Gedurende de 19e eeuw was het gebruikelijk dat mensen naar het mortuarium in Parijs gingen om dode lichamen te bekijken. Dit zogenaamde 'doodstoerisme' maakte het mortuarium tot een van de beste toeristische attracties van Parijs.
Mensen mochten eerst het mortuarium bezoeken om dode lichamen te helpen identificeren
Het was de gewoonte van de lokale bevolking om lijkenhuizen in Frankrijk te bezoeken om de lichamen van mensen na de dood te zien. Het was een gangbare praktijk in veel Franse steden, maar Parijs was het populairst, mede omdat het mortuarium daar speciaal was gebouwd. Herbouwd in 1864, werd het specifiek opnieuw ontworpen zodat zoveel mogelijk mensen voor het glas konden staan om de lichamen te onderzoeken. In de tentoonstellingsruimten konden 50 mensen tegelijk binnen, in de hoop dat dit de identificatie van lijken zou versnellen. Toen het lichaam van een klein meisje in 1895 uit de Seine werd getrokken, werd ze naar het mortuarium gestuurd voor openbare identificatie. Toen de volgende dag in 1895 een ander dood meisje werd gevonden, vroeg een plaatselijke krant of ze zussen waren. Menigten begonnen te komen kijken of er vergelijkingen waren tussen de twee meisjes.
Een schilderij van scènes in het lijkenhuis van Parijs door Jean Henry Marlet in de jaren 1840 | © Creative Commons / WikiCommons
De aantrekkingskracht van dode lichamen trok enorme menigten aan
Tegen het einde van de 19e eeuw stond het mortuarium in elke reisgids van Parijs. Hoe lelijker het lijk, hoe beter - wanneer een onthoofd lichaam werd gevonden, renden honderdduizenden mensen om het te zien. Emile Zola noemde het de 'show die voor iedereen betaalbaar was'. De dagen dat er geen lichamen te zien waren, werden mensen woedend.
Mensen kijken naar een dubbele zelfmoord uit Engeland in het mortuarium van Parijs in 1874 © Creative Commons / NIH
De politie bracht ook vaak verdachten naar het mortuarium
Gehoopt werd dat verdachten geneigd zouden zijn om hun misdaden te bekennen als ze geconfronteerd zouden worden met de lichamen van hun vermoedelijke slachtoffers. In de kijkkamers werden in 1888 elektrische lampen aangebracht om het griezelige effect te vergroten. Het werkte eigenlijk ook; de politie heeft verschillende gevallen gemeld waarin ze wel bekenden.
Het uitzicht in het lijkenhuis van Parijs uit 1855 | © Public Domain / WikiCommons
