De release van Tim Burton's film Big Eyes in 2014 bracht veel aandacht voor de betoverende biografie van Margaret Keane. Haar schilderijen van kinderen, vrouwen en dieren met sentimenteel grote ogen, bekend als 'grote ogen waifs', behaalden aanzienlijk commercieel succes in de jaren zestig en zeventig. Toch werd Keane pas in 1970 erkend als de kunstenaar achter haar schilderijen. Tot dan toe had haar man Walter Keane de hele collectie Margaret Keane-schilderijen op haar naam staan. Een dergelijk bedrog veranderde in uiteindelijke gerechtigheid voor Margaret Keane en het oeuvre dat ze creëerde.
Keane Eyes Gallery, San Francisco | © rulenumberone2 / Flickr
De biografie van Margaret Keane
Keane werd geboren in 1927 in Nashville, Tennessee en al op jonge leeftijd ging ze op in de schilderkunst. De grote ogen die kenmerkend werden voor haar volwassen werk, kwamen vaak voor, zelfs in haar kinderkunstwerken. Keane ging naar de kunstacademie in Tennessee en later New York.
Na te zijn getrouwd en gescheiden van haar eerste echtgenoot Frank Ulbrich en te zijn verhuisd naar San Francisco, ontmoette Keane in 1953 haar tweede echtgenoot Walter Keane. Walter had kunst gestudeerd in Parijs en hoewel hij in de makelaardij werkte, beschouwde hij zichzelf nog steeds als een kunstenaar. Nadat het paar in 1955 was getrouwd, hielp Margaret haar man van onroerend goed naar het kunstvak, waaronder de verkoop van Margaret's schilderij. Wat Walter zijn vrouw echter niet vertelde, was dat hij eigenlijk de eer opeist voor Margaret's schilderijen. Haar schilderijen waren eenvoudigweg ondertekend met 'Keane', waardoor Walter ze gemakkelijk als zijn eigen kon claimen.
De waarheid onthuld achter Margaret Keane Paintings
Margaret was zich er niet van bewust dat haar man haar schilderijen als de zijne doorgaf totdat ze hem daadwerkelijk op heterdaad zag. Maar Walter slaagde erin haar over te halen hem te blijven loven voor haar werk, misschien omdat dit in een tijdperk was waarin vrouwen werden aangespoord om hun echtgenoten te steunen terwijl ze in hun schaduw bleven. Als vrouwelijke kunstenaar geloofde Keane dat ze niet zo goed zou verkopen als een man, wat misschien verklaart waarom ze zelfs in de jaren zestig, toen haar kunstwerken miljoenen verdienden, zichzelf niet openbaarde als de echte kunstenaar achter haar werk.
Margaret werd echter steeds ellendiger. Walter kan emotioneel beledigend zijn; hij was een dronkaard en een verkwister die Margaret in haar atelier zou opsluiten met niets anders te doen dan schilderen. Ze verliet hem uiteindelijk in 1965, verhuisde naar Hawaï en hertrouwde.
Pas in een radio-interview in 1970 onthulde Margaret uiteindelijk dat ze de echte kunstenaar was achter haar schilderijen met grote ogen. Walter voerde aan dat Margaret loog, en ze bracht hem vervolgens voor de rechtbank. Bij de proef in 1986 werd hen beiden gevraagd om binnen een uur een van Keane's karakteristieke schilderijen te maken. Walter weigerde, terwijl Margaret haar tekening comfortabel afmaakte. Het leed weinig twijfel dat ze altijd al de echte kunstenaar achter de Margaret Keane-schilderijen was geweest en dat ze $ 4 miljoen aan schadevergoeding had gekregen.
