De toekenning van de Nobelprijs voor Literatuur 2013 aan de Canadese schrijfster Alice Munro veroorzaakte in sommige kringen een verrassing, omdat haar gereserveerde proza en alledaagse zorgen ongeschikt leken voor zo'n grote eer. Deze thema's logenstraffen echter de diepgang van Munro's oeuvre, dat, in zijn strakke focus op het gewone leven, een onvergelijkbare prestatie blijft in de hedendaagse literatuur.
Dance of the Happy Shades (1968)
'Kinderen trekken uit eigen wil uiteen, scheiden zich in eilanden van twee of één onder de zware bomen en bezetten zichzelf op eenzame manieren zoals ik de hele dag doe'.
Munro's eerste verzameling korte verhalen introduceerde haar afgemeten, opzettelijke proza aan de wereld en won de gouverneur-generaalsprijs voor Engelse fictie uit 1968. Met zijn focus op het kleine stadje West-Ontario en de grillen van het dagelijks leven in een hechte gemeenschap, vatte het de visie van Munro samen en verbood het terrein dat ze de komende 50 jaar zou verkennen. De focus op momenten van alledaagse openbaring en de diepte van Munro's empathische visie, maakt het een kleine klassieker die het ongelooflijke talent van de Nobelprijswinnaar voor de wereld signaleerde.
Het leven van meisjes en vrouwen (1971)
'De haat van jongens was gevaarlijk, het was scherp en helder, een wonderbaarlijk geboorterecht, zoals het zwaard van Arthur uit de steen werd gegrepen in de Grade Seven Reader. De haat van meisjes leek daarentegen verward en betraand, zuur defensief '.
Een korte verhaalcyclus waarin de heldendaden van een enkel personage, Del Jordan, Lives of Girls and Women, worden vastgelegd, is Munro's meest 'romanistische' collectie en kan worden gelezen als een episodisch proza. Nogmaals, het richt zich op het leven in een kleine stad in West-Ontario, maar introduceert feministische thema's en ideeën die Munro gedurende haar carrière zou ontwikkelen. Het beeld van de verlatenheid en isolatie van kleine steden is krachtig ontroerend en maakt het een bijzonder hoogtepunt in Munro's canon.
Iets wat ik u wilde vertellen (1974)
'Het ongelukkigste moment dat ik je nooit zou kunnen vertellen. Al onze gevechten lopen in elkaar over en zijn in feite re-enactments van hetzelfde gevecht, waarin we elkaar - ik met woorden, Hugh met stilte - straffen omdat we elkaar zijn. Meer dan dat hadden we nooit nodig '.
Iets wat ik u wilde vertellen markeerde de opkomst van Munro's volwassen stijl en onthulde de manier waarop haar werk universele thema's zou kunnen omvatten in een kleine stad, een bijna minimalistisch kader. Het markeerde ook de erkenning van haar talent buiten haar geboorteland Canada, en dreef haar naar de gewaardeerde positie in de hedendaagse literaire wereld die ze sindsdien heeft bekleed.
Wie denk je dat je bent? (1978)
'Dit waren natuurlijk in de dagen voor de oorlog, dagen van wat later legendarische armoede zou worden, waarvan Rose zich de meest laaggelegen dingen zou herinneren: ernstig uitziende mierenhopen en houten treden en een troebel, interessant, problematisch licht op de wereld'.
Gepubliceerd als The Beggar Maid buiten Canada en genomineerd voor de Booker Prize in 1980, Who Do You Think You Are? won ook de Award van de gouverneur-generaal van 1978 voor Engelse fictie. Met verhalen als 'Royal Beatings' en 'Simon's Luck', Who Do You Think You Are? houdt zich bezig met thema's van schaamte en ondervraging binnen het kleine stadsmilieu dat Munro haar eigen heeft gemaakt. Net als in Lives of Girls and Women zijn de verhalen in deze collectie met elkaar verbonden en kunnen ze worden gelezen als een roman.
The Moons of Jupiter (1982)
'Het leven zou groots zijn zonder de mensen'.
The Moons of Jupiter biedt verhalen over romantische liefde en zelfontdekking waarbij de manen van Jupiter als een allegorisch kader worden gebruikt, en is een van de meest geliefde collecties van Munro. Het is ook een opmerkelijke toevoeging aan het Munro-oeuvre vanwege de niet-lineaire structuur, die ze gebruikt om de grillen van tijd en geheugen op te roepen. Dit manifesteert zich in een 'in media res'-vorm waarin chronologische hiaten de complexiteit van het leven en de liefde van haar personages belichamen.
The Progress of Love (1986)
'Dit is de manier waarop je naar de armste details van de wereld terugkeert, nadat je lange tijd hebt gereden - je voelt hun ongehuwdheid en precieze locatie en het verlaten toeval dat je er bent om ze te zien'.
