De werken van Arnaldo Pomodoro, een van de belangrijkste kunstenaars uit de naoorlogse Italiaanse periode, varieerden van kleine reliëfs tot monumentale bronzen bollen. Gedurende zijn carrière heeft hij thema's van tijd en menselijke ontwikkeling verkend, van archaïsch schrijven tot ruimteschepen. We bekijken zijn buitengewone carrière.
Het bronzen beeld aan de kust in Pesaro | © Twice25 / WikiCommons
Pomodoro werd geboren in 1926 in Montefeltro voordat hij naar Rimini verhuisde voor zijn studie. Zijn afstuderen viel samen met het einde van de Tweede Wereldoorlog en hij begon zijn werkzaamheden als burgerlijk ingenieur in Pesaro, waarbij hij de gebouwen die tijdens de oorlog waren verwoest, reconstrueerde. In de jaren vijftig begon Pomodoro echter meer artistieke bezigheden te maken, bestudeerde het verloren-was-afgietsysteem in een goudsmederij en breidde zich uit naar kunstkringen in Como en Milaan, waar hij kunstenaars ontmoette als Mario Radice, Manlio Rho en architect Ico Parisi. Zijn interesses varieerden van beeldhouwkunst tot theater en literatuur, weerspiegeld in de manier waarop hij zijn werk in termen van schrijven opvat als een eigen taal.
Terwijl hij in Milaan woonde, begon hij tentoonstellingen en theaterproducties te produceren. Hij maakte voornamelijk reliëfs, zoals La luna il sole la torre (De maan de zon de toren) in 1955 en Il giardino nero (De zwarte tuin) in 1956. Werken uit deze periode zijn gemaakt van materialen zoals zilver, messing, lood, cement, koper en tin. La luna il sole la torre en Orizzonte, 1956, I (Horizon) lijken luchtfoto's te zijn van stadsplannen, omringd door kaal land. De materialen roepen futuristische en metalen steden op, terwijl de vormen zelf doen denken aan oude beschavingen van amfitheaters en binnenplaatsen in de open lucht. De verstarde kwaliteit van Il giardino nero doet wellicht denken aan een verwoeste stad, blootgelegd door vulkanisch magma. In al deze werken trekt de toespeling op een oud verleden en de link met de moderne wereld een rode draad door de geschiedenis heen, waardoor een continuïteit in de menselijke ervaring wordt gecreëerd.
Het werk van de kunstenaar veranderde nadat hij in 1959 op een zelfbenoemde spirituele reis naar de Verenigde Staten vertrok. Bij het zien van het werk van Brancusi in het MoMA, voelde de kunstenaar “hun kracht met diepe emotie, maar tegelijkertijd ervoer ik een wens om hun perfectie te vernietigen. ' Vanaf dit punt begon zijn werk in omvang te groeien en van vorm te veranderen, tot monumentale buitensculpturen. Zijn meest prominente series vanaf deze periode waren La colonna del viaggiatore (De zuil van de reiziger) en Sfera con sfera (Bol met bol).
Pomodoro nam de schone, gladde sculpturen van Brancusi en brengt ze terug in een archaïsche staat: de aanblik van de hoge, gebeeldhouwde zuilen herinnert onmiddellijk aan de oude obelisken van Egypte en Rome. De geperforeerde en afgebakende oppervlakken van kolommen zoals La colonna del viaggiatore, 1959, ik put uit hiëroglyfische en Etruskische schriftvormen nabij de basis terwijl de herhaalde lijnen en vormen aan de bovenkant meer een technologische code spreken.La Colonna del viaggiatore, 1965/66, II zelf lijkt op een eroderende component van een spaceshuttle en onthult futuristische tekens in een van de meest langdurige markeringen van menselijke verovering. Deze zinspeling op technologie en geheugen is nog explicieter in Grande tavola della memoria, 1959-1965 (The great table of memory), die een computer-moederbord monumentaal maakt door het uit brons te vormen.
In 1964 exposeerde Pomodoro zijn werk op de Biënnale van Venetië en naarmate zijn bekendheid groeide, werden zijn werken over de hele wereld op openbare locaties geïnstalleerd. Tegenwoordig zijn enkele van zijn buitensculpturen te vinden in heel Italië, Spanje, de VS en zelfs zo ver als Zuid-Korea. In 2012 creëerde Pomodoro Ingresso nel Labirinto (Entrance to the Labyrinth), een levensgroot labyrint dat is ingebouwd in de Arnaldo Pomodoro Foundation: een samenvatting van zijn levenswerk en onderzoek, een eerbetoon aan de altijd aangrijpende thema's communicatie, technologie en de menselijke reis.
