blijft echter de meest in het oog springende structuur en dat zal in mijn ogen zo blijven. Veel Beijingers haten het, maar ik neig sterk naar de andere kant.

CCTV-hoofdkantoor, OMA / Rem Koolhaas, Ole Scheeren © Kris Provoost

CT: Hoe denk je dat het landschap van de grote steden van China verandert?

KP: Naar mijn mening is er een sterke verandering in architecturale stijl, die volgens mij veel te maken heeft met volwassenheid - het tijdperk van exploratie is voorbij. Variërend van losse kavels tot grotere wijken binnen de steden, tot het ontwikkelen van geheel nieuwe stadsdelen. En bij deze verkenning ontstond een besef dat in het begin niet aanwezig was, of in ieder geval op dat moment minder belangrijk was.

Langzaam is het besef gezakt dat steden niet oneindig kunnen blijven groeien. De regering van Centraal-China heeft regels voor de omvang van de bevolking toegepast voor zowel Beijing als Shanghai. Met dit besef kwam het idee om naar stadscentra te kijken en zich af te vragen of dit soort grandioze architectuur nog wel relevant was. Er is echter nog steeds een race naar de top, met veel tweederangs steden die superhoogbouw bouwen of plannen, New York, Hong Kong overschaduwen of zelfs in de buurt van Shanghai komen. Je vraagt je wel af waarom een stad een toren van 600 meter nodig heeft in een van de nog te ontwikkelen wijken.

CT: Hoe denk je dat de Chinese architectuur er in de toekomst uit zal zien?

KP: Er zal minder flamboyante architectuur zijn en ik denk dat er een meerlagig ontwerp zal zijn. Wat ik daarmee bedoel zijn gebouwen die je niet zult begrijpen [als je ze voor het eerst bekijkt]. Het kan zijn dat je er lang naar moet staren, of dat je dieper moet nadenken om het idee volledig te begrijpen. Er komt meer renovatie, meer heroverweging van de bestaande gebouwen in plaats van ze weg te vagen. Het wordt een spannende tijd. Als je door de stad rijdt, voelt het alsof er elke week een nieuwe gerenoveerde ontwikkeling wordt geopend. Dit is een zeer belangrijke verschuiving en zal natuurlijk met nieuwe uitdagingen en kansen komen.