De eerste en onmiddellijke indruk van vrijheid van een man bij zijn vrijlating uit de gevangenis is onze Vanuatu-selectie voor onze Global Anthology.
De gigantische massa ijzer gleed achter hem aan en sloot een jaar vast. De laatste resonerende geluiden van de kletterende metalen markeerden een nieuw begin voor Tôghàn. Een gepland leven, beslist. Er begon een fijne regen te vallen, die de eerste minuten van vrijheid leek te zegenen waar hij zo naar had verlangd en waarvan hij had gedroomd. Zijn hartslag kwam overeen met het zachte ritme van het gekletter van druppels op zijn huid, nu verbleekt door opsluiting. Langzaam dwaalden zijn ogen tussen de bomen en rotsblokken en ontdekten bergen en dalen ver weg. Toen Tôghàn naar buiten stapte, riep een bewaker die op een van de posten was gestationeerd "Tot de volgende keer!" Tôghàn bleef staan, draaide zachtjes zijn hoofd en riep met de doodse ernst uit: 'Er komt geen volgende keer!' Een andere bewaker in de buurt barstte in lachen uit: 'Dat is wat ze allemaal zeggen!' Tôghàn liet de twee mannen achter met hun eigen grappen. De regen werd intenser, de lucht verdonkerde in grijs en auto's reden in processie voor het braakliggende terrein dat dienst deed als parkeerplaats. Tôghàn hief gesloten ogen op en hoorde een stemmetje uit de diepte van zijn gedachten komen: 'En nu begint het allemaal! Nu!"
Dit fragment komt uit Tôghàn, dat in het Franse origineel is gepubliceerd door de Alliance Française de Vanuatu, met een inleiding door Nobelprijswinnaar voor literatuur JMG Le Clézio. Vertaald door Simon Leser.
