Matthew Kneale's verslag van Rome's Bloody Past is een open liefdesbrief aan zijn blijvende geest

Matthew Kneale's verslag van Rome's Bloody Past is een open liefdesbrief aan zijn blijvende geest
Matthew Kneale's verslag van Rome's Bloody Past is een open liefdesbrief aan zijn blijvende geest
Anonim

Weinig steden die er nog staan, hebben zoveel geleden als Rome. Plagen, overstromingen en branden hebben de stad geteisterd gedurende haar 2500-jarige geschiedenis, terwijl haar burgers te maken hebben gehad met felle en meedogenloze invasies van Europa's meest verraderlijke heersers. Dit is niets nieuws. Maar in Matthew Kneale's (English Passengers, When We Were Romans) nieuwste werk Rome: A History in Seven Sackings, betoogt hij dat de eindeloze vernietiging van de stad de kern vormt van haar veerkracht en regeneratie, in een originele kijk op deze majestueuze metropool van ruïnes.

Het probleem van het maken van een boek over de relatie van Rome met oorlog en vrede is dat het een diep verzadigde literaire markt is. Hoe kun je over Rome schrijven en het gebruikelijke menu vermijden, zoals Michael Kulikowski het uitdrukt, 'veldslagen, veldslagen, moorden en meer veldslagen'? Kulikowski betreurt deze trope in zijn bespreking van SPQR: A History of Ancient Rome en prijst de auteur Mary Beard voor het opzij zetten ervan. De andere uitdaging is het vastleggen van meer dan 2500 jaar geschiedenis in minder dan 350 pagina's zonder toevlucht te nemen tot een lijst met belangrijke gebeurtenissen. Hoewel Kneale's werk soms lijdt onder deze twee valkuilen, is het over het algemeen een scherpzinnig en nauwgezet verslag van zeven belangrijke invasies - hun oorzaken, verhaallijnen en gevolgen - die de stad hebben gevormd die tegenwoordig zo algemeen wordt gevierd.

Image

Rome: A History in Seven Sackings © Atlantic Books

Image

Opgesplitst in zeven hoofdstukken over deze zeven baanbrekende ontslagen - Galliërs, Goten, Meer Goten, Noormannen, Spanjaarden en Lutheranen, Fransen, Nazi's - Kneale's boek fungeert als een zevendelige trilogie, waarbij elk verhaal een meer verhalende verhaallijn volgt dan een laconiek, historische. In alle zeven hoofdstukken, tamelijk simplistisch maar zeer effectief, is er een duidelijk begin, midden en einde.

Elk hoofdstuk begint met het naderen van de vijand; we horen van de langharige, besnorde Galliërs die 'niets anders dan een riem of mantel' dragen, evenals de luizenbesmette Ostrogoten die de muren van Rome in maart 537 n.Chr. overspoelden. Vervolgens doet Kneale ons zijn best om Google Street View te repliceren en laat ons vallen in het Rome van de dag, het vastleggen van de sociale, economische en politieke bekommernissen van zijn burgers, evenals de bezienswaardigheden, geluiden en geuren.

Hoewel Kneale's schrijven overwegend prozaïsch en pretentieloos is, komt de smerige vitaliteit van Rome met een bevredigende helderheid naar buiten. We leren hoe de pausen in de 11e eeuw geld verdienden aan dode pelgrims, hoe Ruskin het een 'smerig, onzin, vies gat' noemde en we voelen de vurigheid van het anti-WOII-sentiment in een stad waar burgers genoeg moeite hadden om rekeningen te betalen en koffie vinden '.

Ten slotte wordt het bloed en de vernietiging van het slagveld vastgelegd terwijl Kneale put uit de documentatie die er is uit historische verslagen, die het meesterlijk samenvoegt door zowel filmische verfraaiingen te verdunnen als door details tussen de regels door te lezen. Het resultaat is zeven dynamische triptieken die een coherent, zij het een beetje gefragmenteerd, tapijt vormen.

Het boek structureren rond deze keerpunten is niet alleen een originele haak in een monumentale geschiedenis, maar ook een nuttige manier om een ​​sleutelelement in het Romeinse DNA weer te geven - namelijk veerkracht. Wat misschien wel het meest opmerkelijk is aan de geschiedenis van Kneale, is de nadruk die wordt gelegd op het fluctuerende groeiverhaal van Rome en de voortdurende strijd tussen vernietiging en regeneratie.

Van een stad van niet meer dan 25.000 in 380 voor Christus, was Rome zeven eeuwen later uitgegroeid tot de grootste metropool ter wereld, met 423 buurten, 856 privébaden en naar verluidt meer dan 46.000 flatgebouwen voordat Alaric's Goths binnenvielen in AD 408. Hoewel door AD 530, slechts een eeuw later, was de bevolking weer gedaald tot tienduizenden, waarbij Rome er meer uitzag als een dystopie dan de bloeiende stedelijke utopie die het ooit was. Maar zoals Kneale beweert, waren zowel oorlog als vrede in gelijke mate verantwoordelijk voor de algehele ontwikkeling van de stad en met elke afgebroken steen bouwden de Romeinen een andere, nog mooier en oprechter dan de vorige. Het is deze vechtlust, deze trotse veerkracht die het meest naar voren komt in het werk, en het idee dat de vernietiging van Rome niet alleen een voetnoot is, maar een substantiële pijler van zijn algehele creatie.

Santa Maria in Trastevere © Matthew Kneale

Image

Naast het aanbieden van een historisch verslag, is Rome: A History in Seven Sackings tot op zekere hoogte nuttig als stuk reisliteratuur. Kneale is goed in de opkomst van Trastevere, dat nu een van de meest toeristische buurten van de stad vormt, evenals de reeks prachtige kerken in heel Rome, gebouwd uit wrok en pauselijke rivaliteit en het veranderende landschap van de zeven heuvels van Rome. De schrijver geeft ook anekdotische verslagen van groenblijvende favorieten: het Pantheon, St. Peter's en het monument voor Vittorio Emanuele II, beter bekend onder de neerbuigende Romeinse bijnaam 'The Wedding Cake'.

Aan het einde van Kneale's nawoord maakt hij ontroerende grappen: 'Romeinen houden van mopperen en klagen vaak dat Rome chaotisch is, dat niets werkt, en prijzen andere plaatsen

waar ze zeker van zijn, is alles veel beter. Maar krab een beetje en je zult merken dat de Romeinen enorm trots zijn op hun stad. '

Diezelfde verborgen trots is even zichtbaar in Paolo Sorrentino's Oscarwinnende film La Grande Bellezza (een ander soort liefdesbrief aan Rome), waar hoofdpersoon Jep, een bedachtzame en ontevreden romanschrijver-socialite, cynisch verklaart: 'De treinen op onze feesten zijn de beste in Rome. Ze zijn de beste omdat ze nergens heen gaan. ' Deze ene lijn, even oppervlakkig als diepgaand, weerspiegelt wat Kneale ziet als de essentiële dualiteiten van Rome. Het is prachtig en afschuwelijk, stijgt en daalt, verandert en blijft hetzelfde. Het belangrijkste is dat Rome veerkrachtig is. Rome gaat nergens heen.

Rome: A History in Seven Sackings door Matthew Kneale, Atlantic Books, Hardback, £ 20

Populair voor 24 uur