Munro's derde collectie om de Governor General's Award for English Fiction te winnen, The Progress of Love, zet haar opgraving van het leven in de kleine stad voort. Daarin documenteren verhalen als 'The Moon in the Orange Street Skating Rink' en 'Eskimo' het verraad en de kleine tragedies die ieders leven accentueren met Munro's typisch ingetogen, minimalistische stijl.
Vriend van mijn jeugd (1990)
'Ik droomde altijd over mijn moeder, en hoewel de details in de droom varieerden, was de verrassing daarin altijd hetzelfde'.
Winnaar van de Trillium Book Award 1990, Friend of My Youth, valt op door zijn aanhoudende focus op nostalgie en herinneringen, thema's die Munro in al haar collecties onderzoekt, maar zelden met zo'n nadruk. Het verhaal 'Vriend van mijn jeugd' is bijna volledig gewijd aan de herinnering aan een gezin dat het centrale personage ooit kende, en is doordrenkt van pathos en een gevoel van verlies.
Open Secrets (1994)
'Op dat moment gaf ze het lezen helemaal op. De omslagen van boeken zagen er voor haar uit als doodskisten, armoedig of sierlijk, en wat erin zat, had net zo goed stof kunnen zijn '.
Open Secrets speelt zich af rond de stad Carstairs, Alberta, en documenteert het gevarieerde leven van acht vrouwen in zijn acht verhalen. In 'A Wilderness Station' toont Munro het gearrangeerde huwelijk van een verweesd meisje in Carstairs uit 1850, terwijl 'Carried Away' de correspondentie van een soldaat uit de Tweede Wereldoorlog gebruikt als voertuig voor zijn verkenning van vrouwelijkheid in het kleine stadje Canada.
The Love of a Good Woman (1998)
'"Gun of gun, " zeiden deze jongens. Met het verzamelen van energie en een toon van dieper respect, zelfs van dankbaarheid. "Son of a gun" '.
Beschouwd als een van Munro's beste collecties, is The Love of a Good Woman het startpunt voor veel Munro-lezers. Het won de Giller Prize en de National Book Critics Circle Award for Fiction. Het zet Munro's verkenning van het leven op het platteland van Canada voort, met het titelverhaal een bijzonder aangrijpende reflectie over hoe één leven, of dood, een hele stad kan beïnvloeden.
Hateship, Friendship, Courtship, Loveship, Marriage (2001)
'Kun je niet tolereren dat mensen anders zijn, waarom is dit zo belangrijk? Als dit niet belangrijk is, is niets '.
Het bevestigen van haar reputatie als een moderne Tsjechov, Hateship, Friendship, Courtship, Loveship, Marriage, zoals de titel doet vermoeden, vatte de thema's van Munro's hele oeuvre mooi samen. Het verhaal 'The Bear Came over the Mountain' werd in 2006 verfilmd met in de hoofdrol Gordon Pinsent en Julie Christie, Away from Her.
Weggelopen (2004)
'Als het iemand was die zich klaarmaakte om bij de poort in te leveren, zou het nu langzamer gaan. Maar toch hoopte Carla. Laat het haar niet zijn '.
Een andere winnaar van de Giller Prize, Runaway, verkent het leven in het hele landelijke Canada en reflecteert op het uiteenvallen van relaties en liefdesaffaires. Munro's neiging om te schrijven over gewone levens en hun alledaagse tragedies komt naar voren in deze collectie, waarin elk verhaal vertelt over vervreemding en verzoening.
The View from Castle Rock (2006)
'Voor zover ik weet, waren mijn voorouders, generatie op generatie, Ettrick-herders'.
Een unieke toevoeging aan de Munro-canon, The View from Castle Rock combineert autobiografie, geschiedenis en fictie om het verhaal van Munro's eigen voorouders te vertellen. Het documenteert de familie Laidlaw, van wie Munro zelf afstamt, en hun leven vanaf hun tijd in het 18e-eeuwse landelijke Schotland tot op de dag van vandaag. De helft van de collectie is een historisch document van de familie, terwijl de tweede helft een fictieve verbeelding is van hun leven waarin de typische Munro-thema's nieuw leven worden ingeblazen.
Te veel geluk (2009)
'In je leven zijn er een paar plaatsen, of misschien maar de ene plaats, waar iets is gebeurd, en dan zijn er alle andere plaatsen'
Too Much Happiness was een terugkeer naar het meer bekende Munro-terrein na The View from Castle Rock, en brengt de lezers terug naar het 'Alice Munro Country' van Ontario. Er is echter enige variatie in het titelverhaal, dat zich afspeelt in het Victoriaanse Engeland en de reizen volgt van een beroemde Russische wiskundige.
