Het prachtige Ladakh in Noord-India bestaat uit rotsachtige bergen, woestijnen op grote hoogte en verlaten heide. Toch verbergt het vredige landschap en de perfecte ansichtkaart-esthetiek een strijd die alleen degenen die op de meest afgelegen plaatsen wonen, kunnen begrijpen. In kleine zakjes van afgelegen leven rond Ladakh kunnen de eerste sneeuwvlagen in de lucht het verschil tussen leven en dood betekenen.
De Zanskar-vallei is slechts één gebied van Ladakh waar de inwoners beven bij de eerste koude beet. Tussen onverharde onverharde wegen, kleine dorpjes die gevaarlijk zijn geplaatst op kliffen die boven de rivier hangen, gammele bruggen en kloosters die in bergkanten zijn uitgehouwen, laat sneeuw de dorpelingen niet alleen gevangen, maar ook ontoegankelijk. Dit betekent dat wanneer ze onvermijdelijk ziek worden, ze geen toegang hebben tot medische hulp van buitenaf.
Een zicht op de Zanskar-vallei © Haleli Smadar
Er is echter één manier waarop deze geïsoleerde gebieden de medische aandacht kunnen krijgen die ze nodig hebben. Traditionele Tibetaanse artsen racen tegen de elementen en trekken naar de buitenwijken van de beschaving om medicijnen en behandeling toe te dienen aan die dorpen die volledig los staan van de westerse cultuur. Deze reizen moeten absoluut worden ondernomen voordat de eerste sneeuwvlok valt, die gewoonlijk wordt aangekondigd door het verschijnen van zwart ijs eind oktober en duurt tot maart. Met temperaturen die dalen tot onder het vriespunt en elektriciteit slechts zes uur per dag beschikbaar zijn, vertrouwen dorpelingen op een angithi, een traditionele vuurpot die warmte genereert door steenkool te verbranden voor warmte, en door droge koeienmest te gebruiken. Andere aanpassingen aan hun levensstijl, zoals de dikke muren in hun gebouwen om de thermische efficiëntie te verbeteren en het gebruik van huismiddeltjes zoals een thee gemaakt van boter om gesprongen lippen te voorkomen, helpen hen het leven in de winter te overleven. Deze aanpassingen zijn des te belangrijker gezien het gebrek aan medische hulp in dit seizoen.
Het Ladakh-gebied is overwegend een religieus gebied doordrenkt van een vrome boeddhistische traditie. Het medicijn dat door traditionele artsen wordt toegediend, volgt dit voorbeeld. Bekend als het Amchi System of Medicine, of Sowa-Rigpa, is deze voorkeursremedie favoriet in veel delen van de Himalaya. Een rijke combinatie van wetenschap, kunst, filosofie en religieus boeddhisme, Sowa-Rigpa is diep geworteld in de Ladakh-cultuur. Volgens de Ladakh Society for Traditional Medicine was het tot de jaren zestig het enige type medicijn dat veel mensen in deze afgelegen dorpen ooit hadden ervaren.
Traditionele cupping-therapie | © Robert_z_Ziema / Pixabay
Uitgaande van de overtuiging dat elke stof op aarde medicinale waarde en therapeutisch potentieel heeft, gebruikt Sowa-Rigpa alleen natuurlijke ingrediënten die vaak uit planten worden gewonnen. Naast het afleveren en toedienen van het medicijn, zijn de Tibetaanse artsen ook verantwoordelijk voor het verzamelen van de benodigde bloemen en kruiden en het maken van de daaropvolgende brouwsels.
Sommige behandelingen omvatten moxa, dat lijkt op acupunctuur met een gloeiend hete ijzeren wijzer in plaats van naalden, cupping-therapie, die zuignappen op de huid gebruikt om een hele reeks ziekten te behandelen, en truffelachtige mengsels van kruiden die als pillen worden ingeslikt.
Het dorp Testa © Haleli Smadar
Als de artsen in de dorpen aankomen, vaak vergezeld van paarden die de tassen en voorraden dragen, is er veel vraag naar. Mensen zullen gemakkelijk in de rij staan om hun pols te laten controleren, wat een traditionele Tibetaanse diagnosemethode is, en de relevante behandelingen krijgen. Andere dagelijkse benodigdheden zoals tandenborstels, tandpasta, zeep en zonnebrillen worden ook routinematig uitgedeeld.
Hoewel er moderne ziekenhuizen in Ladakh zijn, zijn er maar heel weinig - er is er maar één in de hoofdstad, Leh. Ze zijn ook vaak overwerkt en onderbezet en door de weersomstandigheden kunnen veel dorpelingen er tijdens de wintermaanden gewoon niet bij. Er zijn ook enkele mobiele gezondheidsklinieken, bestaande uit volledig uitgeruste bussen, die moderne geneeskunde bieden en waar de dorpelingen reikhalzend naar uitkijken bij het maken van de rondes. Nogmaals, er kan weinig worden gedaan in geval van nood wanneer de wegen zijn geblokkeerd.
Dit oude geneesmiddelsysteem is bewaard gebleven vanwege de gebruiken, tradities en manier van leven in deze bergachtige gebieden. Er is zoveel mogelijk preventieve zorg nodig, zowel modern als traditioneel, om ervoor te zorgen dat de dorpelingen volledig voorbereid zijn wanneer de winter toeslaat.
